Przekroje drewna

Przy badaniu mikroskopowym łatwo można stwierdzić obecność i zaobserwować wcistki wyraźnie widoczne na promieniowych i stycznych przekrojach drewna. Na przekrojach poprzecznych trudno uchwycić wcistki; poza tym łatwo ulegają one uszkodzeniu przy wykonywaniu skrawków mikroskopowych z poprzecznych przekrojów drewna (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wcistki występują w drewnie bielu, twardzieli i fałszywej twardzieli wielu gatunków liściastych.

Bardzo licznie występują one w twardzieli gatunków pierścieniowonaczyniowych, jak dąb (nie wszystkie gatunki), grochodrzew, kasztan, wiązy. W drewnie gatunków rozpierzchłonaczyniowych występują mniej licznie, wiele gatunków, jak np. brzoza, klon, grusza, wiśnia, nie zawiera ich wcale. W drewnie drzew iglastych, prócz wyjątkowych wypadków drewna przyrannego , wcistki w ogóle nie występują.
Zagadnienie wcistek jest najlepiej zbadane w drewnie bukowym, gdzie odgrywają one dużą rolę (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W drewnie buka wcistki powstają licznie w fałszywej twardzieli, gdzie prawie wszystkie naczynia są zamknięte.

Poza tym występują one - niekiedy bardzo licznie - w strefie odgraniczającej fałszywą, a zwłaszcza mrozową twardziel od bielu; w dalej położonych warstwach bielu wcistki występują mniej licznie. Wcistki powstają już to w czasie życia drzewa, a więc w drzewach na pniu, już to w drewnie drzewa ściętego, w miarę jego wysychania. To pośmiertne - w odniesieniu do drzewa jako organizmu - wytwarzanie wcistek wiąże się z przeobrażeniami, jakie zachodzą w drewnie bukowym, które przez długi czas po ścięciu utrzymuje się przy życiu. Buki ścięte w okresie zimowym i pozostawione z ugałęzieniem mogą na wiosnę wytworzyć ulistnienie, które utrzymuje się przez cały okres wegetacyjny, a niejednokrotnie rozwija się jeszcze na następną wiosnę (uprawnienia budowlane).
Wcistki mają duże znaczenie praktyczne.

Obecność wcistek

Wcistki występujące w fałszywej twardzieli utrudniają dostęp powietrza i rozprzestrzenianie się strzępków grzybni, przyczyniając się tym do zwiększenia trwałości i odporności drewna. Z drugiej strony utrudniają one lub nawet uniemożliwiają wnikanie cieczy antyseptycznych przy nasycaniu drewna, co wpływa ujemnie na jakość nasycania i obniża trwałość nasyconego drewna. Z tego względu warunki techniczne ograniczają rozmiary fałszywej twardzieli dopuszczalnej w bukowych podkładach kolejowych. Wcistki nie tworzą się w temperaturze poniżej 0° oraz przy zmniejszonej wilgotności drewna (program egzamin ustny).

60-procentowy ubytek wody w stosunku do pierwotnej wilgotności drewna wyklucza możliwość powstawania wcistek. W tych warunkach w składowanym drewnie bukowym wcistki nie tworzą się w okresie zimowym, rozwijają się natomiast intensywnie w miesiącach letnich; zjawisko to stanowi jeden z czynników w procesach prowadzących do zaparzenia drewna bukowego. Aby nie dopuścić do pośmiertnego wytwarzania wcistek, należy drewno bukowe poddać parzeniu celem zabicia żywych komórek miękiszowych, które stanowią podłoże zachodzących w drewnie przeobrażeń (opinie o programie).
Obecność wcistek zmniejsza przesiąkliwość drewna. W bukowych podkładach kolejowych jest to wadą; w dębowych klepkach na beczki piwne jest to dużą zaletą.

Dzięki wcistkom drewno jest mało przesiąkliwe i nieprzepuszczalne dla gazów, wskutek tego beczki dębowe są szczelne i dobrze utrzymują wewnętrzne ciśnienie. Drewno dębu czerwonego (Quercus borealis Mich.) nie ma wcistek i dlatego nie stosuje się go do produkcji klepek beczkowych (segregator aktów prawnych).
Problem wcistek i związanych z tym zagadnień wymaga dalszych metodycznych badań.

Cewki są typowym, głównym elementem budowy drewna drzew iglastych; u gatunków liściastych występują w bardzo małej ilości. Drewno drzew iglastych zbudowane jest w około 90% z cewek. Cewki są to martwe, wydłużone i wrzecionowato zakończone komórki o zdrewniałych ścianach różnej grubości (promocja 3 w 1).