Pracę płyty podpartej przegubowo uprawnienia budowlane

Pracę płyty podpartej przegubowo na krawędziach można podzielić na następujące fazy (program uprawnienia budowlane na komputer).
a) Do chwili utraty stateczności naprężenia są rozłożone równomiernie.
b) Po wyboczeniu płyty naprężenia rozkładają się nierównomiernie. Szerokość współpracującą najbezpieczniej jest określić ze wzoru dopóty, dopóki w żadnym punkcie płyty nie została osiągnięta granica plastyczności.
c) Przy obciążeniu, które jest bliskie granicznemu, na krawędziach podłużnych naprężenia osiągają granicę plastyczności. Z tą chwilą następuje zmiana rozkładu naprężeń.
d) Przy dalszym nieznacznym wzroście obciążenia obszar uplastycznienia zajmuje znaczną część szerokości płyty (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szybkiemu narastaniu odkształceń nie towarzyszy wzrost obciążenia. Obliczenie szerokości współpracującej ze wzoru jest wówczas wystarczająco dokładne. Przyjmując omax = Rt(Re - granica plastyczności), otrzymamy minimum. Jeśli wieloprzęsłowa płyta jest podparta żebrami (stężeniami), to jako omax w stanie granicznym można przyjmować taką wartość naprężenia, którą wyznacza się z wyboczenia ogólnego lub miejscowego pręta stanowiącego podporę.

Zachowanie się płyty prostokątnej, podpartej przegubowo na jednej krawędzi, a na drugiej swobodnej, jest odmienne od stanu nadkrytycznego płyt opartych przegubowo na dwóch krawędziach bocznych. Wprawdzie tutaj nośność graniczna jest również znacznie wyższa od sił krytycznej, to jednak wykorzystanie tej różnicy jest utrudnione ze względów technicznych (uprawnienia budowlane). Już przy nieznacznym przekroczeniu siły krytycznej powstają szybko wzrastające wygięcia swobodnej krawędzi, tak że w chwili osiągania nośności granicznej są one bardzo duże. Na duże odkształcenia nie można się godzić, gdy płyta jest częścią pręta budowlanego. Natomiast można w wielu przypadkach zadowolić się niskim współczynnikiem pewności w stosunku do naprężeń krytycznych takiej płyty (program egzamin ustny).

Stan nadkrytyczny płyty opartej przegubowo na jednej krawędzi podłużnej zostanie teoretycznie rozwiązany przez Stowella na przykładzie pręta o profilu krzyżowym, a zbadany wcześniej przez Kollbrunnera na kątownikach równoramiennych. W obu tych przypadkach warunki podparcia ścianek i oddzielnej płyty są jednakowe.
Pracę płyty podpartej przegubowo na jednej krawędzi, a na drugiej swobodnej, można podzielić]na takie same fazy jak w przypadku płyty podpartej przegubowo na dwóch krawędziach. Jednak siła krytyczna i obciążenie graniczne takiej płyty są mniejsze. Rozkład naprężeń w stanie nadkrytycznym jest bardziej nierównomierny, a na krawędzi swobodnej pojawiają się naprężenia rozciągające często dochodzące do granicy plastyczności (opinie o programie).

Pręty cienkościenne

Różnorodność półempirycznych wzorów do obliczania szerokości współpracującej płyt i powłok, jak również porównanie ich wyników prowadzi do wniosku, że są to tylko przybliżone rozwiązania dla ścianek prętów cienkościennych. Takie ścianki są bowiem płytami lub powłokami sprężyście zamocowanymi, a stopień tego zamocowania jest różny i zależy od kształtu i wymiarów przekroju. W prętach konstrukcji budowlanych przekroje mają wymiary takie, że ścianki „typu środnika” charakteryzuje na ogół stosunek 30 < b/g < 150, natomiast ścianki „typu półki” 7 < b/g < < 30. Natomiast wzory uzyskano z badań przeprowadzonych dla potrzeb konstrukcji samolotów; dają one dobre wyniki na ogół dla dużych stosunków b/g (segregator aktów prawnych).

Belki. Pręty zginane zostały zbadane bardzo obszernie przez Wintera. Prowadził on doświadczenia na belkach o cienkościennym profilu. Zbadano ponad 150 belek z kształtowników giętych z blach o różnych granicach plastyczności Re = 1740-4000 kG/cm2 i różnych wymiarach przekroju poprzecznego dla 15 b/g 440.

Stężające działanie płyt stropowych i wypełniających płyt ściennych na elementy zginane można uwzględniać podobnie jak w zwykłych konstrukcjach stalowych z kształtowników walcowanych na gorąco. Jeśli żadna z półek belki (zwłaszcza ściskana) nie jest związana z takimi elementami budynku, to należy projektować dodatkowe stężenia, które powinny być rozmieszczane tak w poziomie stopek górnych, jak i dolnych kształtownika. Stężenia takie przeciwdziałają przemieszczeniom bocznym stopek przy skręcaniu, gdy belka jest obciążona w płaszczyźnie środnika.

Belki takie bez stężeń są zginane i równocześnie skręcane. Jeśli chce się uniknąć skręcania, które znacznie obniża nośność belki, to należy zrównoważyć moment skręcający momentem pary sił poziomych (promocja 3 w 1). 

Siły te powinny działać na możliwie największym ramieniu h, a więc w płaszczyźnie półek. Powinny one również znajdować się w tym poprzecznym przekroju belki, w którym przyłożone jest obciążenie zewnętrzne.