Nawierzchnie podłogowe

Elementy narażone na działanie czynników agresywnych o mniejszym nasileniu, np. w środowisku gazowym lub w atmosferze przemysłowej, mogą być chronione cienkimi powłokami z farb i lakierów. Skuteczną wartość pod względem odporności chemicznej wykazują powłoki grubości co najmniej 150 mikronów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do zabezpieczenia przed korozją elementów stalowych stosuje się poza farbami olejnymi wyroby chlorokauczukowe, poliwinylowe, cyklokauczukowe, silikonowe, epoksydowe itp., do ochrony konstrukcji żelbetowych betonowych są stosowane przede wszystkim farby emulsyjne pod nazwą Emolit, Polinit, Butenit i inne oraz farby epoksydowe, poliestrowe, poliuretanowe i wiele zestawów kombinowanych, tzn. składających się z różnych rodzajów tworzyw (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Spośród licznych obecnie zastosowań tworzyw sztucznych w budownictwie największy blisko trzydziestoletni rozwój obserwuje się w zakresie nawierzchni podłogowych. Rozpowszechnieniu podłóg z tworzyw sztucznych sprzyjają przede wszystkim ich właściwości fizykochemiczne i mechaniczne, a mianowicie odporność na działanie słabych kwasów, zasad, siarczanów oraz różnych środków spożywczych, niewielka ścieralność, odporność na uderzenia, gładkość, duża oporność elektryczna, łatwość utrzymania w czystości (uprawnienia budowlane). Niektóre nawierzchnie podłogowe są chemoodporne, inne zaś z izolacją przeciwakustyczną lub podłogi dywanowe odznaczają się zdolnością tłumienia dźwięków uderzeniowych. Pewne odmiany podłóg z tworzyw sztucznych są dostatecznie wodoodporne.

Do wad materiałów podłogowych należą: niewielka odporność na miejscowe naciski oraz zarysowanie powierzchni przy przesuwaniu po niej ciężkich przedmiotów o ostrych krawędziach, konieczność ścisłego przestrzegania warunków technicznych układania nawierzchni podłogowych oraz niedostatecznie zbadana trwałość nowszych rozwiązań podłogowych (program egzamin ustny). Asortyment materiałów podłogowych z tworzyw sztucznych ulega stałemu wzbogaceniu odpowiednio do rosnących wymagań utylitarnych i estetycznych.

Duża różnorodność

Podłogi z tworzyw sztucznych cechuje duża różnorodność zarówno ze względu na rozwiązania materiałowe, jak i technologię wykonywania nawierzchni, można jednak podłogi te podzielić na następujące grupy:

• z płytek jedno- lub wielowarstwowych,
• z wykładzin rulonowych, jedno- lub wielowarstwowych,
• z płytek i wykładzin z izolacyjną warstwą akustyczną,
• z wykładzin dywanowych,
• bezspoinowe z mas szpachlowych,
• chemoodporne,
• z folii wstępnie naprężonej (opinie o programie).

Wspólną cechą podłóg wymienionych w punktach a-d jest wykonanie ich z gotowych wyrobów i umocowanie ich przez przyklejenie do podłoża. Ponadto powierzchnie z płytek i wykładzin rulonowych jedno- lub wielowarstwowych można wykonywać jako bezspoinowe przez spawanie lub zgrzewanie krawędzi sąsiednich elementów podłogowych. Pomimo zbieżności niektórych właściwości wymienionych grup podłóg występują między nimi wyraźne różnice w zakresie innych, niemniej istotnych cech (segregator aktów prawnych).

Stosunkowo najbardziej zbliżone właściwości mają podłogi z płytek i wykładzin (bez warstwy izolacyjnej). Nawierzchnie z płytek i wykładzin rulonowych układa się na konstrukcjach podłogowych z warstwą tłumiącą dźwięki uderzeniowe (w przypadku podłóg na stropach międzypiętrowych), w budynkach mieszkalnych, administracyjnych, szkołach, szpitalach itp. Podłogi z płytek są jednak bardziej trwałe, łatwiejsze do wymiany przy wykonywaniu napraw, można je układać (przy grubości 3 mm) na mniej gładkim podłożu i przyklejać klejami o mniejszej wytrzymałości. Można je stosować nie tylko w budownictwie powszechnym, lecz również w budynkach przemysłowych o małym nasileniu ruchu. Technologia układania podłóg z płytek różni się od technologii wykonywania podłóg z wykładzin rulonowych(promocja 3 w 1).

W niektórych pomieszczeniach przemysłowych, laboratoriach, salach operacyjnych w szpitalach itp., gdzie istnieje możliwość iskrzenia podczas eksploatacji stosuje się specjalne (w Polsce dotychczas nieprodukowane) płytki lub wykładziny z polichlorku winylu z dodatkiem sadzy, co zwiększa przewodność elektryczną PCW i umożliwia odprowadzenie z podłogi ładunku elektrostatycznego.