Dopuszczenie większych odchyłek

W celu prostszego określania wymagań w normach szeregu krajów wprowadzone zostało pojęcie klas dokładności. Klasy te stanowią uporządkowany szereg tolerancji, związanych w określony sposób z wymiarami prefabrykatów (klasy dokładności wymiarów) lub usytuowaniem prefabrykatu w budynku (klasy dokładności montażu). W Polsce klasy dokładności dotyczą tylko wymiarów prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymagania w zakresie dokładności wymiarów konstrukcji są problemem w głównej mierze ekonomicznym. Produkowanie prefabrykatów o wymiarach większych niż nominalne, szczególnie większej grubości, prowadzi do nadmiernego zużycia materiałów. Niekiedy mogą to być bardzo duże ilości, sięgające ok. 5% ilości betonu produkowanego w zakładzie prefabrykacji. Konieczność uwzględniania dużych odchyłku wymiarów prefabrykatów, a przede wszystkim dużych odchyłek przy ich montażu, zwiększa tolerancje szerokości spoin między prefabrykatami i w konsekwencji ilość robót na budowie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dopuszczenie większych odchyłek przy ustawianiu prefabrykatów pociąga za sobą również konieczność zwiększenia zapasu bezpieczeństwa w projekcie konstrukcyjnym. Pierwsze klasy dokładności (tj. małe tolerancje) są więc najbardziej pożądane (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z drugiej jednak strony zaostrzenie wymagań pociąga za sobą dodatkowe koszty zarówno w produkcji prefabrykatów, jak i na budowie. Tak więc wybór Klasy dokładności powinien odpowiadać aktualnym warunkom realizacji. Tolerancje wymiarów i usytuowania ścian monolitycznych określa się podobnie jak w przypadku prefabrykatów za pomocą dopuszczalnych odchyłek (program egzamin ustny).

Odchyłki w grubościach ścian monolitycznych

Charakter i rząd wielkości odchyłek ścian monolitycznych zależy od rodzaju stosowanych form. W przypadku zastosowania form przestawnych istnieje tendencja do „zerowania” się średnich odchyleń d_p (rys. 2-24a), zatem podobnie jak w budownictwie z prefabrykatów odchyłki d_x oscylują wokół osi ściany. Przy zastosowaniu form ślizgowych charakter odchyleń d_x przypomina linię ugięcia belki wspornikowej (rys. 2-24b). Odchylenia mają więc tendencję do sumowania się wskutek niesymetrycznego obciążenia pomostów roboczych, różnic ciśnienia w podnośnikach itp. W przypadku posługiwania się podnośnikami śrubowymi może dodatkowo nastąpić obrót bryły budynku (lub trzonu) (opinie o programie).

Odchyłki w grubościach ścian monolitycznych są z reguły dodatnie. Zwykle nie przekraczają one 1 cm przy zastosowaniu form przestawnych i 3 cm przy zastosowaniu form ślizgowych. Przy symetrycznym rozkładzie tych odchyłek przyjąć można, że wartość d_lw & 4 mm dla form przestawnych i d_hv k 15 mm dla form ślizgowych.

Na proces technologiczny budownictwa z prefabrykatów wielkowymiarowych składają się trzy fazy: produkcja prefabrykatów, ich transport i składowanie oraz montaż z nich budynku. Produkcja prefabrykatów obejmuje ich formowanie, dojrzewanie do momentu uzyskania przez beton wytrzymałości, przy której prefabrykat można podnieść z podkładu, podniesienie prefabrykatu z podkładu i wykończenie powierzchni prefabrykatu (segregator aktów prawnych).

Podniesienie prefabrykatu z podkładu inicjuje fazę transportu. Również w czasie zabiegów wykończeniowych prefabrykat przemieszczony bywa z jednego stanowiska pracy na drugie. Tak więc faza transportu prefabrykatu nakłada się na trwającą jeszcze fazę produkcji.

Ogólnie rzecz biorąc, na fazę transportu i składowania prefabrykatów składa się: transport i składowanie w zakładzie prefabrykacji łącznie z załadowaniem na środek dalszego transportu na budowę, transport na budowę, zwykle kołowy, i dostarczenie prefabrykatu w zasięg żurawia wieżowego, służącego do montażu budynku. Na dobrze zorganizowanych budowach prefabrykaty dostarczane są od razu w zasięg żurawia, zwykle w kontenerach, skompletowane i ułożone odpowiednio do kolejności montażu. W takim przypadku nie zachodzi potrzeba dodatkowego składowania ich na placu budowy i dostarczania w zasięg żurawia oraz oba etapy końcowe fazy transportu redukują się do jednego etapu (promocja 3 w 1).