Instalacje zasilane z wężownic

W budynkach wyposażonych w instalację centralnego ogrzewania w okresie ogrzewczym piece kolumnowe (zarówno nisko-, jak i wysokociśnieniowe) można włączyć w obieg wody grzejnej tej instalacji, ograniczając obsługę urządzeń grzejnych do jednego paleniska (program uprawnienia budowlane na komputer).

W tym przypadku piec kolumnowy ma konstrukcję dwupłaszczową lub wewnątrz zasobnika umieszczoną wężownicę grzejną. okresie ogrzewczym woda wypełniająca zasobnik pieca ogrzewana jest wodą z instalacji centralnego ogrzewania.

W okresie letnim wykorzystuje się co pieca kolumnowego.
Instalacje zasilane z wężownic wbudowanych w trzon kuchenny.

Stosowane są często w wiejskim budownictwie mieszkaniowym przy braku gazu), w kuchniach stołówek, restauracji, w domowych pralek itp. W takich instalacjach c. w. u. podgrzewana jest w komorze lub w kanałach spalinowych pieców kuchennych i z powodu okresowej pracy oraz zmiennego w czasie zapotrzebowania na ciepło woda magazynowa jest w zasobnikach ciepła (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Konstrukcja i sposób umieszczenia wężownicy trzonie kuchennym powinny spełniać następujące wymagania:
a. nie ograniczać powierzchni rusztu oraz nie tamować omywania przez płyty kuchennej,
b. nie być przyczyną zbyt dużych oporów przepływu na drodze spalin,
c. zapewniać dobre odpowietrzenie przewodów wężownicy uniemożliwiając rżenie się w przewodach wężownicy poduszek gazowych mogących być przy ich przepalania. Budując wężownicę w trzon kuchenny należy dążyć do tego, aby możliwie jej powierzchnia była przez spaliny (uprawnienia budowlane).
Różne kształty wężownic kuchennych osób wbudowania jednej z nich w komorę paleniskową pieca kuchennego.

Kształty wężownic

Również miejsce umieszczenia kurka spustowego.

Zazwyczaj wężownice wykonuje się z rur stalowych bez szwu (najlepiej z rur kotłowych) lub z rur miedzianych. Wężownicę należy wykonać w ten sposób, aby w obrębie paleniska lub kanałów spalinowych nie występowały połączenia spawane lub lutowane (program egzamin ustny). Z powodu osadzania się sadzy i żużla odstęp pomiędzy rurami nie powinien być mniejszy od 10 mm. Do wyrobu wężownic zaleca się następujące nominalne średnice rur:
a. w małych instalacjach domowych zasilanych z pieców kuchennych 25-50 mm,
b. w większych instalacjach, np. restauracji czy stołówek 50-65 mm.

Obliczając pole powierzchni wymiany ciepła wężownic umieszczonych w kuchniach opalanych paliwem stałym można przyjąć następujące średnie wartości gęstości mocy cieplnej odniesione do zewnętrznego pola powierzchni wężownic znajdujących się w palenisku.
Układ instalacji wewnętrznej współpracującej z wężownicą może być różny, w każdym jednak przypadku zabezpieczenie instalacji przed nadmiernym wzrostem ciśnienia powinno być zgodne z wymaganiami normy PN-67/B-02440 (opinie o programie).

Schemat najprostszej instalacji z wężownicą w trzonie kuchennym zabezpieczonej baterią trójdrogową. Podobnie jak w jedno-czerpalnym piecu kąpielowym zasobnik jest zawsze połączony przez baterię z przestrzenią zewnętrzną, a ciepła woda zmagazynowana w nim wypierana jest wodą zimną doprowadzaną do dolnej części zasobnika. W rozwiązaniu tym c. w. u. ogrzewana jest bezpośrednio w trzonie kuchennym. Podobny sposób ogrzewania wody (segregator aktów prawnych). Jednak w tym przypadku instalacja c. w. u. została zabezpieczona naczyniem wzbiorczo-zasilającym z zaworem pływakowym regulującym poziom wody w naczyniu. Jak wynika ze schematów, obie instalacje c- w. u. są otwarte i nie działają pod pełnym ciśnieniem wodociągowym, a tym samym nie podlegają przepisom dozoru technicznego.

W wielu przypadkach, gdy woda wodociągowa charakteryzuje się dużą twardością, bezpośrednie ogrzewanie wody w trzonie kuchennym nie jest korzystnym rozwiązaniem. Bowiem wtedy na skutek szybkiego osadzania się kamienia kotłowego w wężownicy po stosunkowo niedługim okresie następuje jej przepalenie. W takich przypadkach zaleca się stosowanie systemów z pośrednim podgrzewaniem wody (promocja 3 w 1).