Podwodne betonowanie

Klutan stosuje się w ilości 0,10 do 0,15% w stosunku do ciężaru cementu przez rozpuszczenie w wodzie zarobowej. Zastosowanie domieszki w nadmiernej ilości, a zwłaszcza przekroczenie ilości 0,30% ciężaru cementu może okazać się dla betonu niekorzystne. Materiał należy przechowywać w suchych pomieszczeniach. Klutan nie jest toksyczny. Jest on palny podobnie jak drewno. Przy składowaniu obowiązują zwykłe zabezpieczenia przeciwpożarowe (program uprawnienia budowlane na komputer).
Klutanit — jest to także sproszkowany lignosulfonian wapniowy, lecz o mniejszej od Klutanu zawartości cukrów (zwykle około 2-4%).

Cukry z wywarów pospirytusowych usuwane są dodatkowo za pomocą fermentacji
drożdżowej. Klutanit jest bardzo drobno sproszkowany i ma stałą, kontrolowaną zawartość wilgoci. Działanie i stosowanie Klutanitu jest bardzo podobne do Klutanu.
Podwodne betonowanie stosuje się przy budowie zapór wodnych, wznoszeniu konstrukcji podwodnych i fundamentów budowli innych konstrukcji budowlanych, jak: szybów, tuneli w obrębie wód gruntowych.
W wielu przypadkach przeprowadzenie tych robót za pomocą kesonów lub obniżania wody ze ściankami szczelnymi wymaga wiele kosztów i czasu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Podwodne betonowanie, w ostatnich czasach szeroko stosowane na całym świecie, rozwiązuje to zagadnienie znacznie taniej i szybciej.

Betony podwodne powinny być wyjątkowo szczelne, nieprzepuszczalne dla wody, odporne na mrozy i chemiczne działanie wody.
Podstawowym spoiwem jest wprawdzie cement portlandzki, jednakże stosowanie tego spoiwa do budowli zwłaszcza będących pod ciśnieniem wody jest nieco ograniczone. Betony na tym cemencie ulegają zniszczeniu wskutek procesów powstających przy tworzeniu się w związanym cemencie wolnego wapna Ca(OH)2. W budowlach będących w obrębie wód gruntowych, kiedy nie zachodzi filtrowanie wody przez beton, zniszczenie masy betonowej jest raczej powierzchniowe (uprawnienia budowlane).

Zabezpieczenia strukturalne

Jednakże w przypadkach, gdy beton stanowi tworzywo przepony przeciwwodnej, np. w postaci wanny budowli podziemnej, obudowy tunelu, zapory wodnej itp., woda pod ciśnieniem przechodzi przez beton, rozpuszcza wolne wapno, niszcząc beton dogłębnie. Różne domieszki uszczelniające w tych przypadkach jedynie zwalniają tempo niszczenia betonu, zwłaszcza w wodach agresywnych chemicznie (program egzamin ustny).
Oprócz powyższych czynników wpływających na niszczenie betonu należy jeszcze uwzględnić działanie fizykochemiczne wody, która przenikając w głąb elementów konstrukcji żelbetowych powoduje korozję zbrojenia. Woda zamarzając powoduje rozsadzanie betonu-, przy czym szczególnie ulegają niszczeniu partie konstrukcji w obrębie zmiennego poziomu wody. Poza tym beton w obrębie działania fal morskich ulega mechanicznemu niszczeniu powodowanemu uderzeniami mas wodnych (opinie o programie).

Oprócz wyżej wymienionych czynników działających niszcząco na betony podwodne istnieje szereg innych, nieznanych lub mało zbadanych. Wszystkie one wymagają właściwego projektowania betonu, stosowania odpowiednich marek i rodzajów cementu np. żużlowych, z domieszkami kwaśnymi, glinowych oraz specjalnych domieszek (przyspieszających wiązanie i twardnienie lub zwiększających wodoszczelność betonu). Zabezpieczenia strukturalne obejmują wszelkie rodzaje konstrukcji budowlanych pracujących w stałych lub zmiennych warunkach nawilżania.

W praktyce do podstawowych elementów konstrukcji zabezpieczeń strukturalnych należą uodpornione elementy konstrukcji betonowych, drewnianych i metalowych. Szereg elementów zabezpiecza się fabrycznie w okresie produkcji (np. niektóre wyroby ceramiczne) (segregator aktów prawnych).
Zabezpieczenia strukturalne omawiane w niniejszej pracy obejmują procesy strukturalnego zabezpieczenia, odbywające się głównie na budowie.
Zabezpieczenia strukturalne można podzielić na dwie podstawowe grupy:

a) mechaniczne,

b) chemiczne (promocja 3 w 1).

Najprostszym i najstarszym sposobem zagęszczania masy betonowej jest jej ubijanie. Stosuje się wtedy konsystencję wilgotną. Zagęszczenie jednak przez ubijanie nie nadaje się do betonów szczelnych, wadą bowiem betonu ubijanego jest jego rozwarstwienie polegające na opadaniu ziarn grubszych.