Nabrzeża

Jako prefabrykatów używa się tych samych elementów jak do falochronów, tzw. bloków litych lub pustakowych oraz skrzyń pływających, poza tym jednak często znajdują zastosowanie również i inne elementy mniej typowe.
Nabrzeża stawiane stosuje się zwykle wtedy, gdy grunt jest bardzo wytrzymały i twardy oraz gdy inne sposoby wykonania nabrzeży zawodzą wskutek niemożliwości wbicia w grunt pali i ścianki szczelnej (program uprawnienia budowlane na komputer)..

W innych warunkach, gdy grunt jest wprawdzie wytrzymały, ale można weń wbić wspomniane elementy, budowa nabrzeży stawianych opłaca się zwykle dopiero od głębokości powyżej 8 m. Zależy to zresztą od wyboru konstrukcji podwodnej. W każdym razie, przy mniejszych głębokościach wskazane jest porównanie kosztów budowy konstrukcji stawianej z kosztami innych konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Poza tym, nabrzeża stawiane mogą być wykonywane tylko wtedy, gdy uprzednio przygotowano dla nich miejsce, tzn. wykonano roboty pogłębiarskie, usuwając grunt do głębokości poniżej podstawy podsypki, albo, gdy miejsce to z natury jest już zapewnione, np. wtedy, gdy nabrzeża budowane są w porcie zewnętrznym, na większych głębokościach. Inne rodzaje nabrzeży natomiast mogą być wykonywane również na lądzie, po usunięciu gruntu powyżej średniego poziomu morza.

Nabrzeża stawiane z reguły zatem bywają po wykonaniu od tyłu zasypywane (uprawnienia budowlane). Mogą one być zasypywane albo materiałem, który wydobyto z dna, albo też, gdy materiał ten jest słaby i wywierałby zbyt duże ciśnienie na budowle (np. plastyczna glina, ił, namuły), można wykonać przy samej budowli tzw. zasyp odciążający z materiału lżejszego lub większym kącie tarcia wewnętrznego (piasek, gruz, kamień). Dzięki zastosowaniu zasypu odciążającego można nieraz uzyskać znaczne zredukowanie wymiarów konstrukcji nabrzeża w stosunku do tych wymiarów, jakie musiałaby mieć, gdyby zasypu nie było (program egzamin ustny).

Nabrzeża stawiane

Nabrzeża stawiane, podobnie jak falochrony tego typu, składają się z trzech części: z podsypki kamiennej (czasem piaskowo-kamiennej), z konstrukcyjnej części podwodnej, złożonej z elementów prefabrykowanych, oraz z części nadwodnej, wykonywanej w różny sposób (opinie o programie).
Również przed nabrzeżami często układa się narzut kamienny w celu wzmocnienia dna. Jednakże, jeżeli nabrzeże nie jest narażone na bezpośrednie działanie falowania i prądów, zwykle narzut daje się w dużo mniejszych wymiarach niż przy falochronach, ze względu na konieczność zapewnienia odpowiedniej głębokości wody przy nabrzeżu. Narzut taki jest również wtedy potrzebny, gdy grunt dna basenu jest łatwo rozmywalny, a przepisy portowe dopuszczają pracę śrub statków przy nabrzeżu.

Podsypka i narzut ochronny. Wymagania co do podsypki są analogiczne jak przy falochronach, z tym jednakże, że zwykle podsypka wpuszczana jest w dno akwenu, tzn. układana w specjalnie w tym celu wykopanym rowie tak, aby nie zmniejszała użytecznej głębokości nabrzeża w stosunku do głębokości dna. Wierzch jej zatem leży zwykle na tym samym poziomie co i dno (segregator aktów prawnych).
Szerokość podsypki nie musi być zazwyczaj tak duża, jak przy falochronach.

Ławka od strony wody jest pożądana, gdyż przeciwstawia się podmywaniu nabrzeża, ale konieczna jest tylko wtedy, gdy rzeczywiście niebezpieczeństwo takiego podmywania zachodzi, np. u nabrzeży na
otwartym morzu, rzekach lub stosunkowo wąskich kanałach przejazdowych, w których odbywa się ruch statków na pełnych obrotach śrub. Gdy dopuszcza się uruchamianie silników i śrub statków przy nabrzeżu (przystanie małych statków pasażerskich, promów itp.), szerokość ławki powinna być równa 1-1,5 szerokości statku (promocja 3 w 1).

W innych wypadkach szerokość ławki odwodnej można zredukować do 2-3 m. Jeśli chodzi o nabrzeża z konstrukcją podwodną z bloków, to, jak wykazały badania modelowe Raviera, dla zapewnienia stateczności budowli, ławka nie powinna mieć szerokości mniejszej niż wysokości nabrzeża, ani mniejszej niż grubość podsypki (d).