Projekt hali przekrytej

Projekt hali przekrytej kopułą kulistą monolityczną o rozpiętości 54,70 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kopuła spoczywa na kolistym wieńcu, który opiera się punktowo na ukośnych słupach ram obwodowych. Ponieważ wieniec ulega w przęsłach ugięciu oraz skręcaniu, przy określaniu warunków brzegowych pracy powłoki uwzględnia się wpływ tych czynników na siły wzajemnego oddziaływania wieńca i powłoki. Oświetlenie wnętrza jest tu sztuczne; dodatkowe oświetlenie stanowią ukośne okna umieszczone między slupami podpierającymi kopułę (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Aby polepszyć oświetlenie wnętrza hal, wykonuje się w monolitycznych kopułach oszklone otwory (dąży się by były one usytuowane w strefie naprężeń ściskających) lub też stosuje się szklane kształtki.

W tym drugim przypadku grubość powłoki wynosi 8 cm, co jest związane z taką właśnie grubością kształtek, a rozpiętości wykonanych kopuł dochodzą do 30 m. Różne współczynniki rozszerzalności cieplnej mogą tu powodować pękanie szkła. Aby temu zapobiec, przed ułożeniem kształtek szklanych na deskowaniu, powleka się je białą farbą olejną (zwiększa się przez to przenikanie światła), a następnie emulsją asfaltową i posypuje się czystym piaskiem (zwiększenie przyczepności kształtek do betonu). W kształtkach cylindrycznych naprężenia pierwotne (powstające przy stygnięciu masy szklanej) rozkładają się znacznie równomierniej aniżeli w kształtkach prostokątnych lub kwadratowych, stąd też większe jest ich zastosowanie w konstrukcjach kopuł (uprawnienia budowlane).

Zbrojenia południkowe i równoleżnikowe umieszcza się tu w żeberkach (zwykle o 0 6 mm). Rozszerzające się ku dołowi żeberka żelbetowe, jak również żelbetowe pierścienie koliste likwidują wadę tych kopuł, jaką jest męczenie się wzroku przy dłuższym patrzeniu na nie. Kopuły prefabrykowane wykonywane są zazwyczaj z elementów płytowych, płytowo-żebrowych, panwiowych, kasetonowych, rzadziej z elementów rąbowych lub korytkowych (program egzamin ustny).
Najstarszym rodzajem budowli przemysłowych są niewątpliwie budynki. Chroniły one w pierwszych zakładach przemysłowych stanowiska pracy, wyposażone w stosunkowo małe urządzenia i maszyny. Dziś rozwój przemysłu polega między innymi na zastępowaniu pracy żywej pracą maszyn.

Maszyny i urządzenia

Stąd maszyny i urządzenia zajmują coraz większą część powierzchni stanowisk roboczych i miejsc pracy i potrzebują więcej powierzchni od stanowisk pracy ręcznej. Zmusza to do zwiększenia rozmiaru obudowy. Z drugiej strony czas pracy poszczególnych urządzeń i maszyn jest coraz krótszy, gdyż są one wciąż wypierane przez nowe doskonalsze rozwiązania. Obydwa te czynniki stworzyły tendencję do nieosłaniania urządzeń, z wyjątkiem miejsc stałej pracy obsługi.

Zmniejsza to rolę budynku w budownictwie przemysłowym, niemniej pozostaje ona nadal dominującą wśród budowli przemysłowych (opinie o programie).
Budynki przemysłowe można podzielić na:
a) produkcyjne, tj. mieszczące oddziały przygotowujące surowce do produkcji, wytwarzające półprodukty lub gotowe wyroby,
b) pomocnicze, w których lokuje się warsztaty remontowe, laboratoria, garaże środków transportowych itp.,
c) energetyczne, czyli kotłownie, gazogeneratory, podstacje transformatorowe, elektrownie awaryjne, kompresorownie itp.,
d) magazynowe, w których przechowuje się surowce, półfabrykaty i gotowe wyroby.

Budynki przemysłowe różnią się od budynków budownictwa powszechnego większymi rozmiarami pomieszczeń, występowaniem większych obciążeń statycznych i dynamicznych oraz bardzo często warunkami związanymi z technologią produkcji, jak duże zawilgocenie, powstawanie środowisk silnie korodujących itp. Dochodzą jeszcze specjalne wymagania dotyczące oświetlenia stanowisk roboczych, wyciszenia hałasów, zabezpieczenia przed kurzem itp. Każda z gałęzi przemysłu stawia inne specyficzne dla niej warunki (segregator aktów prawnych). Dla podstawowych przemysłów zostaną one omówione w dalszych rozdziałach niniejszego tomu.

Ogólnie warunki te można podzielić na zapewniające dogodny przebieg produkcji i na gwarantujące niezbędną trwałość budowli. Pierwszą grupę warunków spełnia właściwe rozwiązanie architektoniczne budynku, zgodne z jego funkcją, drugą grupę zaś rozwiązanie konstrukcyjne, zapewniające przeniesienie występujących obciążeń.
Budynki przemysłowe są rozwiązywane najczęściej jako halowe lub wielokondygnacyjne.

Wybór rodzaju budynku powinien być poprzedzony i umotywowany dokładną analizą potrzeb technologicznych oraz warunków terenowych. Na wybór koncepcji budynku decydujący wpływ powinny wywierać też względy ekonomiczne (promocja 3 w 1).