Francuska dynastia

W tym okresie Wyspy Brytyjskie stały się celem najazdów skandynawskich Normanów, którzy podbili Anglię Wschodnią, Essex, część Nortumbrii oraz Mercji tworząc na tych obszarach tzw. Danelaw. Na początku XI w. udaną inwazję na Anglię podjęli Normanowie zamieszkujący północno francuską Normandię, których władca Wilhelm I Zdobywca odniósł 1066 zwycięstwo pod blastings, a następnie koronował się na króla Anglii (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po wygaśnięciu dynastii normandzkiej  (11 55) i okresie walk o władzę w I I 54 na tronie angielskim zasiedli władcy z francuskiej dynastii Plantagenetów, wnosząc znaczne posiadłości na zach. i pn. Francji, a następnie podbijając w latach 1175-1189 niemal 5/4 Francji, co prowadziło do częstych konfliktów angielsko-francuskich, mimo utraty przez Anglików w latach I 201-1208 większości terenów na kontynencie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W XI-XIII w. trwała równocześnie angielska ekspansja w obrębie Wysp Brytyjskich, dokonał się podbój Walii, rozpoczął podbój Irlandii, a także trwały walki o dominację w Szkocji. W I 5 57 Edward III wysunął roszczenia do dziedziczenia tronu francuskiego po Kapelyngach, co doprowadziło do wznowienia walk z Francją (tzw. wojna stuletnia I 5 57-145 5). W 1599 na tronie angielskim zasiadła młodsza linia Plantagenetów, Lancasterowie (uprawnienia budowlane). W 14.55 wybuchły walki o tron między Lancasterami a Yorkami (tzw. wojna Dwóch Róż), zakończone w 1485 objęciem władzy przez Henryka VII z dynastii Tudorów. Henryk VIII uniezależnił w 1534 Kościół angielski od Stolicy Apostolskiej, ogłaszając się jego głową (program egzamin ustny).

Ekspansja kolonialna

Pokonanie w 1588 hiszpańskiej wielkiej armady wzmocniło pozycję polityczną Anglii i stworzyło podstawy jej morskiej potęgi. Po wygaśnięciu Tudorów w I 60.5, tron angielski przejęli władcy ze szkockiej dynastii Stuartów, łącząc oba państwa unią personalną. XVI-XVI11 w. był początkiem brytyjskiej ekspansji kolonialnej. W wyniku wojny domowej I 642-1 648 proklamowano republikę 1649-1660, po okresie której nastąpiła restauracja Stuartów (opinie o programie). W wyniku tzw. bezkrwawej rewolucji 1688-1689 na Ironie zasiadła Maria II Stuart oraz jej mąż Wilhelm II Orański. Ustalono wówczas generalne zasady ustroju politycznego państwa, jako monarchii konstytucyjnej z ograniczonym zakresem uprawnień władcy. W 1707 dotychczasowa unia personalna ze Szkocją została przekształcona w unię realną; powstało wówczas Królestwo Wielkiej Brytanii.

W 1714 na jego tronie zasiedli władcy z dynastii hanowerskiej, za panowania których nastąpił początek rządów gabinetowych (wigowie i torysi). Pod koniec XVII w. Wielka Brytania podjęła rywalizację z Francją o dominację morską i kolonialną, zdobywając następnie w 1713 Gibraltar, Arkadię i Nową Fundlandię, w 176.3 Kanadę, wsch. Luizjanę i Florydę. W wyniku amerykańskiej wojny o niepodległość 1775-178.3 Wielka Brytania zmuszona była uznać niepodległość swoich 1 5 kolonii. W 1 79 5 przystąpiła do wojny przeciwko rewolucyjnej i napoleońskiej Francji, do 1815 inicjując 6 koalicji antynapoleońskich (segregator aktów prawnych).

W 1801 utworzono Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii. Pod koniec XVIII iw I. poi. XIX w. Wielkiej Brytanii w. rewolucji przemysłowa, której towarzyszyły także przemiany struktury społecznej. W 1857 tron objęła królowa Wiktoria, panująca do 1901, pod rządami której Wielki Brytania stała się największym imperium światowym: do 1849 zwierzchnictwem brytyjskim zostały objęte Indie (w 1876 królów.) ogłoszono ich cesarzowej), Brytyjczycy penetrowali strefy Oceanu Indyjskiego, Azji Południowo Wschodniej, ( bin oraz Nowej Zelandii; w 1875 dokonali zakupu akcji Kanału Sueskiego, w 1878 zajęli Cypr, w 1882 Egipt, do 1898 podbili Sudan, w lalach 1899 1902 pro wadzili wojny z republikami burskimi: w 2. pot. XIX w (promocja 3 w 1).