Okres przejściowy

Wydaje się, iż w przypadku budynków realizowanych z konieczności na okres przejściowy należy zastosować konstrukcję możliwie lekką, rozbieralną, aby w razie zmiany lokalizacji można było budynek rozebrać i po przeniesieniu jego elementów na nowe miejsce powtórnie zmontować (program uprawnienia budowlane na komputer). W tych warunkach i w odniesieniu do takiego rodzaju budownictwa przejściowego nasuwa się konieczność stosowania również odmiennej niż dotychczas techniki budowlanej, opartej na postępowych rozwiązaniach konstrukcyjno-materiałowych, np. na zastosowaniu lekkich konstrukcji szkieletowych strunobetonowych lub cienkościennych pustaków eliminujących zwłaszcza głębokie, obwodowe i materiałochłonne fundamenty.

Przyszłościowe przeobrażenia wsi i przekształcenie jej z indywidualnego systemu gospodarowania na wielkotowarowy powodują także konieczność zastanowienia się nad dalszymi metodami realizacji budynków dla gospodarstw drobnotowarowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wydaje się, że zachodzi konieczność bodaj natychmiastowego zastosowania takich urządzeń i elementów, które w przyszłości mogłyby umożliwić rozbiórkę budynków indywidualnych i przy wykorzystaniu tych samych lub większości tych samych elementów powtórny montaż budynków przydatnych już dla gospodarki wielkotowarowej. Odnosi się to oczywiście przeważnie do budynków inwentarskich, gospodarczych i składowych, stanowiących właśnie zdecydowaną pod względem masy ilość (uprawnienia budowlane).

Jak wynika z powyższych rozważań, budownictwo indywidualne, a zwłaszcza produkcyjne, należy w perspektywie przewidywanych zmian modelowych zaliczyć wraz z bliżej jeszcze nie ustalonym typem budownictwa kółek rolniczych, punktów skupu itp. do budownictwa przejściowego. Skala budownictwa przejściowego wymaga racjonalnego i prawie że natychmiastowego działania technicznego oraz gospodarczego. Zasoby budowlane i wysiłek społeczny nie może ulec zniweczeniu przy zamierzonych a koniecznych przekształceniach wsi.

Produkowanie w wytwórniach prefabrykatów budynków wiejskich w całości jako gotowych obiektów jest obecnie i w najbliższej przyszłości w naszych warunkach niemożliwe i niecelowe. Natomiast pełne uzasadnienie praktyczne oraz ekonomiczne znajduje podział budynków na odpowiednie elementy, które mogą być produkowane fabrycznie a następnie montowane na placu budowy.
Dla umożliwienia podziału określonych obiektów budowlanych na poszczególne elementy, będące przedmiotem przemysłowego ich wytwarzania przez przemysł budowlany, a następnie łączenia w konkretny budynek, zachodzi potrzeba podjęcia prac przygotowawczych, do których zaliczyć należy prace naukowe, studialne i projektowe (program egzamin ustny).

Podniesienie jakości

Podstawową działalnością projektową zmierzającą do uprzemysłowienia budownictwa wiejskiego jest typizacja. Wybór typów przeznaczonych do masowego powtarzania musi być poprzedzony określeniem celu, jakiemu to powtarzanie ma służyć (opinie o programie).
W budownictwie wiejskim typizacja ma doprowadzić m. in. do podniesienia jakości wykonawstwa budowlanego, jak również uzyskania obiektów przydatnych pod względem funkcjonalnym i użytkowym. Osiągnięcie tej przydatności polegać będzie głównie na zapewnieniu wymaganego środowiska, a jednocześnie uzyskaniu jakości budynków na możliwie przeciętnie wysokim poziomie technicznym i architektonicznym, mniejszym kosztem i w krótszym czasie.

Bezpośrednim celem typizacji budownictwa wiejskiego jest głównie obniżka kosztów i techniczne usprawnienia wykonawcze, co w warunkach rozproszonego budownictwa i przy niewielkich stosunkowo kubaturach obiektów jest trudne do osiągnięcia (segregator aktów prawnych).

Aby osiągnąć ten cel należy:
a) wprowadzić minimalizację nakładów inwestycyjnych, np. na 1 stanowisko produkcji zwierzęcej lub 1 m2 powierzchni użytkowej,
b) zapewnić jednolitą możliwie wysoką przeciętną jakość wyrobów, elementów i budynków,
c) wprowadzić minimalizację cyklu produkcyjnego, to znaczy skrócenie cyklu i obniżenie pracochłonności wykonawstwa obiektów, do minimalnych, technicznie uzasadnionych rozmiarów, możliwych do osiągnięcia w warunkach wiejskich,
d) doprowadzić do powiązania wykonywanych obiektów z wymaganiami planowej gospodarki rolnej, przy czym - jak uczy doświadczenie - należy brać pod uwagę możliwość perspektywicznej zmiany tych planów, zarówno pod względem kierunkowym jak i natężenia ilościowego (promocja 3 w 1).