Dobór proporcji mieszanki

W pewnych przypadkach betoniarka może więc być używana przy wykorzystaniu jedynie ułamka swojej objętości, w miarę możliwości należy tego unikać, przez zastosowanie betoniarki o innych wymiarach lub przez dobór innych proporcji mieszanki. Większość betoniarek ma jednak takie wymiary, które pozwalają na operowanie w pobliżu jej objętości, przy zastosowaniu pełnych worków, gdy stosuje się bardziej popularne („tradycyjne”) wartości stosunku kruszywa do cementu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Opisana dotychczas metoda prowadzi do określenia stosunku wodno-cementowe- go, stosunku kruszywa do cementu oraz względnych proporcji różnych frakcji kruszywa, lecz nie podaje objętości całkowicie zagęszczonego betonu wykonanego z tych materiałów. Objętość tę uzyskuje się przez proste obliczenie, stosując tzw. metodę objętości absolutnych, która zakłada, że objętość zagęszczonego betonu jest równa sumie absolutnych objętości wszystkich składników (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponieważ ciężar właściwy wody został wyrażony w funtach na stopę sześcienną, a więc i całkowita objętość (1 jard sześcienny) musi być wyrażona w stopach sześciennych (27). Obliczenie przeprowadzone przy projektowaniu mieszanki daje wartości W 1C, C, A_x + A₂ i AJA₂, skąd można znaleźć wartości W, C, A_x i A₂ (uprawnienia budowlane).

Uziarnienie

Jeśli do mieszanki dodaje się jakiś dodatkowy składnik, taki jak pucolany, albo gdy kruszywo drobne lub grube jest magazynowane w większej liczbie pryzm niż jedna, do równania należy wprowadzić dodatkowe wyrażenie podobne do pozostałych. Jeśli wykonywany jest beton napowietrzony i procent powietrza w stosunku do objętości betonu wynosi np. a, to prawa strona równania dla 1 jarda sześciennego będzie miała postać W równaniu dla 1 m³ zamiast 27 w podanym ostatnio wyrażeniu będzie 1 (program egzamin ustny). Wartość C oznacza zawartość cementu w kg/m³ lub w funtach na jard sześcienny, a W - zawartość wody w tych samych jednostkach; nie należy tej ostatniej wartości mylić ze stosunkiem wodno-cementowym.

Przy porównywaniu różnych mieszanek wygodnie jest czasem przeliczyć szybko stosunek kruszywa do cementu na zawartość cementu i odwrotnie. Jeśli kruszywo zawiera wolną wilgoć, której masa wynosi np. m°/o masy suchego kruszywa, wtedy masa dodanej wody W i mokrego kruszywa muszą być odpowiednio dopasowane. Masa wolnej wody w A funtach kruszywa wynosi x (opinie o programie). Masę tę należy dodać do A, aby uzyskać masę mokrego kruszywa na 1 zarób, tj. A[l+m/(100+m)] i odjąć od W, aby uzyskać masę wody, jaką należy dodać, tj. W Am/(100 + m). Na ogół każda frakcja kruszywa ma inną zawartość wilgoci i powinno dokonać się korekt A_u A₂ itd., przy zastosowaniu odpowiednich wartości m.

Przy produkcji betonu o niskiej lub średniej wytrzymałości można pominąć określenie zawartości wilgoci kruszywa, jeśli jego uziarnienie jest mniej więcej stałe i stosuje się dozowanie wagowe. W tych warunkach doświadczony operator może zapobiegać zmianom urabialności, wywołanym przez wahanie zawartości wilgoci w kruszywie, przez odpowiednie dozowanie dodawanej wody, tak aby urabialność oceniana wzrokowo była ciągle taka sama. W ten sposób również stosunek wodno-cementowy pozostanie mniej więcej stały (segregator aktów prawnych).

Przy dozowaniu objętościowym nie należy dokonywać żadnych poprawek z uwagi na zawartość wilgoci w kruszywie grubym, należy natomiast uwzględnić zwiększenie się objętości kruszywa drobnego. Ilość wody dodawanej do mieszanki musi być odpowiednio regulowana przez operatora betoniarki, podobnie jak to miało miejsce przy dozowaniu wagowym (promocja 3 w 1).