Odwodnienia terenowe placu budowy

Odwodnienia terenowe placu budowy z wód opadowych oraz zabezpieczanie skarp przed rozmywaniem. Zabezpieczenia przed spływem wody opadowej z powierzchni terenu dokonuje się przez ujęcie jej rowkiem nad krawędzią skarpy, a wody gruntowe drenażem, i odprowadza poza wykop lub do odwadniającego rowka w wykopie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wody powierzchniowe spływające ze skarp należy ujmować w wykopie rowkami biegnącymi u podnóża skarp i odprowadzać na zewnątrz wykopu grawitacyjnie lub - jeżeli to niemożliwe - do studzienki, skąd wodę się wypompowuje. Studzienki zbierające wodę z dna wykopu w gruntach słabych i wodonośnych, zapuszczając kręgi betonowe średnicy 60-80 cm w liczbie 1-2 sztuk. Skarpowanie i zabezpieczanie skarp. Skarpy wyrównuje się przez ścięcie wystających powierzchni w celu uniknięcia ich erozji (nie należy nadsypywać nierówności) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Skarpowanie przy niewielkich powierzchniach wykonuje się łopatami, motykami skarpiarskimi i łatami prowadzonymi po szablonach (deskach), umieszczonych w odstępach 4-5 m, lub jeśli powierzchnie są duże - mechanicznie za pomocą specjalnych maszyn-równiarek, zaś przy szerokich i łagodnych skarpach - za pomocą spycharek (uprawnienia budowlane).

W celu zabezpieczenia skarp od rozmywania przez wody opadowe - jeśli mają być przez dłuższy czas odkryte - najczęściej obsiewa się je trawą po uprzednim pokryciu warstwą ziemi urodzajnej grubości 8-15 cm, po czym skarpę wałuje się specjalnym walcem.  Zabezpieczenie skarp darnią (program egzamin ustny). Do pompy podkładzie z urodzajnej ziemi grubości 10-20 cm. Po przybiciu darni jednym (w środku) lub dwoma (w przeciwległych narożnikach) kołkami długości 25- -30 cm przyklepuje się je packą drewnianą. Kolki wbija się drewnianym młotkiem. Darniowanie skarpy wykonuje się ze specjalnej darniny (opinie o programie).

Odwodnienie powierzchniowe

W czasie posuchy podkład i darń należy polać wodą, a po ułożeniu polewać darń jeszcze przez parę dni. Zabezpieczenie skarp plotkami. Przy wysokich skarpach stosuje się płotki faszynowe z wikliny ściętej w okresie niewegetacyjnym oraz kołków 0 4-6 cm, długości 0,75-1,5 m. Płotki rozmieszcza się w liniach nachylonych pod kątem 45°, tworzących na skarpie siatkę kwadratów. Odstęp płotków powinien wynosić 1-1,5 m, a wysokość ok. 30 cm. Przestrzenie między plotkami wypełnia się w wypadkach występowania wód gruntowych warstwą ziemi urodzajnej lub gruzu kamiennego (segregator aktów prawnych).

Wody opadowe z terenu właściwego wykopu należy sprowadzać rowkami otwartymi lub drenami rurowymi do studzienek zbiorczych, umiejscowionych w najniżej położonych punktach wykopu, i stamtąd odpompowywać na zewnątrz, do systemu odwodnieniowego placu budowy albo do kanalizacji miejskiej. Dno wykopu powinno być w związku z tym założone ze spadkiem 1-2% w kierunku drenażu odwadniającego.

W skomplikowanych warunkach hydrogeologicznych należy posługiwać się wynikami badań modelowych, przeprowadzanych na modelach matematycznych lub analogowych elektrohydrodynamicznych. Badania te służą przy tym do poszukiwania rozwiązań optymalnych pod względem rozstawu i wydajności studzien. Do odwodnień wykopów szcrokoprzestrzennych, przy wydłużonej ich formie, studnie depresyjne rozmieszcza się zwykle wokół wykopu, stosując przeważnie jednostopniowe depresje. Przy szerokich i głębokich wykopach wypadają przeważnie układy wielostopniowe (promocja 3 w 1).

W wypadkach występowania ciśnienia spływowego dno wykopu należy sprawdzić na wyparcie gruntu. Przy wykopach wydłużonych, np. do budowy rurociągów i kanałów, stosujemy przeważnie pojedynczy szereg studzien depresyjnych. Dopływ wody do studzien, ich wydajność oraz układ obniżonego depresją zwierciadła wody określamy wg zasad i sposobów przedstawionych wyżej.