Dyliny pomostów równoległych

Z kolei przerzuca się nad podestem dźwigary, mniej więcej na poziomie dyliny pomostów równoległych, a na dźwigarach umieszcza się podnośniki złożone z dużych nakrętek, przez które przechodzą gwintowane pionowe pręty, zakończone z dołu hakami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na podeście roboczym wykonuje się wiodący element studni, z którego wypuszcza się odpowiednią liczbę prętów zakończonych uchami. Pręty te powinny być odpowiednio zakotwione w studni (najlepiej aż do „noża”), a przekrój ich powinien być wystarczający dla przeniesienia jej ciężaru. Po stwardnieniu elementu wiodącego podwiesza go się (ewentualnie przy użyciu prętów pośrednich zakończonych z jednej strony hakami, a z drugiej uchami) na prętach podnośników i przez obrót nakrętek za pomocą sprzężonych dźwigników nieco go się podnosi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podest roboczy może być wtedy rozebrany i przeniesiony na miejsce wykonania dalszej studni, element zaś opuszcza się na dno, równocześnie nadbetonowując go do takiej wysokości, aby po ustawieniu wystawał nad wodę. Nadbetonowywanie to najłatwiej przeprowadzać przy zastosowaniu deskowań ślizgowych
Podczas opuszczania studni na dno może się zdarzyć, że trzpień podnośnika całkowicie wkręci się w nakrętkę. W takich wypadkach należy wstawić dodatkowe pręty pośrednie. W tym celu odciąża się podnośnik, przenosząc ciężar danej części studni na dwa sąsiednie podnośniki, podkręca się przedłużany podnośnik na potrzebną wysokość i zawiesza na nim pręt pośredni (uprawnienia budowlane).

Kolejno postępuje się tak samo z następnymi podnośnikami. Ponieważ przy tej operacji sąsiadujące z przedłużanym podnośnikiem podwieszenia i podnośniki są przeciążone, dlatego w ich obliczeniach należy uwzględniać tę okoliczność. Do opuszczania studni używane są również urządzenia stosowane przy opuszczaniu kesonów. Po postawieniu studni na dnie i zapuszczeniu jej na wielką głębokość w grunt podnośniki się zwalnia, a dalsze zapuszczanie studni odbywa się zwyczajnie (program egzamin ustny).

Studnie pływające

Pomosty mogą być stale, tzn. zmontowane na palach wbitych w grunt, a mogą być też zmontowane na pontonach. Urządzenie takie stanowi przejście do dźwignicy pływającej.
Zaletą pomostów pływających jest możliwość stosowania ich na większych głębokościach, a także ich ruchliwość pozwalająca na przesuwanie z miejsca na miejsce bez potrzeby przeprowadzania kosztownych robót. Wadą ich jest wrażliwość na falowanie i pewna trudność w dokładnym umiejscowieniu studni w warunkach niezbyt spokojnych. Tok postępowania przy zastosowaniu pomostów pływających jest taki sam, jak przy pomostach stałych (opinie o programie).

Możliwa jest również odmiana wykonania polegająca na podstawieniu pod pomost (zarówno stały, jak i ruchomy) elementów wiodących prefabrykowanych na barkach. Odpada wtedy dolny podest roboczy, który barka zastępuje na czas potrzebny do podwieszenia elementu na podnośnikach. Możliwe jest również wykonywanie studni bezpośrednio na barkach. Pomosty pływające na pontonach mogą również zastępować portalową dźwignicę pływającą, podnosząc studnie wykonywane na specjalnym stałym pirsie roboczym i przewożąc je na miejsce opuszczenia (segregator aktów prawnych).

Opuszczanie za pomocą dźwignic pływających możliwe jest wtedy, gdy ich nośność jest wystarczająca do podniesienia wiodącego elementu studni, który zwykle jest wysoki i ciężki, ponieważ po postawieniu na dnie powinien wystawać z wody dla umożliwienia dalszych robót. Rola dźwignicy jest ograniczona tylko do przewiezienia i postawienia elementu wiodącego na dnie. Wszelkie dalsze roboty wymagają budowy pomostu lub użycia osobnych jednostek pływających (promocja 3 w 1).

Studnie pływające, jak już wspomniano, mają bądź ściany pustakowe, bądź specjalne komory powietrzne, bądź też zaopatruje się je w tymczasowe dno, które zamienia je przejściowo na pływające skrzynie.