Dobór zestawu pomiarowego

Dobór zestawu pomiarowego musi uwzględnić zakres pomiaru pasma przenoszonych częstotliwości i zależności fazowych. Przedstawione będą tylko elektryczne przyrządy pomiarowe, które coraz skuteczniej wypierają przyrządy mechaniczne (program uprawnienia budowlane na komputer). Ograniczono się do omówienia urządzeń, służących do pomiaru drgań parasejsmicznych gruntu i budynków. Praktycznie pomiary określonych parametrów drgań sprowadzają się do pomiaru trzech wielkości:

• amplitudy przemieszczeń, prędkości i przyspieszeń,
• częstotliwości drgań,
• kąta przesunięcia fazowego między przebiegami drgań badanych punktów obiektów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zależności od przyjętego układu odniesienia, względem którego mierzy się parametry drgań, rozróżnia się dwie zasady pomiarowe (Osiecki, Ziemba 1968):

• zasada A - pomiar w stosunku do przyjętego na ogół nieruchomego układu odniesienia,

• zasada B - pomiar względem elementu inercyjnego, połączonego sprężyście z obiektem mierzonym (uprawnienia budowlane).

Spełnienie warunków zasady A wymaga przymocowania przyrządu pomiarowego do układu przyjętego jako układ odniesienia i związania go z badanym obiektem drogą mechaniczną, elektryczną lub optyczną. Pomiar według tej zasady bywa nazywany pomiarem drgań względnych. Przyrządy działające według zasady Asą nazywane umownie przyrządami o stałym punkcie odniesienia (program egzamin ustny).

Dysponowanie nieruchomym układem

Dysponowanie nieruchomym układem odniesienia w naturalnych warunkach jest praktycznie niemożliwe. Do pomiarów propagacji drgań w gruncie ten typ przyrządów w ogóle nie może być stosowany (opinie o programie). Do pomiarów drgań budynków wznoszenie rusztowania tuż obok budynku i traktowanie go jako układu odniesienia jest błędne, bowiem w podłożu gruntowym propagują się drgania (jeśli nawet źródło drgań znajduje się wewnątrz budynku) wzbudzając ruch rusztowania. Z tego względu przyrządy o stałym punkcie odniesienia są rzadko stosowane, przeważnie w laboratoriach.

Pomiar według zasady B polega na przymocowaniu obudowy przyrządu pomiarowego do obiektu mierzonego; obudowa wykonuje drgania identyczne jak badany obiekt, układem odniesienia jest bezwładna masa M połączona sprężyście z korpusem, a więc z obiektem. Przyrządy oparte na zasadzie B noszą nazwę przyrządów inercyjnych, sejsmicznych lub przyrządów do pomiarów drgań bezwzględnych (masa M spełnia rolę bezwzględnego układu odniesienia). Jeśli interesują nas przebiegi zjawisk dynamicznych w kilku punktach równocześnie (a tak bywa najczęściej), to informacje ze wszystkich punktów powinny docierać jednocześnie - wielokanałowo (segregator aktów prawnych).

W programowaniu zadań pomiarowych należy na wstępie ustalić, jakie parametry mają być mierzone. Ogólna zasada jest następująca: przy częstotliwościach niskich należy mierzyć przemieszczenia, bo zwykle im towarzyszą duże przemieszczenia. Przy częstotliwościach wysokich mierzy się przyspieszenia, gdyż są proporcjonalne do kwadratu częstotliwości. Prędkości mierzy się przy średnich częstotliwościach wtedy, gdy wartości przemieszczeń są stosunkowo małe (promocja 3 w 1). Przy ustalaniu parametrów do mierzenia muszą być brane pod uwagę i inne kryteria, wynikające z potrzeb wykorzystania wyników pomiarów. I tak wyniki pomiarów mogą być potrzebne do obliczenia: sił dynamicznych (bezwładności), naprężeń, do analizy zachowania konstrukcji (np. określenie postaci przemieszczeń w czasie ruchu budynku), do sprawdzenia warunków normowych czy technicznych (np. czy nie przekroczone są dopuszczalne amplitudy przemieszczeń lub prędkości drgań przy określonych wartościach częstotliwości). Urządzenia pomiarowe muszą być tak dobrane, aby nie zmieniając parametrów układu badanego, pozwalały na zmierzenie tych wielkości, które dają największą liczbę informacji o badanym obiekcie.