Początek wiązania

Normy w Rosji ustalają: początek wiązania najwcześniej po 20 minutach, koniec wiązania najpóźniej po 12 godzinach od chwili początku twardnienia (program uprawnienia budowlane na komputer).
W praktyce określenie początkowego momentu wiązania cementu portlandzkiego ma wielkie znaczenie, gdyż w żadnym wypadku nie wolno używać zaprawy, w której rozpoczął się już proces wiązania.
Dobór kolorów okładzin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Kolory powierzchni licowanej dobierane są zazwyczaj przez architekta lub artystę malarza. W wielu jednak wypadkach majstrowie wykonujący roboty okładzinowe wskutek powstałych okoliczności muszą sami ustalać barwy i rysunek okładzin. Dla architekta o wiele łatwiejsza jest współpraca z takimi majstrami, którzy mają wyrobione poczucie estetyki i proporcji.
Uniwersalnej recepty na dobór barw dekoracyjnych nie ma, ale istnieją pewne podstawowe prawa, na których należy się oprzeć.
Przede wszystkim wymagane jest estetyczne zestawienie barw, tworzące harmonijną całość (uprawnienia budowlane).

Przyjęto za harmonijne uważać takie połączenia, które objęte są tą samą gamą barw (pokrewieństwem odcieni), nie rażących oczu przykrymi, ostrymi kontrastami.
Doświadczenie wielu wieków ujawniło różne harmonijne połączenia barw w różnych epokach i w różnych krajach. Na przykład połączenia kolorów: czerwonego z białym, pistacjowego z białym, błękitnego lub granatowego z białym są typowe dla stylu baroku (XVI-XVII wiek), żółtopomarańczowego lub żółtego z białym, szarego z białym dla stylu Empire (XIX wiek); połączenia turkusowego z białym i niebieskiego z białym spotyka się często w architekturze wschodniej (program egzamin ustny).

Połączenia z kolorem czarnym są ‘mniej rozpowszechnione w architekturze niż połączenia z białym, ale spotyka się je zarówno w starożytnych, jak i współczesnych budowlach. Połączenie np. czerwieni z kolorem czarnym można uważać za charakterystyczne dla starożytnej Grecji; przetrwało ono aż do XX stulecia; połączenie ochrowożółtego z czarnym było powszechnie stosowane w starożytnym Egipcie, w Pompei i Grecji. Nie wdając się w szczegóły kolorystyki przytoczymy pewne podstawowe dane mijające praktyczne znaczenie.

Powierzchnie pokryte barwami

Barwy czerwone, pomarańczowe, żółte nazywamy zwykle ciepłymi, natomiast niebieskie i granatowe - zimnymi (opinie o programie).
Do barw pośrednich zaliczamy zielone: jedne odcienie można nazwać ciepłymi, inne - zimnymi. Kolor fioletowy jest zimny, jeżeli jest w nim przewaga niebieskiego - ciepłym zaś jeżeli zawiera więcej czerwieni. Pewne kolory zmieszane w określonej proporcji nazywamy dopełniającymi się.

Dopełnienie do kolorów czerwonych stanowią niebieskozielone, dopełnienie do pomarańczowych - niebieskie, do żółtych - granatowe, do żółtozielonych - fioletowe, do zielonych purpurowe.
Wszystkie kolory podzielić można na dwie grupy. Do pierwszej należą biały, czarny i szary i te nazywają się a chroma tyczne. Do drugiej grupy należą czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, granatowy i purpurowy ze wszystkimi pośrednimi i wszelkimi ich odcieniami; barwy te nazywają się chromatyczne.
Zimne, ciemne tony wydają się cofnięte, podczas gdy ciepłe, jasne jak gdyby wysunięte (segregator aktów prawnych).

Powierzchnie pokryte barwami występującymi na pierwszy plan robią wrażenie jak gdyby pewnych figur lub przedmiotów, natomiast powierzchnie barwione kolorami cofniętymi robią wrażenie tła.
Podajemy niżej wyniki doświadczeń. Kombinacje kolorów ułożone są w kolejności pogarszania się widoczności przedmiotów.
Barwa przedmiotu zmienia się wraz ze zmianą oświetlenia. Na przykład przy świetle elektrycznym ultramaryna wydaje się brązowa, nie zaś niebieska (promocja 3 w 1).

Ważniejsze zmiany obserwowane przy świetle elektrycznym są następujące:

1. czerwone, pomarańczowe i żółte kolory jaśnieją, zimne zielone, niebieskie, granatowe i fioletowe ciemnieją, ciepłe zielone nie zmieniają się;

2. pomarańczowe barwy stają się bardziej czerwone;

3. czerwone barwy stają się mocniejsze;

4. jasnożółte wydają się niemal białe;

5. niebieskie tracą na natężeniu; granatowe nie różnią się od czarnych;

6. błękitne -zielenieją i często trudno je odróżnić od zimnych zielonych;

7. fioletowe czerwienieją i niekiedy trudno je odróżnić od purpury.