Fluatowanie

Fluatowanie polega na powlekaniu powierzchni tynków, betonu i kamieni o lepiszczu wapiennym roztworem soli kwasu fluorokrzemowego. Fluatowanie wymaga odnawiania co ok. 10 lat i jest stosowane najczęściej do zabezpieczania elewacji budynków przed korozją wywołaną czynnikami atmosferycznymi. Beton można fluatować nic wcześniej niż po upływie 28 dni od wykonania. Powierzchnię jego powleka się 2- lub 3-krotnie w jednakowych odstępach czasu roztworami fluatów o stężeniu 12-15-procentowym (pierwsza powłoka) i 20-procentowym (następne) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponieważ fluaty działają korodująco na stal, fluatowanie konstrukcji żelbetowych może być dokonywane pod warunkiem, że warstwa betonu otaczającego zbrojenie będzie dostatecznie gruba (nie cieńsza od 2 cm) i szczelna, a fluatowany beton nie będzie bezpośrednio stykać się ze zbrojeniem. Fluatowanie powierzchni betonu stosuje się również w celu uszczelnienia i neutralizacji pod powłoki malarskie lub wykładziny, jeśli materiały powłokowe lub kity same działają korodująco na beton (np. żywice poliestrowe lub farby chlorokauczukowe) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Krzemianowanie polega na nasyceniu utrwalonej powierzchni najpierw roztworem szkła wodnego, a następnie chloranem wapniowym. Krzemianowanie wymaga odnawiania co kilka lat. Ogólne wskazówki w zakresie stosowania powłok w różnych środowiskach agresywnych. W środowiskach gazowych jako zabezpieczenie powierzchniowe konstrukcji stosuje się najczęściej pokrycia malarskie, przy czym rozróżnia się zabezpieczenia w środowiskach atmosferycznych zewnętrznych i wewnątrz pomieszczeń (uprawnienia budowlane).

Surowce bitumiczne

W warunkach atmosferycznych słabo agresywnych jako zabezpieczenie stosuje się ochronę materiałowo-strukturalną konstrukcji lub zabezpiecza się konstrukcje eksponowane na działanie deszczu środkami hydrofobowymi lub za pomocą powłok malarskich z farb emulsyjnych, dających możność „oddychania” betonów, zapraw murów itp. Podobnie postępuje się z konstrukcjami wewnątrz budynków, gdy występuje jedynie środowisko wilgotne bez gazów agresywnych (program egzamin ustny).

W środowiskach zewnętrznych średnio agresywnych i wewnętrznych silnie agresywnych stosuje się odpowiednio dobrane zabezpieczenia malarskie. Najczęściej stosowane powłoki przykładowo, dobierając rodzaj materiału pokrycia w zależności od rodzaju i charakteru gazów agresywnych. Powłoki bitumiczne są najczęściej równocześnie powłokami chroniącymi przed korozją i wilgocią. Materiały te można stosować w temperaturze nie przekraczającej 40°C. Surowce bitumiczne są odporne chemicznie na działanie kwasów i ługów, nie są odporne natomiast na rozpuszczalniki organiczne, jak benzen, ksylen, tri oraz smary i oleje do maszyn. Źle również znoszą środowiska silnie utleniające, jak stężony kwas azotowy czy bromowy (opinie o programie).

Bliższe dane odnośnie do materiałów stosowanych do powłok bitumicznych podano w rozdz. 4 tej pracy oraz w pracy. W przypadku działania silnie agresywnych środowisk gazowych o wysokiej wilgotności powietrza, gdy zachodzi potrzeba zastosowania grubowarstwowych pokryć typu malarskiego, można stosować kompozycje żywiczne przygotowane specjalnie przez przedsiębiorstwo robót chemoodpornych (segregator aktów prawnych).

Powłoki z lakierów i emalii epoksydowych i poliestrowych znajdują zastosowanie do zabezpieczenia konstrukcji betonowych i żelbetowych w środowiskach gazowych silnie agresywnych, o temperaturze nie przekraczającej 80°C. Powłoki epoksydowe charakteryzują się szczególnie dobrą przyczepnością do podłoża, wykazują stosunkowo dużą wytrzymałość mechaniczną, są szczelne i nieprzesiąkliwe oraz odporne na długotrwałe działania alkaliów o dowolnym stężeniu i roztworów kwasów, soli, jak również produktów naftowych (promocja 3 w 1). Powłoki z żywic syntetycznych powinny być nakładane w temperaturze nie niższej od + 15 C. Jeśli powłoki są nakładane na obiekcie otwartym na wolnym powietrzu, powinny być w czasie wykonywania zabezpieczone prowizorycznym daszkiem, chroniącym wykonywane powłoki zarówno przed opadami atmosferycznymi, jak i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Wskazane jest wykonywanie powłok w okresie letnim, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych w porze bezdeszczowej, przy niskiej wilgotności powietrza.