Długie wibrowanie

Przy właściwej metodzie obchodzenia się, odpowiednim transporcie i układaniu prawdopodobieństwo segregacji może być znacznie zmniejszone; istnieje wiele praktycznych zasad postępowania w tym zakresie, lecz wykracza to poza tematykę niniejszej książki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Beton należy zawsze układać wprost na tym miejscu, na którym ma pozostać, i nie wolno pozwalać, aby spływał lub był rozprowadzany za pomocą wibratorów wzdłuż formy. Dotyczy to również stosowania wibratora do rozprowadzenia porcji betonu na większej przestrzeni. Wibrowanie stanowi najlepszy sposób zagęszczenia betonu, lecz ponieważ wprowadzana jest przy tym duża ilość energii, niebezpieczeństwo segregacji przy układaniu wskutek niewłaściwego użycia wibratora wzrasta, szczególnie wtedy, gdy pozwala się na zbyt długie wibrowanie. W wielu mieszankach może nastąpić segregacja w postaci wędrówki grubszych ziaren kruszywa w kierunku spodu formy, a zaczynu ku górze (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Taki beton będzie oczywiście słaby i warstwa mleczka cementowego („szumowin”) na jego powierzchni będzie zbyt tłusta i mokra, co może prowadzić do powierzchni popękanej, skłonnej do rozsypywania się.

Należy zwrócić uwagę, że napowietrzenie zmniejsza niebezpieczeństwo segregacji. Z drugiej zaś strony zastosowanie kruszywa grubego, którego ciężar właściwy różni się znacznie od ciężaru kruszywa drobnego, prowadzić będzie do zwiększonej segregacji (uprawnienia budowlane).

Ilościowe mierzenie segregacji jest trudne, lecz łatwo jest ją wykryć, jeśli na budowie obchodzi się z betonem w sposób, który został uprzednio wymieniony jako niepożądany. Dobry obraz spoistości mieszanki uzyskuje się w badaniu rozpływu. Skłonność do segregacji wskutek przewibrowania można zbadać przez wibrowanie kostki betonu w ciągu 10 min, a następnie wyjęcie jej z formy i obserwację rozkładu kruszywa grubego; jakakolwiek segregacja jest wówczas łatwa do zauważenia (program egzamin ustny).

Wydzielanie mleczka cementowego

Wydzielanie mleczka cementowego jest pewną formą segregacji, w której część wody w mieszance dąży do wydostania się na powierzchnię świeżo ułożonego betonu. Jest to spowodowane niezdolnością stałych składników mieszanki przy ich opadaniu do utrzymania całej wody zarobowej. Występuje tu więc osiadanie i Powers traktuje wydzielanie mleczka cementowego jako specjalny przypadek sedymentacji. Wydzielanie to może być wyrażone ilościowo jako całkowite osadzanie się (sedymentacja) na jednostkę wysokości betonu. Zdolność do wydzielania mleczka cementowego, jak również prędkość wypływu można określić doświadczalnie stosując badanie zalecone przez normę ASTM C 232-71 (opinie o programie).

Jako rezultat wydzielania mleczka powierzchnia każdej warstwy, gdzie się ono wydostaje, może być zbyt wilgotna i gdy woda zostanie uwięziona przez narzuconą kolejną warstwę betonu, uzyskuje się w efekcie porowaty, słaby i nietrwały beton. Jeśli mleczko ulega ponownemu zmieszaniu w czasie prac wykończeniowych, to na powierzchni uzyskuje się warstwę słabego betonu (segregator aktów prawnych). Można tego uniknąć przez opóźnienie robót wykończeniowych, dopóki woda nie wyparuje, jak również przez użycie drewnianych gładzików oraz unikanie zbytniego wygładzania powierzchni. Z drugiej strony jeśli wyparowywanie wody z powierzchni betonu jest szybsze niż wydzielanie się mleczka, mogą powstać rysy skurczowe.

Pewna ilość wody zostaje uwięziona pod dolną powierzchnią kruszywa grubego lub zbrojenia, tworząc w ten sposób strefy słabej przyczepności. Woda ta pozostawia po sobie kapilary, a ponieważ wszystkie pustki są zorientowane w tym samym kierunku, przesiąkliwość betonu w płaszczyźnie poziomej może ulec zwiększeniu. Niewielka ilość pustek tego rodzaju istnieje niemal zawsze, lecz należy unikać poważniejszego wydzielania się mleczka z uwagi na zwiększenie niebezpieczeństwa uszkodzeń wskutek mrozu (promocja 3 w 1). Wydzielanie mleczka często występuje w cienkich płytach, takich jak płyty nawierzchni drogowych i właśnie tam mróz stanowi na ogół poważne zagrożenie.