Drewno wilgotne

Głównym źródłem drewna jako materiału konstrukcyjnego są pnie drzew. W przekroju poprzecznym pnia wyróżnia się następujące warstwy: korę, łyko, miazgę, biel, twardziel i rdzeń. Najwartościowszą część pnia właściwe drewno stanowią biel i twardziel. Drewno po ścięciu ma dość dużą wilgotność, wynoszącą ponad 30% jego ciężaru. Duża wilgotność ma zasadniczy wpływ na jego cechy użytkowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Drewno wilgotne nie nadaje się na elementy konstrukcyjne, gdyż ulega skurczowi przy wysychaniu, może pękać, łatwo odkształcać się i paczyć. Natomiast drewno całkowicie suche jest kruche. Z tego względu najczęściej stosuje się drewno powietrzno-suche, tj. o wilgotności 13-15% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Gęstość drewna pozbawionego wody i porowatości (substancji drzewnej) wynosi 1,56 Mg/m³ i jest w przybliżeniu wielkością stałą dla wszystkich gatunków drzew. Gęstość drewna w stanie porowatym dla poszczególnych gatunków jest różna (uprawnienia budowlane). Zależy on również w dużym stopniu od zawartości wilgoci w drewnie, np. gęstość sosny świeżo ściętej wynosi 0,70 Mg/m³, powietrzno-suchej, czyli o wilgotności 13-15%, 0,od Mg/m³, a całkowicie suchej 0,48 Mg/m³. Suche drewno jest złym przewodnikiem ciepła i elektryczności oraz ma dobre własności dźwiękochłonne (program egzamin ustny). Dzięki tym zaletom jest stosowane często jako materiał izolacyjny. Charakteryzując własności mechaniczne drewna należy pamiętać o^ jego anizotropowości, tj. niejednorodnych własnościach w różnych kierunkach. Wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie drewna, jak również jego twardość są największe, gdy siła działa wzdłuż włókien, najmniejsze zaś, gdy siła działa w kierunku rdzenia.                                                           

Odporność drewna

Odporność drewna na działanie czynników chemicznych, biologicznych (grzyby, owady), jak również wysokich temperatur jest niewielka. Szczególnie szybko niszczą drewno substancje utleniające. Działanie kwasów nieorganicznych jest tym silniejsze, im wyższa jest ich temperatura i stężenie. Roztwory ługów, nawet o niewielkich stężeniach, również działają niszcząco na drewno. Drewno jest stosunkowo odporne na działanie substancji organicznych, obojętnych roztworów soli, amoniaku, wodorotlenku wapnia oraz słabych roztworów kwasów. Własności drewna jako materiału konstrukcyjnego są często modyfikowane dodatkowymi zabiegami uszlachetniającymi jego cechy użytkowe (opinie o programie).

W celu polepszenia własności fizycznych i mechanicznych drewna, zwiększenia jego trwałości oraz odporności chemicznej w środowiskach o znacznej agresywności stosuje się nasycanie materiałów z drewna różnymi substancjami chemicznymi. Skuteczność zabiegów zależy nie tylko od własności substancji użytej do nasycania, ale również od głębokości wniknięcia jej w drewno. Woda zawarta w drewnie stanowi istotną przeszkodę w nasycaniu. Z tego względu impregnuje się drewno powietrzno-suche, o wilgotności 13-15%. Najłatwiej nasyca się drewno osikowe, lipowe, topolowe, brzozowe, bukowe, sosnowe (biel).

Do substancji chemicznych zwiększających odporność drewna na korozję chemiczną należą żywice fenolowo-formaldehydowe, fenolowo-ketonowe, chlorokauczuk, tiokol, winidur, związki nieorganiczne (np. kwas krzemowy) i wodorotlenek glinu (segregator aktów prawnych).

Proces nasycania drewna żywicami fenolowo-formaldehydowymi odbywa się w autoklawie pod ciśnieniem 7 at i w temperaturze 60°C (ok. 330 K). Po nasyceniu drewno ogrzewa się powoli do temperatury 125-130°C (ok. 400 K), zachowując zwykłe warunki cieplne prowadzenia procesu przerobu żywicy. Drewno nasycone żywicami fenolowo-formaldehydowymi ma zwiększoną wytrzymałość mechaniczną. Zwiększa się również jego odporność na działanie kwasów (solnego, siarkowego, fosforowego, fluorowodorowego, octowego, kwasów tłuszczowych), niektórych soli, substancji organicznych (gliceryny, alkoholi, cukrów) oraz gazów (chloru, chlorowodoru, tlenków azotu i siarki) (promocja 3 w 1).

Nasycanie drewna żywicami jenolowo-ketonowymi zwiększa jego odporność na działanie kwasu solnego, węglowodorów, alkoholi i 10-procentowe- go wodorotlenku sodu. Pod działaniem kwasu azotowego i chromowego arewno nasycone żywicami fenolowo-ketonowymi zwiększa jeszcze bardziej swoją odporność na wspomniane wyżej substancje.