Most żelbetowy niesprężony

Tego typu most wybudowano w 1950 r. w Heilbronn na miejscu zniszczonego w czasie wojny mostu żelbetowego niesprężonego o łukach tarczowych rozpiętości 112,80 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Podczas gdy zniszczony most wymagał uzbrojenia, złożonego ze 120 prętów 0 50 mm, tj. 2250 cm2, to w moście nowym o podobnej konstrukcji, złożonej z dwóch łuków tarczowych o przekroju skrzynkowym rozpiętości 107,80 m, uzbrojenie sprężające składa się z 52 kabli 0 38 mm, tj. 420 cm2 (co prawda zastosowano tu tylko ograniczone sprężenie, dopuszczające w narożach naprężenie rozciągające 13,6 kG/cm2, przeniesione przez stal miękką) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wobec dużych rozpiętości, jakie dla łuków przeważnie wchodzą w rachubę, stosuje się często przy ich wykonaniu system scalania z bloków prefabrykowanych. Pierwszym mostem tego rodzaju był wykonany w 1946 r. most o rozpiętości 55 m. Według podobnego typu wykonano dwa lata później pięć mostów nad rzeką Marną o rozpiętości 74 m. Wybór sprężonego ustroju lukowego uwarunkowany był tu głównie koniecznością przyjęcia małej wysokości konstrukcyjnej oraz dążeniem do pokonania przeszkody jednym przęsłem (uprawnienia budowlane). Zarys bardzo płaskiego łuku, a przy tym chęć umieszczenia przegubów możliwie nisko (dla zmniejszenia rozporu poziomego oraz redukcji wpływów odkształcenia betonu i poddawania się podpór), doprowadził)’ do oryginalnej konstrukcji łukowo-rozporowej o bardzo smukłej sylwetce.

Przekroje poprzeczne jednego z tych mostów (Esbly) i rozmieszczenie sprężającego uzbrojenia w kierunku podłużnym. Bloki prefabrykowane łączono tu po kilka sztuk w elementy łukowe, sprężane we wszystkich trzech kierunkach (program egzamin ustny). Łuki montowano na miejscu budowy za pomocą urządzeń dźwigowych. Różnorodność zastosowań betonu sprężonego w budownictwie przemysłowym, mieszkaniowym, biurowym, sportowym itd. jest tak duża, że z konieczonści ograniczono podane tu przykłady do niewielu zaczerpniętych z najważniejszych dziedzin budownictwa.

Elementy sprężone

Omówimy w kolejności przekrycia prefabrykowane, hale o ustrojach ramowych, oraz konstrukcje powierzchniowe (płyty i powłoki Przekrycia o ustroju belkowym. Beton sprężony jest niezastąpiony przy przekrywaniu dużych powierzchni ze względu na swą lekkość, łatwość prefabrykacji i montażu oraz z uwagi na osiąganie znacznych rozpiętości. Okazuje się on w tej dziedzinie bezkonkurencyjny nie tylko w porównaniu z żelbetem, lecz w wielu przypadkach również ze stalą (opinie o programie).

Elementy sprężone mogą być stosowane w różnym zakresie, np. wyłącznie jako belki główne, jako belki główne i drugorzędne, jako słupy i podciągi, belki ciągłe, ustroje ramowe itp. Prefabrykaty mogą stanowić samodzielne elementy nośne, albo też tylko ich części składowe (segmenty), łączone przez sprężenie w większe zespoły. Proces zespolenia, a więc umonolitycznienie konstrukcji przez sprężenie może być wielostopniowy: np. segmenty zespala się w indywidualne belki nośne, te ostatnie zaś ze słupami, tworząc w ten sposób konstrukcje ramowe. Łączą się tu korzyści prefabrykacji elementów o optymalnych wymiarach z punktu widzenia montażu z zaletami ustrojów hiperstatycznych w zakresie przenoszenia obciążeń (segregator aktów prawnych).

Koncepcyjnie najprostsze są niewątpliwie dźwigary pełne, stanowiące główne belki nośne przekrycia dachowego. Mogą one być wykonywane jako elementy strunobetonowe lub kablobetonowe. Belki systemu Wayss & Freytag, starszego typu, charakteryzujące się jeszcze dość masywnymi przekrojami i zastosowaniem prętów sprężających 0 8-MO mm. Mają one pasy równoległe i mogą służyć do różnych celów (promocja 3 w 1). Belki te posiadały przekroje trojakich wymiarów, a każdy z nich wykonywano o różnym stopniu uzbrojenia.

Załączone wykresy pozwalają na odczytanie od razu nośności użytecznej belki (tj. obciążenia g+p, równomiernie rozłożonego) w zależności od rozpiętości, ułatwiając w ten sposób odbiorcy dobór odpowiedniego typu dźwigara.