Belkowanie kładek

Belkowanie kładek stanowią belki wolno podparte, wszystkie tej samej rozpiętości. Wzdłuż kładek ułożono na poprzecznych dźwigarach stalowych podwieszonych na belkowaniu i wystających z obu stron w postaci wsporników rurociąg, łączący instalacje na brzegu z końcówkami w części centralnej pomostu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Komory filarów miały być początkowo całkowicie wypełnione kamieniem odpadowym z kamieniołomów na warstwie 1 m piasku; w czasie budowy jednak górną połowę wypełnienia zastąpiono skrzynią betonową wykonaną na miejscu pod wodą.

Jako elementów ścianek komór użyto profilów płaskich 400 G „Rombas” (grub. 12 mm ze stali 40/47) o długości 30,5 m (w części centralnej) i 25,2 m w filarach kładki i w wysepce cumowniczej.
Widok i przekrój przez filar części centralnej (z widoczną skrzynią wypełniającą górną część filara - wykonaną w celu zmniejszenia jego osiadań i z pokazaniem urządzeń obsługujących końcówki ruro-ciągów doprowadzających ropę na statek), przekrój kładki z pokazaniem układu rurociągu po jej bokach oraz przekrój platformy z betonu sprężonego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ekran przeciwogniowy podwieszony pomiędzy filarami w strefie wahań poziomu wody na całej długości budowli. Ma on zapobiegać przechodzeniu płonącej ropy z jednej strony pirsu na drugą.
W widoku, przekroju i rzucie poziomym inne stanowisko dla przeładunku zbiornikowców w tym samym porcie (tzw. pomost nr I). Jest to przystań o linii cumowniczej równoległej do falochronu (uprawnienia budowlane). Składa się ona z:
- części centralnej długości 34 m i szerokości 17,50 m zbudowanej na dwu kolistych komorach wykonanych ze ścianek szczelnych, połączonych ze sobą i zasypanych kamieniem (na 1 m warstwie piasków),
- dwu wysepek cumowniczych również stanowiących komory koliste o średnicy 17,50 m ze ścianek szczelnych,
- z kładki stalowej o rozpiętości 36,5 m przechodzącej między falochronem a częścią centralną o podobnych wymiarach co w pirsie poprzednio opisanym (program egzamin ustny).

Brak połączenia

Mimo braku połączenia między częścią centralną stanowiska a wysepkami cumowniczymi można opisane stanowisko zaliczyć do pomostów przybrzeżnych.
Coraz częściej rozpowszechnia się dziś typ pomostu na kolumnach. Jeden z najstarszych pomostów na kolumnach, zbudowany jeszcze w latach 1928-1930 w Sete (Francja). Omówimy go krótko, gdyż służył on za prototyp i wzór późniejszych podobnych rozwiązań (opinie o programie).

Filary stanowią tu kolumny w postaci wąskich studni o średnicy 2,20 m, zapuszczonych do rzędnej -15,00 m do warstwy wytrzymałej szarej gliny, rozstawione co 11,00 m w dwu rzędach o wzajemnym osiowym odstępie 9,50 m. Kolumny składają się z żelbetowych płaszczy zapuszczonych w grunt z pływającej dźwignicy bramowej w odcinkach przedłużanych ku górze przez betonowanie w deskowaniach. Odcinki łączone ze sobą w każdej spoinie są blokami żeliwnymi zabetonowanymi w kręgach i zakotwionymi w nich za pomocą wspólnej obwodowej wkładki stalowej. Belki te służyły również jako uchwyty dla podwieszenia studni w poszczególnych fazach w czasie budowy.

Płaszcze po zapuszczeniu na potrzebną głębokość wypełniano betonem, w którego górną część wstawiono zbrojenie (segregator aktów prawnych). Na głowach studni układano po dwie prefabrykowane poprzecznice, nad którymi po ułożeniu prefabrykowanego belkowania podłużnego - nadbetonowywano na miejscu masywne belki poprzeczne; na tych z kolei betonowano płytę żelbetową, a na niej układano nawierzchnię.
Tendencje do wzrostu wielkości i zanurzenia statków zmuszają do odpowiedniej adaptacji projektów pomostów obliczanych na głębokości średnie. Większość dotychczas omawianych konstrukcji pomostów na kolumnach dostosowana była do głębokości nie przekraczającej 11,5 m. Na głębokościach większych konstrukcje te nie odpowiadają już wymaganiom pod względem wytrzymałości i stateczności, i musiałyby być odpowiednie przeprojektowane (promocja 3 w 1)..