Posadzki nieocieplone

W obu typach warstwę odsączającą zaprojektowano z piasku gruboziarnistego grubości 10 cm. W typie I posadzkę stanowi beton marki 170 z dodatkiem środka uszczelniającego z zatarciem na ostro, ułożony na 10-centymetrowej warstwie ocieplającej z wałowanego żużla paleniskowego, klinowanego żwirem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Według typu II posadzkę wykonuje się z gładzi cementowej 1 : 3 grubości 4 cm, zatartej na ostro, ułożonej na podkładzie z tłucznia kamiennego niesortowanego 16 cm. Warstwę ocieplającą stanowi wałowany żużel paleniskowy grubości 10 cm. Współczynnik K w obu typach wynosi 1,93.
Posadzki nieocieplone dwóch typów stosowane dla zwierząt w legowiskach głębokich (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Typ I posadzki stanowi asfaltoguma grubości 1-2 cm lub asfalt lany 2-P3 cm układany na gruncie stabilizowanym cementem w dwu warstwach o łącznej grubości 18-19 cm. Zwraca się uwagę, że nie każdy grunt nadaje się do stabilizacji.

Typ II posadzki wykonuje się z betonu marki 170, grubości 10 cm z zatarciem na ostro (uprawnienia budowlane). Beton jest układany na warstwie niesortowanego 15 - 16 cm zagęszczonego tłucznia.
Posadzki nieocieplone dwóch typów w korytarzach przejazdowych. W typie I posadzka wykonana z gładzi cementowej 3 grubości 3 cm układana jest na 5 cm warstwie tłucznia kamiennego lub gruzu ceglanego zagęszczonego, zalanego zaprawą cementową 1:4. Warstwę odsączającą zagęszczoną wykonuje się z gruboziarnistego piasku grubości 10 cm.
Typ II posadzki z bruku wykonuje się z kamienia narzutowego lub łamanego (13-17 cm), ułożonego na podsypce z piasku i warstwie odsączającej z gruboziarnistego piasku o łącznej grubości 20 cm. Bruk zalewa się zaprawą cementową 1 : 3 tak, aby gładź wynosiła 4 cm (program egzamin ustny).

Posadzki można wykonywać z prefabrykowanych płyt, ale muszą one być dostosowane do obciążeń stosunkowo dużych, jakie występują np. w korytarzach przejazdowych [2], W przypadkach, gdy poziom posadzki przy ścianach zaprojektowany jest na poziomie wierzchu belki podwalinowej, ocieplenie podwaliny w postae: warstwy żużla paleniskowego nie wymaga dla jej utrzymania specjalnych krawężników w przeciwieństwie do przypadku z posadzką obniżoną o 15-40 cm (opinie o programie).

Zabezpieczenia warstwy ocieplającej

Dla zabezpieczenia warstwy ocieplającej przed nadmiernym zawilgoceniem dookoła ścian zewnętrznych należy stosować płyty chodnikowe lub płyty betonowe o szerokości co najmniej 70 cm ze spadkiem 3% od budynku.
Osobne zagadnienie stanowią nawierzchnie wybiegów i wewnętrznych dróg dojazdowych. Trzy typy nawierzchni wybiegów, typy dróg dojazdowych. Według typu I na gruncie rodzimym układa się w dwu warstwach o łącznej grubości 15-18 cm na grunt stabilizowany cementem. Na tej warstwie stosuje się posadzkę z asfaltogumy grubości 14-2 cm lub asfaltu lanego 2-3 cm. Nawierzchniom nadaje się minimalny spadek 1,5-2% w kierunku ścieków (segregator aktów prawnych).

Typ II posadzki wykonuje się z betonu żwirowego marki 170 grubości 17 cm z zatarciem na ostro, a warstwę odsączającą z piasku giuboziarni- stego 15 cm. Posadzka powinna być zdylatowana dla każdych 35-50 m’, w odległościach nie większych niż 10 m. Szczeliny dylatacyjne wypełnia się bitumiczną masą zalewową. Spadki nawierzchni wynoszą 1,5-2%.
Typ III posadzki wykonuje się z płyt kamienno-betonowych wg PN/S-96020 grubości 12 cm, z zalaniem spoin zaprawą cementową, układanych na warstwie piasku gruboziarnistego 18 cm. Rozstaw dylatacji i spadki są jak w typie II.

Typ I podobny jest do typu III wybiegów, typ II jest identyczny z typem II wybiegów, a typ III jest nawierzchnią z bruku. Wszelkiego rodzaju drogi i wybiegi przewidziane są do wykonania między krawężnikami betonowymi lub ulicznymi. Posadzki w przejściach i stanowiskach zwykle zaciera się packami drewmianymi. W miejscach najbardziej narażonych na niszczenie wykonuje się je na segregowanym tłuczniu granitowym o ziarnach do 10 mm (promocja 3 w 1).