Okładziny z płyt pilśniowych

Stanowią one dobrą warstwę chłonną, zwiększającą izolacyjność cieplną ściany oraz izolują dobrze mostki termiczne (uprawnienia budowlane).

Wadą ich jest paczenie się pod wpływem zmiennych warunków wilgotnościowych. Odporność ogniowa płyt jest niewielka, lecz można ją znacznie zwiększyć stosując środki ognioochronne, np. Pirofarbę. Dla polepszenia wartości izolacyjnych można stosować zamiast pojedynczych okładziny warstwowe, składające się z płyty twardej sklejonej z warstwą porowatą.

Stosuje się też płyty pilśniowe twarde z powłoką melaminową (program na telefon). Płyt pilśniowych nie należy stosować na okładziny w pomieszczeniach o wilgotności powietrza powyżej 60%. Okładziny z płyt wiórowych i paździerzowych stosuje się do ścian warstwowych ze szkieletem drewnianym. Płyty posiadają ładną fakturę naturalną, którą powleka się bezbarwnymi lakierami (program na komputer).

Okładziny z suchych tynków gipsowych stosuje się o grubości 9H-20 mm, przy czym w pomieszczeniach wilgotność względna nie może być wyższa niż 60%. Grubość płyt zależna jest od wymagań przeciwpożarowych, mechanicznych itp (program egzamin ustny). W przypadkach większych wymagań ochrony przeciwogniowej stosuje się okładziny z dyli gipsowych. Do wad tych ostatnich należy konieczność wprowadzenia procesów mokrych na budowę i związany z tym niższy stopień uprzemysłowienia.

Materiały termoizolacyjne stosowane do cienkich ścian osłonowych, powinny mieć przede wszystkim niski współczynnik przewodności cieplnej X (od 0,03 do 0,8 kcal/m godz °C) i mały ciężar 15-1-200 kG/m3. W obecnych warunkach krajowych stosuje się często do ścian osłonowych materiały izolacyjne o ciężarze znacznie większym (350-Ć-700 kG/m3) (opinie o programie).

Materiały izolacyjne

Dalsze wymagania w stosunku do materiałów izolacyjnych idą w kierunku małej nasiąkliwości i małego podciągania kapilarnego wody, małej przepuszczalności pary wodnej i powietrza, ich odporności na korozję chemiczną i biologiczną oraz odporności ogniowej. Ze względu na wykonawstwo materiał izolacyjny powinien być dość sztywny (nie wymagający specjalnych usztywnień) oraz o dość dużej wielkości płyt, nie mniejszej niż 2-f-3 m2 (segregator aktów prawnych).

Materiały izolacyjne ze względu na swoją strukturę, która może być z porami zamkniętymi lub otwartymi, włóknista lub inna, mogą być odporne na zawilgocenie częściowo lub całkowicie. Jedne cechy materiałów izolacyjnych wpływają na ich odporność ogniową, inne na korozję biologiczną itp., stąd należy liczyć się z tym, że większość tych materiałów nie posiada w pewnym stopniu wszystkich pożądanych właściwości.

Do materiałów termoizolacyjnych zalicza się betony na kruszywach lekkich lub komórkowe, materiały pochodzenia organicznego, jak drewnopochodne lub z odpadów roślinnych, materiały pochodzenia mineralnego, jak wełny szklane i żużlowe, spienione tworzywa sztuczne, jak styropian, pianizol, poliuretan, polichlorek winylu, materiały o strukturze plastra miodu itp (promocja 3 w 1).