Koryta zsypowe

Koryta zsypowe (drewniane obite blachą lub z blachy), używane jako urządzenia pomocnicze do opuszczania masy betonowej, stosowane są wyjątkowo i tylko do głębokości opuszczania ok. 3 m. Kąt pochylenia rynny zsypowej do poziomu powinien się zawierać w granicach od 20 do 35° i być tak dobrany, aby masa betonowa spływała, a nie spadała jak to nierzadko spotyka się na budowach (program uprawnienia budowlane na komputer). Jeśli masa betonowa z koryta zsypowego dostaje się bezpośrednio do deskowania, wówczas na końcu koryta trzeba umieścić pionowy lej o wysokości najmniej 60 cm. Stosowanie spadzistych i długich koryt zsypowych powinno być bezwarunkowo zabronione, gdyż nieuchronnie prowadzi do odmieszania się masy betonowej. Leje zsypowe stosuje się do pionowego opuszczania masy betonowej na głębokość od 2,0 do około 8,0 m.

Dowóz masy betonowej taczkami jedno- i dwukołowymi przy betonowaniu stropów żelbetowych powinien odbywać się po inwentaryzowanych torach taczkowych. Dla taczek dwukołowych (japonek) tory składają się z płyt drewnianych o szerokości około 1,45 m i długości około 2,0 m, układanych na podstawkach, których nóżki (wysokości 0.15-0,30 m) opuszane są między pręty zbrojenia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Układ torów taczkowych powinien zapewniać jednokierunkowy, pierścieniowy ruch taczek.

Do podawania masy betonowej porcjami w pojemnikach o większych objętościach (0,3-r3,0 m³) stosuje się zazwyczaj żurawie gąsienicowe lub kołowe (uprawnienia budowlane).

Podawanie masy betonowej za pomocą przenośników taśmowych może być stosowane np. w przypadku, gdy scentralizowana wytwórnia znajduje się niedaleko (100-300 m) od betonowanego masywu. Na taśmę przenośnika masa betonowa powinna spływać w postaci strumienia ciągłego; w tym celu stosuje się zasobniki zaopatrzone w zawory odcinkowe, co umożliwia regulację szerokości wypływającego strumienia masy betonowej. Z taśmy masa betonowa spada zwykle na końcu przenośnika, co w praktyce jest powszechnie stosowane. Jeśli natomiast zachodzi potrzeba zrzucenia jej między początkiem i końcem przenośnika, wówczas instalować trzeba urządzenia zrzutowe, które jednak dość szybko niszczą taśmę (program egzamin ustny).

Sposoby podawania masy betonowej

Przy budowie zapór i mostów o dużych ilościach masy betonowej dostarcza się ją często za pomocą żurawi linowych w pojemnikach, których zamknięcia otworów wylotowych (zasuwy, klapy) powinny być wyposażone w zamki uniemożliwiające przypadkowe otwarcie się zamknięcia. Największa odległość otworu wylotowego pojemnika do powierzchni, na którą spada masa betonowa, nie powinna przekraczać 1,5 m (aby nie dopuścić do odmieszania się masy).

Sposoby podawania masy betonowej zależne są od rodzaju i wielkości betonowanych elementów konstrukcyjnych. Przy betonowaniu fundamentów o małej objętości i o konstrukcji wilgotnej i gęstoplastycznej masa betonowa zazwyczaj jest swobodnie zrzucana (lecz tylko do głębokości 3,0 m) bądź zsuwana korytami lub opuszczana przez leje zsypowe.

Podawanie masy betonowej do fundamentów o dużej objętości (opinie o programie). Sposoby betonowania słupów różnią się w zależności od wielkości powierzchni ich przekroju, wysokości i układu strzemion. Przy słupach o wysokości nie przekraczającej 5 m i o przekroju co najmniej 0,4 x X0,4, lecz nie większym niż 0,8 m² oraz strzemionach obwodowych masa betonowa może być podawana z góry w osi słupów. Gdy masa betonowa ma konsystencję plastyczną lub ciekłą betonowanie slupów od góry może się odbywać z wysokości nie większej niż 3,5 m (segregator aktów prawnych).

Do słupów o przekroju mniejszym niż 0,4×0,4 m i strzemionach obwodowych oraz o dowolnym przekroju i strzemionach krzyżujących się masę betonową należy podawać z boku, odcinkami o wysokości nie przekraczającej 2 m. Masa betonowa powinna być opuszczana w osi słupa, gdyż w przypadku gdy obija się o ściany deskowania i strzemiona, ulega silnemu odmieszaniu, co powoduje niejednorodność betonu i powstawanie raków (promocja 3 w 1).