Odspajanie gruntów za pomocą materiałów wybuchowych

Materiały wybuchowe stosuje się w budownictwie do robót ziemnych w gruntach skalistych, tam gdzie stosowanie maszyn jest niemożliwe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Odspajanie za pomocą materiałów wybuchowych polega na wywierceniu w gruncie odpowiednio rozmieszczonych, głębokich otworów, założeniu do nich ładunków wybuchowych i spowodowaniu odpalenia. Ciśnienie gazów powstające w czasie wybuchu rozsadza skalisty grunt na bryły nadające się zazwyczaj od razu do załadowania mechanicznego i transportu.
Materiały wybuchowe stosuje się również w ziemnych robotach przygotowawczych, jak np. podczas wydobywania pni dużych drzew.

Prace z materiałami wybuchowymi, zwane robotami strzałowymi, wymagają specjalnego sprzętu, przeszkolenia i zachowania szczególnych środków bezpieczeństwa. Dowóz lub wywóz z placu budowy materiałów nazywamy transportem dalekim lub zewnętrznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wykonuje się go ogólnymi środkami przewozowymi: koleją, samochodami lub barkami wodnymi. Transport na placu budowy nazywamy bliskim lub Wewnętrznym.

Środki przewozowe do transportu mas ziemnych
Wywożenie lub przywożenie gruntu spoza terenu budowy, w zależności od tego czy do wykonania robót ziemnych na terenie budowy jest brak czy nadmiar ziemi, zalicza się do transportu zewnętrznego. Odbywa się on z zastosowaniem ogólnych środków transportu dalekiego (uprawnienia budowlane).

Natomiast przewożenie gruntu na terenie budowy z wykopu na nasyp lub odwrotnie zalicza się do transportu wewnętrznego. Przewóz gruntu, niezależnie od jego kategorii, odbywa się najczęściej za pomocą taczek, kolejki budowlanej, samochodów lub ładowarek.

Taczki są popychane przez robotników po kładkach drewnianych albo taśmach stalowych, układanych wzdłuż drogi przewozu. Przewóz taczkami jest ekonomiczny do odległości 100 m.
W razie większych odległości stosuje się wózki toczone po szynach kolejki wąskotorowej. Wózki mają skrzynie o pojemności 0,5 do 2 m3 zawieszone na kozłach w ten sposób, że łatwo jest je przechylić do wyładunku. Do odległości 500 m wózki są popychane przeważnie ręcznie, a na dalsze odległości ciągnione są przez parowozy lub ciągniki spalinowe (program egzamin ustny).

W razie dużych odległości przewozu najczęściej używa się specjalnych samochodów ciężarowych, zwanych wywrotkami, których wyładunek jest uproszczony dzięki podnoszeniu skrzyni.

Zasady doboru środków przewozowych

W pracach ziemnych wymagających przemieszczania wielkich ilości urobku stosuje się wywrotki naczepowe lub samochody wywrotki o dużych ładowniach dochodzących do 90 ton, co odpowiada pojemności skrzyni do 75 m3. Na dobór środków transportowych mają wpływ ilości (objętość) przewiezionego urobku, odległość przewożenia oraz charakter dróg i tras przewozowych. Dobierając środki przewozu bierze się pod uwagę względy techniczne i ekonomiczne, tzn. koszt przewozu ładunku w określonych warunkach (opinie o programie).
Wykonywanie wykopów obejmuje:
- wytyczenie palikami obrysu przyszłego wykopu wraz z ich zabezpieczeniem przed zniszczeniem,
- zdjęcie ewentualnie ziemi roślinnej i ułożenie jej w pryzmy,
- wykonanie właściwych robót ziemnych,
- zabezpieczenie skarp przed ewentualnym obsunięciem.

Wyznaczanie obrysu wykopów przeprowadza się w sposób analogiczny do tyczenia budynków. Ziemię roślinną zdejmuje się warstwą grubości 20-30 cm i składa w pryzmy(segregator aktów prawnych). Górna warstwa ziemi ma bakterie potrzebne do życia roślin, głębiej ziemia jest jałowa i rośliny na niej nie mogą rosnąć. Aby bakterii tych nie zniszczyć, wysokość pryzm nie może może przekraczać 1 m.
Zdjęcie ziemi roślinnej ułatwia późniejsze .urządzenie terenów zieleni przy wzniesionych budynkach lub zabezpieczenie skarp wykopów otwartych i nasypów.
Wykop wykonuje się zależnie od jego wielkości, ukształtowania i rodzaju gruntu sposobem podłużnym (przelotowym), poprzecznym lub czołowym.

Pierwsze dwa sposoby stosuje się podczas wykonywania wykopów liniowych, np. pod drogę, trzeci - czołowy podczas wykonywania wykopów zamkniętych pod budynki. W sposobie czołowym wykop do poziomu górnej powierzchni ław lub stóp fundamentowych wykonuje się przeważnie mechanicznie, natomiast wykopy pod same ławy lub stopy - ręcznie (promocja 3 w 1).