Bloki gazobetonowe

Bloki gazobetonowe układa się w ścianach powierzchniami rowkowanymi (pochodzącymi od krajalnicy w czasie produkcji) pionowo, w celu zwiększenia przyczepności zaprawy tynkowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Przed murowaniem bloki gazobetonowe powinny być oczyszczone z kurzu i pyłu gazobetonowego, w okresie letnim oprócz tego obficie zwilżone wodą za pomocą pędzla lub przez zanurzenie w naczyniu z wodą. Konsystencja zaprawy do ścian gazobetonowych powinna być również rzadka, gdyż gazobeton chłonie wodę i zaprawie mogłoby brakować wody potrzebnej do wiązania.

Ościeżnice okienne i drzwiowe osadza się w ścianach gazobetonowych za pomocą gwoździ rozstawionych co ok. 1 m, przebitych przez ościeżnicę i wpuszczonych w mur na głębokość 6-10 cm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W krajach skandynawskich przy zastosowaniu bloczków gazobetonowych o powierzchniach szlifowanych wykonanych z odchyłkami wymiarowymi mają zastosowanie sposoby murowania na dotyk, przy czym rolę łączników spełniają gwoździe lub specjalne drążki z tworzyw sztucznych.
Prefabrykaty te, produkowane na wysokość kondygnacji, odznaczają się - dzięki swej stosunkowo dużej lekkości - szybkością i łatwością montażu ‘(rys. 7-51). Poza tym zaletą ścian z dyli gazobetonowych w porównaniu ze ścianami z bloków jest mniejszy wpływ smukłości na nośność ściany, ze względu na brak spoin (uprawnienia budowlane). Szerokość dyli, stosowanych w wielu krajach, waha się od 25 do 90 cm, najczęściej jednak spotykane są dyle o szerokości 60 cm (dwumodułowe).

Grubość dyli do ścian zewnętrznych wynosi 24 cm,’ a do ścian wewnętrznych - w zależności od ich funkcji - od 6 do 15 cm (program egzamin ustny).
Wzajemne połączenie dyli między sobą osiągane jest różnymi sposobami. Przed paroma laty była szeroko stosowana metoda polegająca na wypełnianiu rzadką zaprawą cementową wyżłobień w pionowych krawędziach dyli, tworzących w styku po zmontowaniu płyt pionowych rowek. W narożnikach dyle były poza tym zbijane gwoździami. Wymieniona metoda nie zapewniała jednak całkowitego zespolenia prefabrykatów, między którymi tworzyły się rysy, umożliwiające przenikanie wilgoci z opadów atmosferycznych, przewiewanie ścian i obniżające ich izolacyjność cieplną (opinie o programie).
W celu osiągnięcia dostatecznej szczelności spoiny zaprawowe zastępuje się w innych metodach połączeniami przy zastosowaniu klejów wodoodpornych.

Aksonometryczny rzut konstrukcji

Spoiny klejowe charakteryzują się elastycznością, dobrą izolacyjnością cieplną, wodo- i mrozoodpornością oraz dobrą przyczepnością do betonu. Najczęściej do spoin tych stosuje się klej poliooctanowy, epoksydowy lub kauczukowy (segregator aktów prawnych).

Prefabrykaty do łączenia na klej powinny mieć powierzchnie krawędzi płaskie, bez żłobkowań, bardzo dokładnie obrobione przez szlifowanie. Przed połączeniem powierzchnie spoin powinny być starannie oczyszczone z pyłu. Klej nanoszony jest na powierzchnie stykowe ręcznie przy pomocy szpachli metalowych lub mechanicznie. Grubość spoin wynosi zwykle 1-2 mm, w przypadku zastosowania kleju polioctanowego - 3 mm.
Aksonometryczny rzut konstrukcji ze średniowymiarowych gazobetonowych prefabrykatów niemieckiego systemu Hebel przy podłużnym układzie ścian nośnych, w zastosowaniu do 1- lub 2-kondygnacjowych domów mieszkalnych.

Elementy ścian nośnych produkowane są z gazobetonu, o grubościach 7,5, 10, 15, 17,5 i 20 cm, szerokości 50 cm i wysokości jednej kondygnacji. Łączenia elementów dokonuje się przez klamrowanie i zalewanie spoin między prefabrykatami rzadką zaprawą cementową. Konstrukcje ścienne z dyli gazobetonowych są bardzo rozpowszechnione i udoskonalone w państwach skandynawskich.
Również na terenie Polski budownictwo wiejskie rozszerza aktualnie zakres stosowania dyli gazobetonowych, przy czym budynki mieszkalne lub inwentarskie o mniejszych powierzchniach konstruowane są z prefabrykatów dylowych ustawionych pionowo na wysokość kondygnacji, tworząc ściany konstrukcyjne nośne (promocja 3 w 1).

W budynkach zaś inwentarskich, mających przeważnie konstrukcję nośną szkieletową, z dyli gazobetonowych formowane są ściany zewnętrzne (osłonowe), wypełniające przestrzenie między slupami szkieletu lub stanowiące ciągłą, zewnętrzną jego obudowę.