Magiczna formuła

Wybór najlepszego postępowania zależy od tego, co wiemy o częstości występowania dzikich wartości, od kosztów dodatkowych obserwacji i od niebezpieczeństw różnych rodzajów błędu. W braku jakichś szczególnych argumentów, przemawiających za innym postępowaniem, stosowanie wyżej omówionej średniej z odrzuceniem wartości skrajnych może się okazać bardzo użyteczne. Rzecz jasna, nie ma żadnej magicznej formuły na odrzucanie obserwacji. Rozważanie trudności warte jest poświęconego mu czasu, jeśli wyrabia przeświadczenie o ważności starannego postępowania w celu uniknięcia omyłek i niespodzianek (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy doświadczeniach wymagających szczególnej uwagi obserwatora lub wyjątkowo dobrych warunków obserwacji pojawia się często skłonność do pomijania wyników ujemnych na tej podstawie, że warunki obserwacji nie były spełnione lub że operator nie był w najlepszej kondycji. Niewątpliwie taka postawa jest odpowiedzialna za powstanie rozmaitych pseudonauk. Jeśli ze zbioru losowego wykluczyć wyniki ujemne, to średnia z pozostałych będzie oczywiście dodatnia. Postępowanie takie należy traktować jako oszukiwanie siebie i innych, a jednak wielu wykształconych ludzi przyjmuje takie nonsensy za dobrą monetę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Niemniej pozostaje zagadnienie, jak organizować doświadczenia stawiające wielkie wymagania operatorowi lub warunkom ich przeprowadzania. Z pewnością jest zupełnie nie do przyjęcia, żeby wyniki ujemne były odrzucane tylko dlatego, że są one ujemne albo że operator potrafi znaleźć dobrą wymówkę stwierdziwszy, że wypadły one ujemnie. Jeśli istnieje naprawdę jakiś niezależny sposób sprawdzenia, czy warunki doświadczenia są dobre, to należy go użyć (uprawnienia budowlane).

Wartość graniczna

Można by sądzić np., że w przypadku nagromadzenia w odbiorniku radiowym nadmiernego ładunku elektrostatycznego sygnały z Marsa nie byłyby odbieralne. Przyłączywszy ilościowy rejestrator ładunku (niezależny od osądu operatora) można byłoby wówczas z pełnym usprawiedliwieniem odrzucać wyniki (dodatnie lub ujemne!), w czasie pomiaru których ładunek ten przekraczał pewną wartość graniczną. Tej wartości granicznej nie wolno jednak dobierać po fakcie, ponieważ występuje wówczas niebezpieczeństwo tendencyjnego jego doboru (program egzamin ustny).

Gdy niemożliwe jest takie bezstronne sprawdzanie warunków, zaleca się przeprowadzić najpierw doświadczenia próbne. Jeśli wypadną one dodatnio, oznacza to, że warunki są prawidłowe. Pod żadnym pozorem nie wolno zaliczać tych prób do właściwego zbioru doświadczeń; ich celem jest tylko umożliwić powzięcie decyzji co do rozpoczęcia zasadniczych doświadczeń. Następnie wykonujemy serię o uprzednio określonej długości, uwzględniając wszystkie jej wyniki, zarówno dobre, jak i złe. Jeśli operator nuży się zbyt szybko, ażeby można było zastosować tę metodę, wówczas prawdopodobnie nie ma innej możliwości niż uwzględniać wszystkie wyniki i nie pozwalać sobie na jakiekolwiek odrzucanie. W przeciwnym przypadku można by dowieść wszystkiego (opinie o programie).

Nawet i to prawidło może w pewnych szczególnych okolicznościach prowadzić do fałszywych wyników. Jest do pomyślenia, że poszukiwane zjawisko może nie istnieć, ale doświadczenia są przeważnie zaplanowane tak, że występują powiązania między nimi przy kolejnym ich wykonywaniu. Innymi słowy, wynik dodatni będzie prowadzić za następnym razem raczej do drugiego wyniku dodatniego niż do ujemnego (segregator aktów prawnych). Jeśli tak jest, to przebieg doświadczenia może się okazać tendencyjny. Można również dojść do mylnych dodatnich wyników w następujący sposób: niech na przykład badacz zdecyduje się na zbadanie w zupełnie różnych warunkach takich zjawisk jak: jasnowidzenie, telepatia, przewidywanie przyszłości itp. Wobec tego wykonuje on znaczną liczbę zupełnie różnych doświadczeń, z których każde będzie bardzo starannie zaprojektowane i wykonane w oparciu o najlepsze metody statystyczne (promocja 3 w 1).