Filary

Filary ustawione na gruncie suchym, nie pokrytym wodą, mają za zadanie jedynie przenoszenie sil z pomostu na fundament. Drugie zadanie występujące w filarach ustawionych w wodzie, polegające na dostosowaniu ich kształtu do opływu - odpada (program uprawnienia budowlane na komputer).

Filary ustawione na gruncie suchym nie są narażone na tak silne uderzenia poziome, jak filary ustawione w wodzie. Stąd zazwyczaj nie ma potrzeby zwiększenia ich wymiarów ze względu na uderzenia.

Potrzeba ta występuje tylko w niektórych przypadkach, jak na przykład w budowie wiaduktów nad torami kolejowymi, których słupy mogą być narażone na uderzenie lokomotywy w razie jej wykolejenia. Niebezpieczeństwo to jest istotne w wiaduktach biegnących nad torami stacyjnymi rozgałęziającymi się i łączonymi zwrotnicami. Wykolejenie pociągów następuje najczęściej na zwrotnicach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dlatego żądamy, aby filary takich wiaduktów do wysokości 1 m nad główką szyny miały średnicę nie mniejszą od 80 cm.
W wielu wiaduktach, ze względu na bezpieczeństwo i usprawnienie ruchu, zachodzi potrzeba zapewnienia maksymalnej widoczności, a więc zmniejszenia
wymiarów filarów do minimum. Stąd pochodzi dążenie do budowy filarów o wymiarach ściśle dostosowanych do sił przechodzących z pomostu na fundament.
Zmniejszenie wymiarów filarów jest wynikiem zastosowania konstrukcji betonowych uzbrojonych (uprawnienia budowlane).

Konstrukcje te bowiem, w przeciwstawieniu do konstrukcji kamiennych i betonowych nieuzbrojonych, dają możność przenoszenia momentów zginających równie łatwo w filarach jak i w przęsłach. Nie ma przenieść te obciążenia wraz z ciężarem mostu. Taki sposób traktowania zagadnienia o wyznaczaniu kształtu konstrukcji mostu nie sugeruje wykonania tej konstrukcji z jakichkolwiek elementów dających się sprowadzić, w znaczeniu wytrzymałościowym, do belek lub słupów, prętów prostych lub krzywych, płyt pełnych lub wydrążonych. Prowadzi on do powłok o zmiennych grubościach ograniczonych powierzchniami aby w budowie filarów nie korzystać z tej możliwości (program egzamin ustny).

Dostosowanie kształtu filara

Dlatego po roki 1950 zaczęto stosować filary jednoslupowe, zakończone oczepem obustronni wystającym wspcrnikowo lub też zbetonowane z poprzecznicą podporową. Tak układ filarów zmniejsza do minimum powierzchnię zajętą pod mostem prze podpory (opinie o programie). W szczególności konstrukcje takie dają wielkie oszczędności pośredni w budownictwie wiaduktów miejskich, umożliwiając wykorzystanie cennej po wierzchni pod mostem.
Kształty wysokich filarów dwusłupowych starano się w wielu przypadkach dostosować do zmienności momentów zginających. Dlatego filarom dawani niekiedy ściany pochyłe, zwiększając ich przekroje ku podstawie utwierdzone w fundamencie lub ku wierzchołkowi osadzonemu w przęśle.
Dostosowanie kształtu filara do sił wewnętrznych ma znaczenie architektoniczne. Mimo to w wielu filarach zachowano przekroje niezmienne. Przykładem mogą być tu filary wiaduktu w Andelfingen. Fakty tego rodzaju wskazują, że zmienność przekrojów filarów jest nie tyle uzasadniona wytrzymałościowo, co architektonicznie (segregator aktów prawnych).

Filar bowiem jest częścią mostu znacznie sil niej widoczną niż przęsło. W przęśle dominują linie nie konstrukcyjne komunikacyjne. Natomiast filary, szczególnie filary wiaduktów miejskich, częściami mostu najbardziej widocznymi i dlatego wymagającymi najstaranniejszego opracowania architektonicznego.

Wiaduktu projektowanego na skrzyżowaniu ulicy Marymonckiej z dojazdem do przyszłego mostu na Wiśle, łączącego Marymont z Żeraniem. Jakkolwiek filai ten ma zaledwie 5 m wysokości, jednak kształt jego dostosowano do zmienność momentów zginających.

Oczywiście nie znajduje to żadnego uzasadnienia ekonomicznego, gdyż oszczędności uzyskane na kubaturze czy też uzbrojeniu nieistotne, a koszt uformowania filara o kształcie tak złożonym jest duży (promocja 3 w 1). Słupy wysokich filarów stężano niekiedy przeponami z płyt.