Przetwórstwo owoców

16% PNB dostarcza przemysł (16% zatrudnionych). Słabo rozwinięte jest wydobycie surowców naturalnych (niewielkie ilość i scali kamiennej, rud żelaza, manganu i złota), chociaż Panama posiada pokaźne złoża rud miedzi i węgla kamiennego. Rozwijany jest natomiast przemysł przetwórczy, gł. w zespole miejskim Panamy oraz w strefie wolnocłowej Colon (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dominuje przemysł spożywczy (cukrownie, mleczarnie, przetwórstwo owoców), drzewny, cementowy i włókienniczy, ale rozwija się też produkcja sprzętu elektronicznego i mechanicznego oraz przetwórstwo ropy naftowej. Wzrasta produkcja energii elektrycznej w elektrowniach naftowych i wodnych (duża elektrownia na rzece Bayano). Najważniejszymi produktami eksportowymi są: banany (28%), krewetki (14%), cukier (12%), tekstylia oraz kawa, a gł. odbiorcami pozostają: Stany Zjednoczone, kraje rejonu Morza Karaibskiego, Niemcy, Włochy. Utrzymuje się ujemny bilans handlowy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Słabo rozwinięta jest sieć dróg (8504 km, z czego 1/3 utwardzonych). Największe znaczenie ma fragment Drogi Panamerykańskiej oraz trasa Panama - Colón. Tylko 238 km liczy sieć kolejowa, a jej głównym ogniwem jest wybudowana w 1855 linia transoceaniczna. Największe znaczenie transportowe ma Kanał Panamski zbudowany w latach 1903-1914 (długość 81,6 km, minimalna głębokość 13,7 m, szerokość 91,5-305 m, 3 zespoły dwukierunkowych śluz). Rocznie przepływa nim ponad 12,5 tys. statków, przewożąc ponad 150 min t ładunków. Kanałowi towarzyszy rurociąg ropy naftowej. Największymi portami morskimi są Cristobal (w zespole Colon) i Balboa (w zespole miejskim Panamy), a gł. portem lotniczym - Panama (Tocumen) (uprawnienia budowlane).

Szereg ośrodków wypoczynkowych

Wśród miejscowości licznie odwiedzanych przez turystów należy wymienić stolicę kraju - Panamę (do najcenniejszych zabytków należą tu m.in.: katedra z XVIII w., barokowe kościoły Santa Ana i San lose, Pałac Prezydencki z XVII w.) oraz Colon - drugi (po Panamie) ośrodek handlowy i gospodarczy państwa, nazywany „Hongkongiem Ameryki", w którym istnieje strefa wolnocłowa Kanału Panamskiego (program egzamin ustny). Szereg ośrodków wypoczynkowych zlokalizowano na wybrzeżach morskich (Maria Chiquita, Portobelo, San Bias, Bocas del Toro, Kobbe, Chame, Las Lajas) oraz na wyspie Contadora. W górach Picos de Chiriquf istnieją źródła gorących wód (Bajo Boquete, Bugaba, Gualaca, San Felix y Tole). W hotelach Panamy znajduje się 15,3 tys. miejsc noclegowych. W 1995 kraj ten odwiedziło 360 tys. obcokrajowców, gł. ze Stanów Zjednoczonych (26%), Kolumbii (16%), Kostaryki (10%) i Ekwadoru (5%). Wpływy z turystyki zagranicznej wyniosły 310 min USD (opinie o programie).

Przed przybyciem Europejczyków na obszarze Panamy znajdowały się siedziby Indian Czibczów i Majów (tzw. stare imperium - do 800 n.e.). Hiszpanie dotarli tu w I 501. Panama, od 1535 wchodząca w skład wicekrólestwa Nowej Hiszpanii, a od 1717 - Nowej Granady, stała się centrum wymiany handlowej między Ameryką Środkową a metropolią. W 1821 weszła w skład Wielkiej Kolumbii. Niepodległość odzyskała w 1903, dzięki pomocy Stanów Zjednoczonych, które przejęły w 1903 zwierzchność nad Przesmykiem Panamskim, finalizując w 1914 rozpoczętą w latach 80. XIX w. przez Francuzów budowę Kanału Panamskiego. Zgodnie z porozumieniem z 1977 Strefa Kanału Panamskiego przekazana zostanie Panamie po 31 grudnia 1999 (segregator aktów prawnych).

Brak stabilizacji politycznej w Panamie przejawiał się wpływem armii na władzę państwową i rządami dyktatorskimi, m.in. w 1983 doszło do przejęcia władzy przez juntę wojskową pod dowództwem generała Manuela Noriegi. Okres ten zakończyła amerykańska interwencja zbrojna w 1989. Panama jest dziś republiką prezydencką. Głowę państwa wybiera się w wyborach powszechnych na okres 5 lat. Funkcję tę, połączoną z obowiązkami szefa rządu, pełni obecnie Ernesto Peres Balladares. Władzę ustawodawczą sprawuje Zgromadzenie Ustawodawcze. Deputowani wyłaniani są w wyborach powszechnych na 5-letnią kadencję (promocja 3 w 1).