Kominy żelbetowe
W teorii zbiorników jedynym trudnym problemem wpływającym na naprężenia jest zagadnienie silnego tłumienia zakłóceń przy przeponach (program uprawnienia budowlane na komputer). W przypadku ciśnienia zewnętrznego występuje dodatkowo problem wyboczenia i stateczności. Paleniska kotłów nastręczają specjalne trudności, ponieważ z biegiem czasu przekrój rur staje się lekko owalny. Według dotychczasowych teorii problem ten nie może być racjonalnie rozwiązany, chociaż w literaturze jest wiele rozważań na ten temat.
Kominy żelbetowe i inne bardzo długie rury o względnie dużej sztywności zginania można obliczać wg metody belkowej. Naprężenia termiczne występujące w kominach można rozpatrywać wg teorii zbiorników. Chłodnie kominowe, puste zbiorniki na oleje itp. można rozpatrywać dla sił poziomych wg metody błonowo-płytowej. Obciążenie trzeba rozwinąć w szereg Fouriera (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Specjalne zagadnienia wyboczenia spowodowanego zmiennością obciążenia na obwodzie. W przypadkach konstrukcji anizotropowych istnieje możliwość wyboczenia miejscowego. Rurociągi wysokiego ciśnienia nie nastręczają specjalnych problemów. Pewne zakłócenia powstają na połączeniach, jednak można je rozwiązać za pomocą teorii zbiorników (uprawnienia budowlane).
Wypełnione całkowicie wodą rurociągi niskiego ciśnienia można obliczać wg teorii błonowej, przy czym informacje o zakłóceniach przy przeponach zawarte. Wzory dla rur częściowo wypełnionych rozwinięto wg metody błonowo-płytowej. Siły skupione mają szczególne znaczenie dla niektórych konstrukcji, jak np. komór ciśnieniowych łodzi podwodnych. Wzory i metody mające zastosowanie w tych trudnych problemach rozpatruje się wzory te znajdują również zastosowanie dla wielu konstrukcji dachowych (program egzamin ustny).
Konstrukcje specjalne
Silosy oparte na układzie słupów. Rozkład oddziaływania słupów podpierających na cały obwód silosu wywołuje kombinację słabo i silnie tłumionych zakłóceń, omówionych wg metody analitycznej w rozdz. 2.4. Jednak przykłady liczbowe wskazują, że miarodajne naprężenia występują bezpośrednio w pobliżu głowic słupów, zaś powłoka jest najczęściej wzmacniana w pasie podporowym (opinie o programie).
Dla wyznaczenia naprężeń w samolotach itp. stosuje się specjalne metody, oparte na podzieleniu powierzchni powłoki na małe sekcje prostokątne (panwie). Ponieważ często konstrukcja zmienia się nieregularnie, przyjmuje się założenia uproszczone, polegające przede wszystkim na równomiernym rozłożeniu stycznych sił ścinających w poszczególnych sekcjach. Bliższe dane na ten temat można znaleźć w piśmiennictwie poświęconym projektowaniu samolotów, a szczególnie, gdzie opisano w przystępny sposób metodę postępowania. W ogólnych zarysach jest ona zbliżona do metody obliczania powłok kołowych (segregator aktów prawnych).
Ponieważ powłoka jest bardzo cienka, specjalnie istotne jest zjawisko wy boczenia. Problemy te rozwiązuje się za pomocą wzorów. Uzyskana dzięki zastosowaniu dużej liczby żeber usztywniających znaczna graniczna nośność konstrukcji nie może być wyzyskana, jeśli konstrukcja ulega wyboczeniu. Dlatego też dla określenia działania statycznego na granicy wyboczenia powstało wiele opracowań dotyczących teorii plastyczności (promocja 3 w 1). W przypadku stosunkowo grubej powłoki zniszczenie może nastąpić na skutek wyboczenia konstrukcji anizotropowej jako całości 12571, lecz w większości przypadków zniszczenie spowodowane jest złamaniem żeber i w tych przypadkach jest trudno wyznaczyć obciążenie graniczne w sposób teoretyczny. Dla tych problemów trzeba poszukiwać danych w piśmiennictwie specjalistycznym.
