Prowadzenie i regulacja montażu konstrukcji uprawnienia budowlane

Montaż konstrukcji powinien odbywać się z odpowiednią dokładnością. Dokładność ta ma szczególne znaczenie w dolnych częściach konstrukcji, gdyż występujące w nich wszelkie błędy i odchylenia od żądanych wymiarów mogą spowodować znaczne odchylenia od wymiarów w częściach górnych wskutek sumowania się błędów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dlatego też przed ostatecznym wykonaniem połączeń montażowych konieczne jest szczegółowe sprawdzenie, czy ustawienie poszczególnych elementów konstrukcyjnych jest zgodne z projektem technicznym.

Wszelkie czynności kontrolno-pomiarowe w robotach montażowych mają dużo większe znaczenie niż przy wykonywaniu innego rodzaju robót (np. w budownictwie tradycyjnym).

Nie wszystkie błędy i odchylenia montażu mają jednakże zasadniczy wpływ na jakość montowanej konstrukcji, w związku z czym konieczna jest selekcja błędów, określenie błędów w odniesieniu do podstawowych wymiarów i ustalenie stopnia ich wpływu na dalszy bieg robót.

Błędy przy montażu obiektów budowlanych można podzielić na grupy:
- błędy wytyczania i utrwalania osi,
- błędy położenia fundamentów,
- obrót osi głównych elementów,
- odchylenie od położenia pionowego,
- błędy poziomowania.

Za podstawowe wymiary należy przy tym uznać usytuowanie osi głównych całego obiektu oraz poziom i osie pionowe głównych elementów konstrukcji nośnych (słupów rygli) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Osie główne, poziome i pionowe konstrukcji montowanego obiektu należy sprawdzać za pomocą taśmy mierniczej stalowej z podziałką milimetrową i teodolitu o dokładności odczytu do 20 sekund.

Kontroli ustawienia poszczególnych elementów można dokonywać bieżąco (tj. podczas montażu) za pomocą różnego rodzaju szablonów pomiarowych, poziomych i pionowych (np. łat pionowych z ciężarkami pionującymi, łat poziomych z podziałką).
Poszczególne elementy montowane wg projektu konstrukcji ustawiane są zazwyczaj w konstrukcji z większym lub mniejszym błędem (uprawnienia budowlane).

Błędy te można określić i ocenić badając odchyłki ustawienia elementów w stosunku do przyjętego układu odniesienia. W konstrukcjach budowlanych jako przestrzenny układ odniesienia może służyć prostokątny układ współrzędnych trzech osi: x, y i z. W tym układzie możliwe jest określenie wielkości odchyłek usytuowania elementu w przestrzeni w zakresie przesunięcia tego elementu w poziomie, jego ewentualnego pochylenia, obrotu czy też zmiany poziomu ustawienia. Wielkość przesunięcia elementu w poziomie można określić w postaci odchyłek Ax i Ay w stosunku do osi x i y układu odniesienia (program egzamin ustny).

Pochylenie elementu

Przy pochyleniu elementu można określić analogicznie odchyłki Ax i Ay przesunięcia podstawy górnej elementu w stosunku do dolnej, bądź stwierdzając kąt odchylenia osi pionowej elementu ji w stosunku do osi z układu odniesienia. Obrót elementu może być określony przez kąt skrętu osi poziomych elementu w stosunku do osi x i y przyjętego układu odniesienia.

Zmiana poziomu ustawienia może być określona jako odchyłka Az wzdłuż osi pionowej z przyjętego układu odniesienia (opinie o programie). W przypadku stwierdzenia nadmiernych odchyleń wymiarów zmontowanej konstrukcji należy przeprowadzić jej regulację, tj. naprowadzenie na właściwe miejsce. W żadnym przypadku nie można dopuścić do przekroczenia odchyłek dopuszczalnych. Dopuszczalne tolerancje przy wykonywaniu podpór (miejsc oparcia) pod konstrukcje prefabrykowane oraz przy montażu konstrukcji z elementów prefabrykowanych podane są w „Warunkach technicznych wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych”, MB i PMB OITIEB, Warszawa 1966.
Stateczność elementów konstrukcji żelbetowych prefabrykowanych w czasie montażu (segregator aktów prawnych).

W czasie montażu poszczególnych elementów prefabrykowanych działają na nie dodatkowe siły i obciążenia, powstające w wyniku ruchów roboczych przy montażu oraz w wyniku przyjęcia specjalnego schematu statycznego elementów, zależnie od sposobu ich podwieszania. W sumie więc należy stwierdzić, że poza obciążeniami stałymi od ciężaru własnego konstrukcji czy obciążeniami użytkowymi na konstrukcje montowane działają obciążenia dodatkowe siłami bezwładności, powstające przy podnoszeniu lub opuszczaniu tych konstrukcji bądź obracaniu ich z określoną prędkością. Siły bezwładności w pewnych przypadkach mogą wywierać bardzo znaczny, niekiedy nawet decydujący, wpływ na bezpieczeństwo konstrukcji montowanych.

Dla przykładu rozpatrzone zostaną warunki pracy konstrukcji montowanych w charakterystycznych fazach montażu, w których występują poza obciążeniami statycznymi również obciążenia dynamiczne (promocja 3 w 1).

Na belkę tę w czasie montażu działa obciążenie stałe od ciężaru własnego belki oraz obciążenie dodatkowe siłami bezwładności, występującymi głównie:
- w pierwszej fazie podnoszenia belki,
- przy zahamowaniu w czasie opuszczania belki,
- przy ustawieniu belki na podporach.