Pracochłonność obcinania końców elementów

Pracochłonność obcinania końców elementów wzrasta ze zwiększeniem się złożoności kształtu końcówki. Masa części wpływa głównie na koszty transportu, gdyż koszt cięcia przy wzroście masy elementu zmienia się nieznacznie.
Elementy konstrukcyjne o przekrojach złożonych składają się z części głównych przekroju nośnego oraz z części drugorzędnych, które zapewniają współpracę całego przekroju (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na proces wykonania złożonego elementu składają się operacje przygotowania części oraz ich składania i łączenia. O pracochłonności wykonania elementu decyduje stopień złożoności jego przekroju i średnia masa jednostkowa części g0. Średnią masę oblicza się z ogólnej masy elementu G i łącznej liczby części głównych i drugorzędnych n, a zatem g0 = G : n.
Elementy prętowe o pojedynczym przekroju, których masa zależy tylko od przekroju i długości pręta. Elementy złożone, składające się z różnej liczby części głównych i z wielu elementów pomocniczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wykresy pracochłonności wykonania elementów złożonych w zależności od średniej masy jednostkowej; najniższą pracochłonność mają pręty pojedyncze, natomiast pracochłonność wykonania elementów o bardzo złożonych przekrojach i zróżnicowanej średniej masie jednostkowej waha się w bardzo szerokich granicach.

Jest to wpływ dużej liczby drugorzędnych części i złożoności przekroju poprzecznego. Pracochłonność wykonania zespołów konstrukcyjnych, składających się z większej liczby złożonych części, takich jak na przykład belki kratowe, będzie układać się analogicznie jak dla elementów złożonych (uprawnienia budowlane).
W elementach wykonywanych z blach pracochłonność jednostkowa zależy od grubości blach i liczby części, a tym samym i od ilości spoin. Kilka rozwiązań konstrukcyjnych stopy słupa jednakowej powierzchni płyty stopowej, lecz o różnej liczbie części. Podane na rysunku wartości mas jednostkowych g0 są największe dla najmniej złożonych rozwiązań o najmniejszej liczbie części (program egzamin ustny). Przy podobnych założeniach przedstawiono przykładowo kilka rozwiązań konstrukcyjnych węzłów narożnych w ustrojach ramowych.

Wykres pracochłonności

Wykres pracochłonności wykonania konstrukcji stopy i węzła narożnego w zależności od masy jednostkowej. Przy średniej masie jednostkowej g6 powyżej 40 kg pracochłonność wykonania zmienia się nieznacznie, gdyż przy większych wymiarach przekrojów większej masie różnice pracochłonności są małe (opinie o programie).
Z analizy pracochłonności wykonania elementów wynika, że każde zwiększenie konstrukcyjnej zależności, polegające na ,,rozdrobnieniu” przekroju, prowadzi do zwiększenia pracochłonności. Korzystając ze współczynnika przeliczeniowego można porównywać wydajność i pracochłonność różnych asortymentów produkcji.

Taką metodę można również zastosować do porównywania różnych rozwiązań konstrukcyjnych pod względem ich technologiczności.
W produkcji konstrukcji stalowych przyjęto jako konstrukcję wzorcową halę przemysłową jednokondygnacyjną i pracochłonność jej jednostkowego wykonania - stwierdzoną statystycznie dla wytwórni krajowych - wynoszącą średnio 65 h/t. Tę pracochłonność przyjęto za umowną pracochłonność podstawową pb (segregator aktów prawnych).
Seryjność produkcji można jednak uwzględniać tylko w przypadkach zastosowania w projekcie jednakowych elementów oraz wprowadzenia do produkcji większej partii powtarzalnych elementów. Dla partii składającej się z 20-25 sztuk przyjmuje się współczynnik seryjności ks = 1,0, a przy mniejszych ilościach poniżej 10 sztuk - współczynnik ks = 1,2.

Koszt materiału dostarczonego do warsztatu produkcyjnego zwiększa się wskutek kosztów transportu i dodatkowych opłat za badanie materiałów, dostawy w ścisłych wymiarach, zwiększenie masy wskutek dodatnich tolerancji walcowniczych i innych. Wysokość dodatkowych opłat w stosunku do cen cennikowych wyrobów walcowanych wynosi średnio 20% (promocja 3 w 1).