Możliwość przewidywania rejonów

Istnieją bowiem osiedla i kwartały w osiedlach, w których budynki wzniesione są w jednej technologii, w tym samym okresie, a więc starzejące się równocześnie, ale użytkowane przez różne instytucje. „Właścicielami” budynków usytuowanych w jednym kwartale i zbudowanych w tym samym czasie są zarządy miejskiej gospodarki mieszkaniowej równolegle ze spółdzielniami mieszkaniowymi różnego typu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ten problem mógłby rozwiązać koordynator ds. remontów budynków wznoszonych metodami uprzemysłowionymi opierający swoją działalność i oceny na ścisłej współpracy z Biurem Planowania Rozwoju Miasta, odpowiednim Wydziałem Urbanistyki i Architektury, Wydziałem Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej i Stołeczną Dyrekcją Inwestycji Spółdzielczych, jeżeli problematyka remontów będzie w gestii tej organizacji. Kontakty te dałyby możliwość przewidywania rejonów i ustalenia kolejności wykonywania remontów budynków mieszkaniowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tak rozeznane potrzeby remontowe powinny być rozdzielane na okresy pięcioletnie, przy czym uściślenie ustaleń powinno być wykonywane z dwuletnim wyprzedzeniem w stosunku do każdej pięciolatki. Postulowane tu założenia organizacyjne zgodne są z obowiązującą od 19 sierpnia 1974 r. Instrukcją o naprawach i modernizacji budynków (uprawnienia budowlane).

Instrukcja ta stanowi, że ,,… poza stałą konserwacją, wykonywane powinny być gruntowne naprawy budynku, gdy jego stan techniczny tego wymaga z uwagi na zużycie poszczególnych elementów powodujące konieczność ich wymiany dla przywrócenia budynkowi pierwotnej lub zbliżonej do pierwotnej wartości użytkowej” i „… Naprawy te powinny być dokonywane przede wszystkim w oparciu o przeglądy budynków i mieszkań. Jeżeli zaplanowane naprawy okażą się w czasie projektowania lub realizacji technicznie i ekonomicznie nieopłacalne wojewoda (prezydent) może podjąć decyzję o rezygnacji z naprawy. Jeśli taki budynek wymaga zabezpieczenia do czasu rozbiórki, środki stanowiące różnice pomiędzy planowanym kosztem naprawy a wartością robót zabezpieczających odprowadzane są na fundusz mieszkaniowy” (program egzamin ustny).

Ciągi uliczne

Plany wieloletnie i roczne napraw budynków i robót modernizacyjnych powinny uwzględniać zasadę kompleksowości i koncentracji w określonych zespołach mieszkaniowych, ciągach ulicznych, rejonach i dzielnicach. Plany te powinny być zsynchronizowane z zamierzeniami urbanistycznymi (opinie o programie). W tym celu, przed włączeniem obiektu do planu napraw, należy uzyskać opinię organów do spraw planowania przestrzennego o dalszym przeznaczeniu budynku czy zespołów budynków.

W odniesieniu do budynków przeznaczonych w najbliższych latach do rozbiórki, zakres napraw należy ograniczać tylko do robót najniezbędniejszych, umożliwiających bezpieczne zamieszkanie najemców do czasu ich przekwaterowania. Rodzaj i zakres robót remontowych, łącznie z ewentualną centralną modernizacją, nie może przekraczać aktualnie obowiązującego standardu określonego przepisami w sprawie wyposażenia i wykańczania mieszkań i budynków mieszkalnych. Stosować należy materiały, których trwałość i czas przeciętnego użytkowania odpowiada założonemu okresowi dalszej eksploatacji budynku (segregator aktów prawnych).

Stosowane obecnie rozwiązania materiałowe elementów konstrukcyjnych budynków wznoszonych metodami uprzemysłowionymi charakteryzują się dużą sprawnością techniczną w odpowiednio długich okresach czasu. Budynki te szybciej ulegną procesowi starzenia się moralnego niż fizycznego. Tego rodzaju stwierdzenie można podjąć naturalnie w założeniu, że budynki będą użytkowane oraz konserwowane w sposób prawidłowy. Moralne starzenie się budynków jest sprawą nieodwracalną w miarę wzrostu stopy życiowej mieszkańców, rozwoju intelektualnego oraz postępu techniki. Konieczność modernizacji jest trudna do prognozowania w czasie (promocja 3 w 1).

Jest jednak sprawą niezaprzeczalną, że konieczność modernizacji budynków wzniesionych w jednym czasie wystąpi z większym nasileniem w tych obiektach, w których z pewnych przesłanek ekonomicznych bądź technicznych poczyniono większe oszczędności na etapie inwestowania, ograniczając funkcję budynku do spełnienia jedynie minimum niezbędnych potrzeb życiowych mieszkańców.