Osobna pława

Statek cumuje się do stawy (poprzez wysięgnik) w sposób pozwalający na swobodne ustawianie się dziobem do fali. Tego rodzaju urządzenie zmontowane u brzegów Libii w Marsa al Brega dla firmy ESSO (program uprawnienia budowlane na komputer). Opisane urządzenie jest dość kosztowne i wrażliwe
na uszkodzenia, zaletą jego jest natomiast duża wydajność przeładunku.

Nowsze rozwiązanie (na razie pozostające w sferze projektów). Stawa ograniczona tu jest do fundamentu dla końcówki rurociągu dostawczego oraz przegubowego połączenia z przewodem prowadzącym na statek. Przewód ten umieszczony jest na ramieniu o ciężarze zrównoważonym przez wypór wody, złożonym z kilku (w danym wypadku z 3) odcinków połączonych ze sobą również przegubami i unoszących się niewysoko nad dnem (program uprawnienia budowlane na ANDROID) Na końcu ostatniego odcinka wznosi się pionowo wieżyczka doprowadzająca przewód na statek. Miejsca przegubów oznaczone są bojkami, do cumowania służy osobna pława cumownicza zakotwiczona w fundamencie głównego (pierwszego) przegubu ramienia. Zaletą tego rozwiązania jest mniejsza wrażliwość na zmiany warunków dynamicznych morza.
Jako urządzenie portowe pochłaniacze fal są spotykane stosunkowo rzadziej; zadaniem ich jest zapobieganie tworzeniu się fali odbitej w basenach portowych (uprawnienia budowlane).

Jak wiadomo, fale natrafiając na płaszczyzny strome lub pionowe, jakie w portach stanowią ściany nabrzeży, i odbijając się od nich, tworzą tzw. falę stłoczoną (clapotis) stojącą, uciążliwą dla żeglugi i dla statków stojących przy nabrzeżach. Z uwagi na powyższe dąży się zwykle do tego, aby fala, która przez wejście dostaje się do portu, nie natrafiała na ścianę pionową, ale miała możność rozproszenia swej energii, rozbijając się na łagodnie pochylonej powierzchni (program egzamin ustny).
W niektórych portach pozostawia się w tym celu naprzeciw wejść nie obudowane partie płaskiego, łagodnego brzegu, który stanowi naturalny pochłaniacz fal.
Powierzchnię naturalnego pochłaniacza fal, który jako nie zasilany w obrębie portu piaskiem może wskutek działania fal ulec po pewnym czasie erozji, zwykle się wzmacnia.

Pochłaniacz fal

Pochłaniacza fal o powierzchni umocnionej (opinie o programie). Tangens kąta pochylenia takiej powierzchni nie powinien być większy niż 1 : 7, a już w żadnym wypadku nie większy niż określa to wzór w t. I. Pochylenie to pozwala fali podchodzącej do brzegu załamać się na nim i rozpłynąć, przy czym występuje znaczne, jeżeli nie zupełne rozproszenie energii fali.
Dolna krawędź pochłaniacza powinna w naszych warunkach zaczynać się na poziomie ok. 50 cm poniżej najniższego stanu wody. W przeciwnym razie, przy niższych stanach, pochłaniacz nie spełni swego zadania, gdyż fala odbijać się będzie od krawędzi. Krawędź pochłaniacza musi być oznaczona, najlepiej za pomocą ramy odbojowej, co pozwala uniknąć niebezpieczeństwa najechania na nią statku. Rama musi być możliwie jak najbardziej ażurowa, aby sama nie powodowała odbicia fali (segregator aktów prawnych).

Pochłaniacz fal o konstrukcji podwodnej ze skrzyń pływających, który może być zastosowany na głębokiej wodzie, na przykład u czoła mola lub wzdłuż pewnej części nabrzeża, najbardziej narażonej na uderzenia fal.
Na skrzyniach wypełnionych piaskiem i zakończonych na głębokości ok. 50 cm poniżej poziomu wody układa się płytę żelbetową ukośną, pokrytą kostką brukową. Pochylenie płyty powinno wynosić od 1:8 do 1 : 10.

Ponieważ skrzynie zwykle są niezbyt należy przedłużyć w głąb lądu czy mola, wyprowadzając ją nad najwyższy spodziewany poziom wody (w naszych warunkach na poziom ok. + 1,50 m nad SW) i wieńcząc betonowym murkiem oporowym o wyokrąglonej przedniej ścianie. Przy krawędzi stosuje się również ochronną ramę odbojową (promocja 3 w 1).
Na wybrzeżach otwartych pochłaniacze znajdują zastosowanie jako jeden ze sposobów umacniania brzegów przed erozją. Odnośne konstrukcje opisane są w rozdziale następnym.