Blog
Elementy budowli morskich
W artykule znajdziesz:
Elementy budowli morskich
Pogląd w wyniku badań przeprowadzonych w różnych ośrodkach po wojnie okazał się nieścisły. Już w 1944 r. Barghoorn i Linder [1] stwierdzili, że woda morska jest naturalnym środowiskiem życia niektórych grzybów, które chętnie osiedlają się na drewnianych elementach budowli morskich i powodują rozkład celulozy i niektórych innych substancji składowych drewna, powodując jego szybsze lub powolniejsze zniszczenie (program uprawnienia budowlane na komputer).
Korozji czysto chemicznej drewno na ogół nie podlega; stwierdza się ją tylko w miejscach bezpośredniego zetknięcia się drewna z metalami (np. w otoczeniu śrub wiążących elementy drewniane ze sobą, ściągów itp.).
Zachowanie się drewna sosnowego w wodzie w strefie przyboju i w portach południowego Bałtyku było przedmiotem dużej serii badań w Instytucie Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku w ostatnich 10 latach (Biernacka i Szober i pozwoliły zaobserwować szereg interesujących faktów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Stwierdzono między innymi, że pale pionowe wbite w piaszczyste dno i wystające ponad średni poziom wody ulegają gniciu na całej swej długości, przy czym stopień i postęp gnicia zależny jest od różnych czynników.
Głównym sprawcą zniszczenia drewna są grzyby wodne beztlenowe, z których Halophiobolus sp. niszcząc celulozę tworzy tzw. zgniliznę czarną (niszczącą), dominującą w ogólnej masie pali, lecz szczególnie rozwijającą się płytko pod ich powierzchnią w strefie zewnętrznej bielą, oraz Ceriosporosis halima (Lind) niszcząc ligninę tworzy tzw. zgniliznę białą (korodującą) (uprawnienia budowlane). Występuje ona w mniejszych ilościach niż czarna i atakuje głębsze warstwy bielą i twardziel. Zaobserwowano również wśród szkodników grzyby Helicoma salinum powodujące rozluźnienie spoistości słoi rocznych drewna. Bakterie, jak stwierdzono, nie odgrywają większej roli w korozji morskiej drewna.
Grzyby morskie
Grzyby morskie atakują drewno od powierzchni i poruszają się w głąb przez promienie rdzeniowe zniszczone już najczęściej „przez grzyby lądowe podczas składowania na przykład przez Ophiostoma pini oraz grzyby morskie już po zanurzeniu pala, jak Alternaria maritima i in., które przygotowują grunt do wniknięcia do nich strzępek grzybów powodujących zgniliznę” [3]. Warto zauważyć, że tlenowe grzyby lądowe żyją w drewnie najdłużej do 6 miesięcy zanurzenia pala w wodzie (program egzamin ustny). Po tym czasie można je odkryć tylko w częściach pali wystających z wody. Zaatakowanie drewna przez grzyby morskie następuje po mniej więcej trzech miesiącach od chwili zanurzenia.
Jak już powiedziano, zakażenie drewna pali grzybami pasożytniczymi występuje na całej ich długości, przy czym może mieć postać bądź ognisk rozmieszczonych mozaikowo, bądź ciągłego pierścienia zewnętrznego. Grubość tego pierścienia nie jest jednak nigdy jednakowa, lecz zmienia się faliście wzdłuż długości pala (opinie o programie).
Wzdłuż długości pali stwierdzono pewne strefy bardziej narażone na gnicie niż inne, na przykład części pali wystające ponad strefę zmiennego poziomu wody, które ulegają najszybciej zniszczeniu prawdopodobnie dzięki współdziałaniu grzybów lądowych; podobnie dość często mocniej zaatakowane przez grzyby jest drewno w poziomie powierzchni dna niż poniżej - prawdopodobnie wskutek tego, że ,,[…] woda wsiąkająca w piasek denny ulega filtracji i zarodniki grzybów pozostają na powierzchni dna, atakując pal właśnie na tym poziomie (segregator aktów prawnych).
Natomiast nie stwierdzono jakichś prawidłowości w występowaniu procesów gnilnych na pozostałych odcinkach pali. „Obraz, jaki otrzymano w badaniach wskazywałby na to, że ogniska zakażeń pali grzybami są przypadkowe, uzależnione od tego, czy zarodnik grzyba przyniesiony falą zdoła się utrzymać na powierzchni pala i znajdzie odpowiednie warunki do kiełkowania […]. Zniszczenia drewna są większe tam, gdzie wcześniej rozpoczął się rozwój grzyba.
Tak więc na przykład w strefie przyboju mniej zniszczone bywają odcinki pala tuż nad dnem, być może wskutek ruchu rumowiska, gdyż piasek może ścierać rozwijające się strzępki grzybni z powierzchni pala (promocja 3 w 1).
Najnowsze wpisy
Określenie granic działki geodezyjnie to staranny proces identyfikacji oraz zaznaczenia kluczowych punktów granicznych danego terenu. To stanowi istotny element w…
Obiekt małej architektury to niewielki element architektoniczny, który pełni funkcję praktyczną, estetyczną lub symboliczną w przestrzeni publicznej lub prywatnej. Mała…
53 465
98%
32