Gięcie stali

Pręty zbrojeniowe w elemencie żelbetowym przenoszą przede wszystkim siły rozciągające. Dlatego muszą być umieszczone np. w belkach ciągłych w przęsłach u spodu belki, na podporach zaś u góry. Ponadto w strefie przypodporowej często potrzebne są pręty ukośne (program uprawnienia budowlane na komputer). Z tych względów w wielu szkieletach występują pręty gięte.

Najprostszym sposobem wygięcia pręta jest, podobnie jak podczas prostowania, włożenie go między trzpienie umocowane do stołu zbrojarskiego i zgięcie kluczem zbrojarskim. Sposób ten jest stosowany tylko w razie małych ilości prętów z uwagi na dużą jego pracochłonność.
W zbrojarniach pręty gnie się na giętarkach. Elementem roboczym maszyny jest tarcza okrągła z otworami do osadzenia sworzni gnących. Podobne sworznie osadza się w dwóch listwach umocowanych w poprzek stołu giętarki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Tarcza jest osadzona na wale pionowym napędzanym przez silnik elektryczny za pomocą przekładni zębatej, w której można wymieniać kota i w ten sposób regulować prędkość obrotu tarczy.

Giętarka polskiej produkcji G-40 może giąć pręty o średnicy do 40 mm. Pręty cieńsze można na niej giąć po kilka jednocześnie, np. 0 16 po 3 szt., 0 10 po 8 szt. i 0 6 po 13 szt. Giętarka ma napęd elektryczny za pomocą silnika o mocy 2,2 kW.
Nowoczesne giętarki są tak zbudowane, że można w nich przesuwać listwy z otworami na sworznie (uprawnienia budowlane). W giętarce znajdują się cztery listwy wyposażone, oprócz sworzni, w przestawne łapy. Na tego rodzaju giętarkach można otrzymać bardzo dokładnie wygięte pręty. Dodatkową zaletą giętarki jest wyposażenie w przystawki do automatycznego sterowania pracą.

Giętarkę mechaniczną obsługuje zespół trzech zbrojarzy - jeden pomocnik podaje pocięte pręty na giętarkę obsługiwaną przez operatora, drugi zaś odkłada pręty pogięte.

Łączenie szkieletów zbrojeniowych

Szkielety mogą być montowane z oddzielnych prętów w deskowaniu lub przygotowane w zbrojami i gotowe układane w deskowaniu (program egzamin ustny). Elementy szkieletu łączy się przez wiązanie wyżarzonym drutem średnicy 1 mm, przez zgrzewanie lub spawanie.

Drutem łączy się pręty najczęściej na węzeł prosty pojedynczy lub podwójny. Jeżeli zależy nam na dużej sztywności szkieletu, stosuje się węzły krzyżowe lub martwe. Do wiązania służą zwykłe cążki.
Zgrzewanie polega na przepuszczaniu przez dociśnięte do siebie pręty prądu elektrycznego o dużym natężeniu.

Energia elektryczna wskutek oporu, jaki napotyka przepływający prąd, zamienia się w ciepło, które nagrzewa stal do temperatury mięknienia (1000-1500°C), w wyniku czego stal zetkniętych prętów łączy się. Pręty krzyżujące się zgrzewa się punktowo, zaś złącza przedłużające pręty wykonuje się drogą zgrzewania czołowego (opinie o programie).
Szkielety montowane w deskowaniu zgrzewa się kleszczami zgrzewalniczymi przewoźnymi; szkielety przygotowane w zbrojami łączy się w zgrzewarkach stałych.
Do wykonania siatek zbrojeniowych stosuje się zgrzewarki wielopunktowe.

Stał zbrojeniowa spawalna może być też łączona przez spawanie elektryczne. Schemat spawania jest następujący: jeden z przewodów roboczych łączy się za pomocą specjalnych kleszczy ze zbrojeniem. Na końcu drugiego przewodu umieszczony jest uchwyt, w którym mocuje się elektrodę (segregator aktów prawnych). Po włączeniu prądu spawacz dotyka zbrojenie elektrodą i szybko odsuwa na odległość 2-4 mm. Powstaje łuk Volty, który topi łączone pręty i elektrodę, której stal wypełnia złącze prętów.

Elektroda otulona jest chemikaliami likwidującymi tlenki żelaza powstające podczas topienia stali, które mogłyby zanieczyszczać spoinę. Do spawania elektrycznego służą urządzenia, zwane spawarkami. Spawarka wirująca składa się z prądnicy prądu stałego, silnika trójfazowego o mocy 11,8 kW o napięciu 125, 220, 500 V oraz przełącznika umieszczonego u góry, którym przez pokręcenie kół- ka\można regulować natężenie prądu od 16-40 A lub 125-300 A dla grubych elektrod. Są też stosowane spawarki transformatorowe (promocja 3 w 1).