Możliwość zestawiania zakotwień

Możliwość zestawiania zakotwień dowolnej mocy traci na znaczeniu przy dużej liczbie kabli tego samego rodzaju, dla których opłaca się wytwarzać jednolite płyty kotwiące (program uprawnienia budowlane na komputer). Różne możliwości klinowania drutów jednym klinem. Zakotwienia wykonane w kraju, natomiast zakotwienie wg systemu Magnela, lecz z jednostronnymi wpustami klinowymi płytek (zostało ono zastosowane przy realizacji eksperymentalnego mostu kablokamiennego).

Typowym przykładem takiego zakotwienia jest system Franki-Smet. Najczęściej stosuje się tu kable z 16 drutów 0 5 mm lub z 12 drutów 0 7 mm. Stosowane w tym przypadku naciągarki pozwalają na równoczesny naciąg jednego, dwóch lub trzech drutów. W środku płyty kotwiącej, która najczęściej jest umieszczona na dodatkowej płycie oporowej, wykonany jest otwór dla iniekcji oraz centrycznego ustawienia prasy naciągowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Na lej samej zasadzie oparty jest system Bauwens, według którego 3 druty 0 7 mm kotwione są jednym klinem z trzema rowkami podłużnymi.
Jeszcze innym rozwiązaniem podobnego typu jest system włoski Morandi, w których jeden klin kotwi 2 druty. Charakterystyczny jest tu sposób
naciągu drutów; prasa naciąga od razu 2 pary drutów, tak, że liczba drutów w kablu musi być wielokrotnością czterech.

Druty są prowizorycznie zaklinowane w naciągarce za pomocą urządzeń dźwigowych, ułatwiających późniejsze rozklinowanie (uprawnienia budowlane).
We wszystkich powyższych systemach kotwienia, druty są bezpośrednio dociskane do ścianek stożkowego otworu płyty kotwiącej, wykazują więc pewne odgięcia. Prowadzi to do dodatkowego tarcia przy sprężaniu, ponadto w miejscach odgięcia powstać mogą szkodliwe koncentracje naprężeń. Aby tego uniknąć opracowano szereg typów zakotwień, w których druty biegną prostoliniowo, nie opierając się bezpośrednio o ścianki gniazda stożkowego. Zasadę takiego zakotwienia dla pojedynczego drutu. Kliny muszą tu być wielodzielne, aby umożliwić statycznie określone przeniesienie siły ściskającej na drut.

Płyta kotwiąca

Rozróżniamy kliny samohamowne i kliny wtłaczane (program egzamin ustny). Pierwsze z nich charakteryzują się małą zbieżnością, a zaklinowanie następuje przy odprężaniu przez wciągnięcie klina przez drut. Drugie natomiast, o większej zbieżności, są wtłaczane przez prasę naciągową i nie powinny wykazywać poślizgu. Powierzchnia klina stykająca się bezpośrednio z drutem powinna być szorstka i na ogół twardsza niż drut, w zasadzie należy tu wykluczyć wzajemny poślizg między drutem a klinem.

Powierzchnia zewnętrzna klina oraz powierzchnia gniazda klinującego, powinny być w przypadku klinów poślizgowych gładko obrobione. W tym przypadku na płytę kotwiącą działają znaczne siły rozpierające (z uwagi na małą zbieżność klina). Przy klinach wtłaczanych wymagania co do gładkości powierzchni i wymiarów płyty są mniej rygorystyczne, natomiast pożądane jest, by równocześnie z wciskaniem klina następowało odprężenie drutów w celu uniknięcia wzajemnego przesunięcia drutu i klina. Nowsze urządzenia naciągowe uwzględniają ten postulat (opinie o programie).

Jeżeli nie zwiększamy sztucznie szorstkości powierzchni, na której następuje docisk klina do drutu (tzn. jeśli opieramy się wyłącznie na tarciu „naturalnym”), wówczas kliny powinny być odpowiednio długie i płaskie (występuje tu duża siła docisku bocznego), natomiast nie muszą być wykonane z materiału twardszego niż druty.
Typowym przykładem klinowania w powyższy sposób pojedynczych prętów jest system K. Buyera, stosowany przez firmę „Heilitbau” (Heilmann & Littmann), będący pierwszą realizacją metody klinów wtłaczanych. Płyta kotwiąca wraz z klinami (segregator aktów prawnych).

Naciągarka dla indywidualnych drutów. Dynamometr pierścieniowy, umieszczony za naciągarką służy do pomiaru naciągu drutów. System ten stosuje się do naciągu drutów ze stali twardej 0 5-0 10 mm.
Podobny w działaniu jest pierścień klinujący C. Forssella (Szwecja), stosowany zarówno do kotwienia uzbrojenia sprężającego jak i do wzmocnienia zakotwienia zwykłego uzbrojenia w żelbecie. Zakotwienie składa się tu z pierścienia i klina trójdzielnego (promocja 3 w 1).