Koparki jednoczerpakowe

System wgłębny za pomocą studzien wierconych wymaga bardziej skomplikowanych urządzeń instalacyjnych pompowych i rurociągowych, poprawia jednak wybitnie warunki wykonania głównych robót w wykopie - gdyż go całkowicie osusza i przez to może być często ekonomiczniejszy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do wykonywania rowów sposobem zmechanizowanym służą specjalne koparki wieloczerpakowe, a także zwykłe koparki łyżkowe z wyposażeniem w łyżkę podsiębierną, zbierak lub chwytak o pojemności od 0,25 do 0,5 m³, rzadko 0,75 i 1 m³. Koparki wieloczerpakowe i kołowe do rowów przeznaczone są w zasadzie do wykonywania wykopów ze ścianami pionowymi, ale mogą mieć wyposażenie (kołowe) do drążenia wykopów ze skarpami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Koparki jednoczerpakowe służą do wykonywania wykopów ze skarpami, można jednak koparką podsiębierną wykonywać także wykop ze ścianami pionowymi. Wydobytą z wykopu ziemię składa się z zasady na jedną stronę tak, by krawędź skarpy odkładu była odległa od krawędzi wykopu nie mniej niż 0,6 m (uprawnienia budowlane).

Koparki wieloczerpakowe mogą pracować w terenie równinnym lub lekko falistym, o spadkach nie przekraczających 8% zarówno podłużnych, jak i poprzecznych. Wykopy ręczne wykonuje się wg schematów. Podstawowa sekcja robocza wynosi 20-50 m.  Przy głębokościach ponad 2,5-3,0 m należy zmechanizować podnoszenie ziemi z wykopu, najlepiej za pomocą żurawia K-l pomysłu Z. Kołodziejczyka lub żurawia Pionier. Żuraw ten jest wyposażony w dwa kubły wywrotne. Wydajność zespołu, składającego się z dwóch do trzech kopaczy i jednego dźwigowego, który jednocześnie opróżnia kubeł, wykonujących prace przy wykopach w gruntach lekkich i średnich, wynosi do 36 m³/zmianę (program egzamin ustny).

Deskowanie wykopów szerokoprzestrzennych. Pionowe ściany wykopów szerokich zabezpiecza się ścianką zakładaną, zakotwioną, jeśli nie można wykonać podparcia ściany od wewnątrz wykopu, gdyż to byłoby przeszkodą w wykonywaniu robót. Przy silnym naporze wód gruntowych wykop zabezpiecza się ścianką szczelną wg sposobów. Często ścianki takie stanowią element konstrukcji fundamentu (opinie o programie). Deskowanie i rozpieranie wykopów wąskoprzestrzennych.

Wykopy ubezpieczone

Istnieją cztery typy deskowania do ubezpieczenia wąskich wykopów:

1) deskowanie poziome,

2) deskowanie pionowe,

3) ścianki szczelne na wpust

4) ścianki zakładane (segregator aktów prawnych).

Wykopy ubezpieczone i rozparte powinny mieć ściany wyrównane i spionowane. Deskowanie poziome stosuje się w słabych gruntach, a w zwięźlejszych tylko w przypadku wykopów głębokich i jeśli przewiduje się, że będą one istniały przez czas dłuższy. W gruntach III i IV kategorii stosuje się deskowanie ażurowe z odstępami 10-20 cm między deskami.

Do deskowania ścian należy z zasady stosować stalowe dyle o specjalnym profilu, a do rozparcia ścian - rozpórki stalowe jako pewniejsze, łatwiejsze w użyciu i tańsze w eksploatacji. Deskowanie pionowe stosuje się w gruntach piaszczystych, nasyconych wodą a także przy stosowaniu koparek wieloczerpakowych w gruntach wymagających rozpierania ścian bezpośrednio po przejściu koparki. W tych przypadkach wykopy zabezpiecza się przeważnie wg schematu (promocja 3 w 1).

Deskowanie ze ścianek szczelnych drewnianych wykonanych na wpust stosuje się w gruntach, w których pogłębianie wykopu, bez uprzedniego zabezpieczenia ścian w głębi gruntu, jest niemożliwe (grunty podmokłe, bagniste, kurzawkowe). Konieczność tego rodzaju ubezpieczeń występuje przeważnie dopiero na pewnej głębokości wykopu.

Deskowanie ze ścianek zakładanych stosuje się przy budowie rurociągów znacznych wymiarów, średnicy ponad 2 m, w słabych gruntach. Ścianki zakłada się między dwuteowe belki stalowe wbite w ziemię, w odstępach ok. 2 m. Zastosowanie poszczególnych rodzajów deskowań wg KNK. Dla wykopów na międzytorzach kolejowych, pod torami i na przejściach drogowych należy zawsze stosować deskowanie pełne.