Jakość wody

W chwili gdy pobór c. w. u. równy jest natężeniu przepływu wody w przewodzie zasilającym, zanika przepływ wody w przewodzie powrotnym sieci cieplnej, a wykres ciśnień w tym przewodzie stanowi linia pozioma. Najbardziej strome położenie wykresu ciśnień w sieci wystąpi przy zaniku rozbioru ciepłej wody użytkowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy projektowaniu bądź eksploatacji systemu ciepłowniczego z bezpośrednim poborem ciepłej wody użytkowej należy dokładnie przeanalizować zmiany natężeń przepływu i ciśnień w sieci w ciągu całego sezonu ogrzewczego.

W analizie tej należy uwzględnić zakłócający wpływ instalacji z bezpośrednim poborem c. w. u. na pracę sieci cieplnej.
Jakość wody przy bezpośrednim poborze ciepłej wody użytkowej z sieci cieplnych
Jakość wody pobieranej bezpośrednio z sieci cieplnej i kierowanej do wewnętrznych instalacji c. w. u. należy oceniać z dwóch punktów widzenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pierwszy z nich to ocena właściwości wody pod względem jej przydatności do celów użytkowych, a drugi to ocena stopnia jej korozyjności. Jak wspomniano w rozdziale 1., c. w. u. pod względem cech fizykochemicznych i bakteriologicznych powinna odpowiadać warunkom określonym dla wody pitnej.

Uwzględniając realia techniczne systemów ciepłowniczych, stosowanie takich kryteriów z góry przekreśla możliwość wprowadzenia bezpośredniego poboru ciepłej wody (uprawnienia budowlane). W czasie prowadzonych badań starano się wprowadzić formułę kompromisową, przyjmując założenie, że ciepła woda użytkowa pobierana z sieci ma być używana na potrzeby gospodarcze z wyjątkiem potrzeb konsumpcyjnych. Założenie takie bez wprowadzenia specjalnych rozwiązań instalacji wewnętrznej nie wykluczyło jednak możliwości przypadkowego używania c. w. u. na potrzeby konsumpcyjne (program egzamin ustny).

Stosowanie wspólnych baterii czerpalnych dla c. w. u. pobieranej z sieci i pitnej wody zimnej bez zaworów zwrotnych uniemożliwiających przepływ (w baterii) c. w. u. do instalacji wody zimnej może być przyczyną tego, że w pewnych stanach pracy instalacji wodociągowej odbiorca może pobierać do celów konsumpcyjnych wodę sieciową. Jakość wody sieciowej jest wypadkową szeregu czynników, a przede wszystkim jakości wody uzupełniającej, rodzaju technologii uzdatniania wody oraz stanu i rozwiązań technicznych sieci, węzłów cieplnych, a także przy połączeniach bezpośrednich wewnętrznych instalacji centralnego ogrzewania (opinie o programie).

Uzdatnianie wody sieciowej

Uzdatnianie wody sieciowej przy bezpośrednim poborze ciepłej wody użytkowej z sieci cieplnych. W systemach ciepłowniczych z zamkniętymi sieciami cieplnymi ubytki wody sieciowej wywołane są przede wszystkim nieszczelnościami lub stanami awaryjnymi. W tego typu systemach instalacje uzupełniające oraz stacje uzdatniani* wody mają małe wydajności, rzędu 14-2% natężenia przepływu wody sieciowej. W większości elektrociepłowni bądź kotłowni rejonowych profil uzdatniam wody dostosowany jest do potrzeb jednostek kotłowych, a tylko w niektórych przypadkach stosowano oddzielne przygotowywanie wody na potrzeby sieci cieplnej (segregator aktów prawnych). Typowy schemat ideowy uzdatniania wody stosowany w elektrociepłowni z zamkniętymi sieciami cieplnymi.

Woda wodociągowa poddawana jest dekarbonizacji, zmiękczaniu w wymiennikach jonowych oraz odgazowaniu termicznemu w odgazowywaczach nadciśnieniowych. Do sieci cieplnej kierowana jest również woda z ciągłego odsalania kotłów. Podobny schemat uzdatniania wody z szeregiem wymienników poprawiających sprawność cieplną układu. W tym rozwiązaniu woda surowa przepływa przez filtr kationitowy, z którego kierowana jest do dekarbonizatora (promocja 3 w 1).

Z zasobnika pośredniego woda zmiękczona tłoczona jest przez trzy wymienniki ciepła do kolumny odgazowywacza. W pierwszym wymienniku ciepła następuje ochładzanie wody odgazowanej, w wymienniku drugim ochładzane są opary odpływające z kolumny odgazowywacza, zaś w trzecim podgrzewana jest woda do temperatury procesu odgazowywania.