Konsystencja masy betonowej

W związku z tym na budowie opracowuje się tzw. mieszankę roboczach uwzględniającą wilgotność własną kruszywa w ten sposób, że zaprojektowana przy suchych składnikach ilość wody zarobowej powinna być zmniejszona o zawartość wody w kruszywie wilgotnym; z kolei znowu zaprojektowany w suchym stanie ciężar kruszywa należy zmniejszyć o ciężar wody zawartej w kruszywie (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosownie do obowiązujących wymagań na budowie w miejscu widocznym, w pobliżu miejsca zarabiania masy betonowej, powinna być ustawiona tablica, na której należy podać skład mieszanki roboczej na 1 m³ i na jeden zarób.

Konsystencję masy betonowej na budowie określa się orientacyjnie najłatwiej za pomocą metody przybliżonej, a mianowicie za pomocą stożka opadowego, z tym jednak, że przy zastosowaniu tej metody nie można badać mas betonowych konsystencji wilgotnej i gęstoplastycznej. Rodzaje konsystencji masy betonowej metody jej pomiaru, natomiast zastosowanie rodzajów konsystencji masy betonowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Systematyczna (przynajmniej dwa razy na zmianę) kontrola konsystencji masy betonowej jest jednym z głównych zadań kontroli jakości betonu, tym bardziej że istnieje na budowach tendencja do wytwarzania masy betonowej z nadmierną w stosunku do zaprojektowanej ilością wody. Wreszcie należy dodać, iż kontrola konsystencji masy betonowej powinna się odbywać zarówno w miejscu jej wytwarzania, jak i w miejscu jej układania (uprawnienia budowlane).

Urabialność masy betonowej zależy od ilości i jakości zaprawy w betonie w ten sposób, że powiększenie ilości zaprawy polepsza urabialność, a znowu jakość zaprawy zależy od ilości cementu, wody i uziarnienia piasku lub miału. Łączna ilość ziaren drobnych, tj. cementu, mączki mineralnej (gdy dodaje się ją w celu polepszenia urabialności) i piasku o wielkości ziaren do 0,5 mm w betonach wibrowanych nie powinna zazwyczaj wynosić więcej niż 30% zawartości piasku (program egzamin ustny).

Szczelność masy betonowej

Szczelność masy betonowej może być osiągnięta przy zachowaniu warunku, że suma absolutnych objętości składników wchodzących w skład 1 m³ betonu. Wytrzymałość betonu na ściskanie. Badania kontrolne wytrzymałości betonu na ściskanie powinny być wykonywane dla każdej partii, przy czym wielkość partii i liczba serii próbek do badania wytrzymałości określone są w PN-63/B-06250. Próbki te mają kształt walcowy o typach A, B, C (opinie o programie).

Typy stosowanych próbek walcowych do badania wytrzymałości betonu na ściskanie zależne są od wielkości ziaren kruszywa użytego do betonu, a mianowicie przy kruszywie o wymiarach od 40-80 mm - próbki typu A (// = ci = 19,6 cm; powierzchnia przekroju poprzecznego 300 cm²), przy kruszywie do 40 mm - próbki typu B (h - ci = 16 cm; powierzchnia przekroju 200 cm²) oraz przy kruszywie do 20 mm - próbki typu C (/; - d = 8,0 cm; powierzchnia przekroju 50 cm²).

Niezależnie od badania wytrzymałości betonu na ściskanie przeprowadza się badania kontrolne innych szczególnie ważnych cech wykonywanego betonu, jak np. mrozoodporność, wodoszczelność, ścieralność itp (segregator aktów prawnych). Wreszcie kontrola jakości betonu obejmuje również kontrolę zewnętrzną mającą na celu stwierdzenie „raków”, rozmieszczenie masy betonowej itp.

Gdyby oględziny zewnętrzne oraz badania próbek betonu nie dawały pewności osiągnięcia zaprojektowanej wytrzymałości betonu, wówczas przeprowadzić należy próbne obciążenie konstrukcji lub dokonać badań innymi metodami (konstrukcje mostowe w każdym przypadku powinny podlegać próbnym obciążeniom). Na większych budowach organizuje się laboratoria betonowe, których zadaniem jest ustalenie składu masy betonowej i prowadzenie systematycznej jej kontroli (promocja 3 w 1).

Technologia wytwarzania masy betonowej poczyniła w ostatnich latach we wszystkich krajach wysoko uprzemysłowionych znaczne postępy i to nie tylko w wytwórniach betonu typu przemysłowego i półprzemysłowego, lecz także i na zwykłych stanowiskach zaopatrzonych w jedną betoniarkę o średniej wielkości.