Korozja miejscowa

Korozja miejscowa oraz punktowa jest charakterystyczna dla procesów korozji elektrochemicznej. Korozja zbrojenia pod wpływem wód przedostających się przez warstewkę betonu ma głównie charakter korozji elektrochemicznej. Mechanizm procesu korozji zależy od struktury metalu oraz od rodzaju elektrolitu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy zetknięciu się metalu z roztworem elektrolitu, na jego powierzchni wytwarzają się ogniwa lokalne, których działanie jest jedną z najczęstszych przyczyn powstawania korozji. Mikroogniwa mogą powstawać wskutek różnych czynników. Do najczęściej spotykanych należą:

1. niejednorodność chemiczna metalu (np. zanieczyszczenie stali żużlem),
2. różnice w strukturze powierzchni metalu (np. obecność zagłębień),
3. niejednolita budowa warstewki ochronnej (np. pęknięcia i pory), to jest szczelnej warstewki produktów korozji, która hamuje dalszy proces korozji metalu,
4. różnice w składzie elektrolitu stykającego się z metalem w różnych miejscach.
5. różnice w wielkości naprężeń w poszczególnych miejscach metalu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Skład chemiczny cieczy wypełniającej pory betonu zależy zarówno od składników, które znajdowały się w roztworze przed jego zetknięciem się z betonem, jak również i od substancji, które przeszły do roztworu z fazy stałej betonu, przede wszystkim z łatwiej rozpuszczalnych składników spoiwa cementowego. Stal na ogół tym łatwiej ulega korozji, im bardziej kwaśny jest odczyn zwilżającego ją roztworu (uprawnienia budowlane).

Zmniejszenie się korozji

W miarę zmniejszania stężenia jonów wodorowych aż do wartości pH = 4, szybkość korozji gwałtownie spada. W granicach od pH = 4 do pH = 9 utrzymuje się prawie na jednakowym poziomie, po czym przy dalszym wzroście pH następuje dalszy spadek szybkości powstawania korozji (program egzamin ustny).

Zmniejszenie się korozji przy dużych wartościach pH tłumaczy się następująco. W pierwszym stadium korozji, w wyniku przebiegu procesów elektrochemicznych i reakcji pomiędzy produktami korozji i składnikami roztworu wypełniającego pory betonu, na powierzchni prętów zbrojenia tworzą się tlenki i wodorotlenki żelaza, stanowiące szczelną warstwę (warstewka ochronna) dokładnie przywierającą do powierzchni metalu. Warstewka ta dość łatwo rozpuszcza się w roztworach kwaśnych, a jest prawie nierozpuszczalna w roztworach zasadowych.

Przy hydratacji cementu portlandzkiego powstają znaćzpe ilości wodorotlenku wapniowego. W przeliczeniu na CaO stanowią one ok. 15% masy stwardniałego zaczynu cementowego. Wodorotlenek wapniowy rozpuszcza się w ilości ok. 1,2 g/1 wody. Zatem woda wypełniająca pory betonu może stanowić nasycony roztwór wodorotlenku wapniowego, dla którego pH = 12,5 (opinie o programie).

W świeżym betonie istnieją więc zawsze warunki umożliwiające powstawanie na powierzchni zbrojenia warstewek ochronnych zabezpieczających stal przed korozją. Można założyć, że w każdym świeżym betonie po jego wykonaniu wytwarza się wokół zbrojenia warstewka ochronna. Korozja stali może rozpocząć się dopiero, gdy warstewka ochronna zostanie uszkodzona.

Jeśli warstwa betonu otulającego zbrojenie w dalszym ciągu będzie zawierać wystarczającą ilość wodorotlenku wapniowego, to w przypadku zawilgocenia otuliny w porach betonu powstanie silnie alkaliczny roztwór i warstewka ochronna na powierzchni betonu może ulegać regeneracji (segregator aktów prawnych).

Wskutek obecności w powietrzu i w wodach naturalnych dwutlenku węgla wierzchnia warstwa betonu ulega karbonizacji. Dwutlenek węgla łącząc się z wodorotlenkiem wapniowym w obecności wody tworzy węglan wapniowy. Obecność kryształów węglanu wapniowego jest nieco większa od objętości wodorotlenku wapniowego wchodzącego do reakcji, a rozpuszczalność CaC0₃ jest znacznie mniejsza od rozpuszczalności Ca(OH)₂. Wpływ karbonizacji na trwałość betonu jest dodatni ze względu na pewne uszczelnienie i uodpornienie przed wyługowaniem spoiwa cementowego. Jednak roztwór wyługowany ze skarbonizowanego spoiwa jest mniej zasadowy od roztworu pozostałego po zhydratyzowaniu cementu. Wartość pH dla roztworu wypełniającego pory skarbonizowanego cementu wynosi ok. 8 (promocja 3 w 1).