Maksymalne ciśnienie

Wielkości te dla próbek laboratoryjnych nie odpowiadają wielkościom dla elementów betonowych w naturze, przy czym czas badania jest krótszy niż w rzeczywistości. Badanie określa więc maksymalne ciśnienie i czas przesiąkania jako wartości porównawcze. Przyjmuje się, że w ciągu 48 godz beton powinien wytrzymać ciśnienie 1 kG/cm2 lub w ciągu 42 godz ciśnienie 7 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Niektóre normy przewidują minimum 1,25 a średnio 1,5-krotną wielkość ciśnienia jaka może wystąpić na budowie, jednak nie więcej niż 7 kG/cm2. Ciśnienie w pierwszym i drugim dniu powinno wynosić 0,2 ciśnienia końcowego p, w trzecim 0,4 p, w czwartym 0,6 p, zaś w piątym do piętnastego dnia wartość p.

Próbki pierścieniowe i wydrążone poddawać można ciśnieniom wewnętrznym. Pod działaniem wody beton z czasem uszczelnia się, co jest wynikiem wzrostu objętości żelu - zwiększonej hydratacji cementu przy zmniejszeniu jego porowatości (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Niezależnie od tego w porach występuje sedymentacja cząstek drobnoziarnistych i związków wolnego wapna zawartego w cemencie. Zjawisko samouszczelniania się betonu może być częściowo odwracalne. Po zaprzestaniu nawadniania betonu, wysychanie powoduje skurcz żelu i jego krystalizację, stąd może wystąpić ponowienie się przecieków. Wznowienie nawodnienia powoduje dalsze samouszczelnienie się betonu. Laboratoryjne badanie betonu na przenikliwość powietrza pod ciśnieniem jest podobne do badania przesiąkliwości. Wilgoć zawarta w betonie ma duży wpływ na przepuszczalność powietrza. Do badań stosuje się urządzenia.

Próbki walcowe poddaje się działaniu powietrza pod ciśnieniem, które przechodzi przez zawór redukcyjny (uprawnienia budowlane). Wielkość ciśnienia wskazuje manometr wodny oraz rtęciowy. Powietrze przenikające przez próbkę doprowadzone jest do powietrzomierza, który określa ilość tego powietrza. Rurka o kształcie litery U, wypełniona do pewnej wysokości wodą, pozwala określić nadciśnienie powietrza między badaną płytą i powietrzomierzem. W czasie badań mierzy się temperaturę urządzenia oraz powietrza zewnętrznego.

Wpływy atmosferyczne

Wpływy atmosferyczne są to oddziaływania zmian temperatury, wilgotności oraz powietrza [18], [30]. Zawarty w powietrzu tlen i zanieczyszczenia jak tlenek i dwutlenek węgla, bezwodnik kwasu siarkowego, a w miastach przemysłowych siarczek sodu lub magnezu oraz chlorek sodu, stanowią o szkodliwych wpływach chemicznych na beton. Wpływ czynników fizycznych jest na ogół wyższy od chemicznych (program egzamin ustny). Do wpływów atmosferycznych zaliczyć można również florę i faunę, które szczególnie silnie oddziaływają na zaprawy i beton w budownictwie drogowym, wodnym i morskim.

O odporności na wpływy atmosferyczne decyduje ciężar objętościowy, nasiąkliwość, porowatość oraz wytrzymałość suchego i wilgotnego betonu. Względna szczelność i porowatość pozwalają ocenić odporność betonu na niskie temperatury. Do laboratoryjnego określenia wpływu zmian temperatury i wilgotności stosuje się sześciany, walce oraz beleczki wykonane z betonu odpowiadającego warunkom budowy o takich wymiarach, aby wpływy te nie dawały zbyt małych i trudnych do zmierzenia naprężeń oraz zmian wewnętrznych i zewnętrznych (opinie o programie).

Wielkość i rodzaj próbek nie są określone w normach. Badanie oddziaływania zmian temperatury na betony polega na określeniu wielkości i szerokości porów oraz mikroporów od wpływu zamrażania, naprężeń powierzchniowych i wewnętrznych, łuszczenia, uszkodzeń i rozpadu betonu w czasie (segregator aktów prawnych). Zmiany zewnętrzne betonu określa się na oko i ocenia je w porównaniu z próbkami, które nie podlegały wpływom zmian temperatur. Ponadto sprawdza się porównawczo wytrzymałość oraz dynamiczny współczynnik sprężystości.

Wydłużenie i skurcz betonu spowodowany zmianami temperatur mierzy się za pomocą zabetonowanych termoelementów. Wydłużenie betonu na 1°C wynosi 0,008-f-0,012 mm/m (promocja 3 w 1). Doświadczalnie stwierdzono, że zmiana wilgotności powietrza o 10°/o powoduje zawilgocenie betonu średniej jakości o 0,8%, w wyniku czego powstaje wydłużenie lub skurcz betonu.