Niewidoczne części muru

Na niewidoczne części muru mogą być stosowane kamienie pochodzące z odpadów lub też kamienie łamane sortowane, bądź warstwowe otrzymywane z kamieniołomów.
Mury mozaikowe mają swoisty charakter dekoracyjny dzięki dość urozmaiconej powierzchni (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spotykane są bardzo często w Niemczech, a w Polsce w dzielnicach zachodnich. Również w Zakopanem jest kilka budynków, w których są takie mury.
Ciosy zarówno licowe do układania w powierzchniach licowych budowli, jak i surowe do wypełnienia wnętrza powinny to być kamienie twarde, nie zwietrzałe, odporne na wpływy atmosferyczne, muszą się cechować dużą wytrzymałością, brakiem rys, pęknięć itp. uszkodzeń. Ciosy licowe powinny nadto wyróżniać się ładnym wyglądem i prawidłowością obróbki.

Wymiary ciosów ustalane są zwykle w projekcie i rysunkach wykonawczych, a rodzaj obróbki podawany jest w kosztorysie i warunkach technicznych budowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Charakterystyczne wiązania murów z ciosów: główkowe, wozówkowe i polskie (główkowo-wozówkowe). Wiązania te występują już w najstarszych budowlach polskich z ciosów, np. w kościele parafialnym w Żarnowie, jakkolwiek nie mają one tam cech powtarzalnej regularności warstw.

Mury z ciosów układane są z reguły na zaprawie. Mury budowli konstrukcyjnych wykonywa się na zaprawie cementowej 1:3, a do które trzeba zalewać, stosuje się rzadką zaprawę 1:1. Aby się uch od pojawienia się wykwitów na płaszczyźnie licowej ciosów z pow reakcji chemicznych między cementem i tworzywem kamienia, wskazane jest dodać do wody zarobowej zaprawy 0,075-M),1% mydła naftenowego. Piasek w zaprawie stosowanej do ciosów licowych powinien być jak najbardziej czysty, tak samo i woda (uprawnienia budowlane).

Do murów niezbyt obciążonych z kamieni łatwo wchłaniających wodę, np. z wapieni, można stosować zaprawę cementowowapienną 1:1:6. Powstające ewentualnie w tym przypadku lekkie naloty na powierzchni licowej z węglanu wapnia są przeważnie nie widoczne.
Grubość spoin wspornych w murach z prawidłowych ciosów jest zwykle ograniczona do 8-P-12 mm. Nie powinna ona być większa od 12 mm ze względu na osiadanie wskutek obciążenia świeżej zaprawy coraz to nowymi warstwami układanych kamieni, nie powinna jednak być mniejsza od 8 mm, ponieważ przy zbyt cienkich spoinach zaprawa może nie stwardnieć z braku wody, którą pochłania kamień, a oprócz tego w przypadku, gdy zaprawę wpycha się do spoiny z boku, trudno jest zbyt cienką spoinę dobrze wypełnić. Grubość spoin pionowych w miejscach równo obrobionych pasów ciosu wynosi 5 do 8 mm (program egzamin ustny).

Rodzaj transportu ciosów

Rodzaj transportu ciosów do miejsca ich ułożenia zależy w dużym stopniu od ciężaru. Mniejsze ciosy można dostarczać na taczkach i wózkach, do większych stosuje się wielokrążki i żurawie. Mogą także być stosowane pojemniki.
Mur z ciosów wznosi się przeważnie na wyrównanej warstwie innego rodzaju muru (beton, mur z kamienia łamanego z licówką z ciosów lub bez niej) (opinie o programie).

Poziomy warstw ustala się według rysunku, zaznaczając je na łatach kierujących lub warstwomierzach ustawianych w narożach i charakterystycznych punktach. Ważniejsze poziomy odpowiedzialnych budowli (np. kamienie łożyskowe) muszą być ustalane niwelatorem. Ciosy, których krawędzie mają się znajdować na linii prostej, układa się pod sznur podobnie jak mur ceglany, ciosy na linii krzywej układa się wg wykroju (wzornika) lub dokładnych wyliczeń z rysunku.

Sposób wykonania muru zależy w znacznym stopniu od ciężaru ciosów (promocja 3 w 1).

Ciężar ciosu jest mniejszy od 80 kG: cios można podnosić i przesuwać rękami. Po sprawdzeniu wymiarów cios powinien być dobrze zmoczony i starannie obmyty, jeżeli jest zabrudzony. Również podłoże i powierzchnie sąsiednich ciosów powinny być oczyszczone i zwilżone. Początkowo cios ustawia się na miejscu na sucho, podkładając drewniane kliny, które służą do wyregulowania położenia ciosu i określenia grubości spoin. Poziome położenie ciosu ustala się za pomocą sznura i poziomnicy.

Gdy położenie ciosu jest już ustalone, oznacza się głębokość, na jaką zachodzą kliny pionowe i miejsca klinów poziomych, podnosi się kamień i nie usuwając klinów poziomych, nanosi się zaprawę na płaszczyznę wsporną i na płaszczyzny stykowe boczne układanego i już ułożonego ciosu, po czym opuszcza się kamień starając się nie przesunąć klinów (promocja 3 w 1). Potem wstawia się kliny pionowe w celu wyregulowania grubości spoiny poprzecznej.