Kontrola wymiarów modelu

Model po wyjęciu z formy podlega obróbce powierzchniowej polegającej na zebraniu nadlewów, wygładzeniu i sprawdzeniu wymiarów geometrycznych. Kontrolę grubości powłok płyt o większych wymiarach, uniemożliwiających pracę mikrometrem lub suwmiarką, wykonać można różnicowym przyrządem elektroindukcyjnym, tzw. elkometrem. Szczególną uwagę należy zwrócić na sposób podparcia modelu (program uprawnienia budowlane na komputer). W zależności od celu badań modelowanie podpór polega na wyeliminowaniu dodatkowych więzów poza więzami uwzględnionymi w przyjętym schemacie statycznym lub - na wymodelowaniu wszystkich więzów jak w konstrukcji rzeczywistej.

W pierwszy sposób postępuje się przy badaniach, których celem jest sprawdzenie lub zastąpienie obliczeń statycznych, drugi -gdy w grę wchodzi zbadanie konstrukcji bez uwzględnienia schematyzacji jej podparcia.
Przykładowo przekrycie powłokowe podparte na słupach zostało obliczone w założeniu przegubowego i przegubowo-przesuwnego podparcia na słupach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Jeżeli celem badań jest sprawdzenie obliczenia, to model ustawiamy na łożyskach zapewniających swobodny obrót lub obrót i przesuw. W rzeczywistości jednak powłoka żelbetowa połączona jest sztywno ze słupami.

Pragnąc zbadać czy w rzeczywistej konstrukcji powstają w sztywnym węźle podporowym momenty zginające, rezygnujemy z łożysk i wiernie modelujemy sposób podparcia.
Na konstrukcje budowlane działają siły zewnętrzne rozłożone na powierzchni. Jeśli siły te mogą być odniesione do jednostki powierzchni (lub długości), to nazywają się ciągłymi. Natomiast siły, działające na odcinek powierzchni (długości) mały w stosunku do powierzchni (długości) całej konstrukcji, traktuje się jako skupione.

W badaniach laboratoryjnych obciążenie ciągłe zastępuje się przeważnie siłami skupionymi sprowadzonymi do punktów węzłowych siatki, którą rysuje się na powierzchni modelu. W zależności od wielkości modelu oczka siatki mają bok o długości od 2-10 cm (uprawnienia budowlane). W punktach węzłowych wierci się zwykle niewielkie otworki, przez które przepuszcza się cięgienka (nici); do nich z kolei podwiesza się odważony ciężarek. Wprowadzenie obciążeń skupionych powoduje powstanie lokalnych momentów zginających. W celu ich zmniejszenia ciężarki podwiesza się nie bezpośrednio do modeli lecz do czteropunktowych dystrybutorków obciążeń.

Poziom wody

Dla usprawnienia czynności kolejnego obciążenia i odciążenia modelu stosowany bywa prostej budowy podnośnik pneumatyczny (program egzamin ustny). Pod pomostem służącym do podnoszenia balastu umieszcza się zbiorniki wykonane z gumy, które po doprowadzeniu powietrza sprężonego przez kompresor, zwiększają swoją objętość, podnosząc pomost wraz z balastem.
Przy badaniach stateczności niezbędne jest powiększanie obciążenia modelu w sposób ciągły i równomierny. W tych przypadkach stosuje się obciążenie workiem powietrznym  lub wodnym, w którym wytwarza się ciśnienie za pomocą pompy. Uzyskuje się w ten sposób na modelu obciążenia powierzchniowe, które są w przybliżeniu normalne do jego powierzchni. Tarcie pomiędzy modelem a workiem utrudnia swobodę wzajemnego przesuwania się, a zatem w modelu mogą powstać niekontrolowane siły (opinie o programie).

Jeśli rezygnuje się z zastosowania obciążeń powierzchniowych i dopuści się zastąpienie ich obciążeniami skupionymi, można przy badaniach stateczności posługiwać się urządzeniem. Ciężarki zanurzone są w wodzie wypełniającej naczynie ustawione na podnośnikach. W miarę opuszczania naczynia ciężarki wynurzają się z wody i siły obciążające model wzrastają. Poziom wody w stosunku do ciężarków można również regulować przez wypuszczanie wody z naczynia. W tym przypadku podnoszenie całego naczynia jest zbędne (segregator aktów prawnych).

W niektórych laboratoriach praktykuje się sprowadzenie szeregu drobnych ciężarków do jednego większego, używając przy tym systemu statycznie wyznaczalnych beleczek.
Przy badaniach płyt stropowych i mostowych występują często specjalne obciążenia ruchome, np. traktorem lub samochodem ciężarowym.

Obciążenie tego rodzaju realizuje się na modelu za pomocą obciążników ustawionych na jego powierzchni. Obciążniki te dostosowuje się do skali modelu. Obciążniki takie muszą być zaopatrzone w przeguby, aby pod wpływem ugięć modelu nie następowało przegrupowanie wywieranych przez nie obciążeń (promocja 3 w 1).