Przyrost w czasie wytrzymałości betonów lekkich

Przyrost w czasie wytrzymałości betonów lekkich zależy w dużej mierze od pielęgnacji i warunków przechowywania, z reguły jest on jednak nieco większy niż dla betonów zwykłych. Szczególnie duży przyrost w początkowym okresie twardnienia (R7) obserwujemy w betonach jamistych (dobry dostęp wilgoci i dwutlenku węgla z powietrza) (program uprawnienia budowlane na komputer).

W betonach wykonywanych przy użyciu cementów niskich marek (powolny przyrost wytrzymałości w czasie i w związku z tym stosunkowo niska wytrzymałość R28), przyrost wytrzymałości w terminie 90-dniowym szacować można na 20-30%, niekiedy 50% wytrzymałości 28-dniowej (program uprawnienia budowlane na komputer). Z powodu dużego przyrostu wytrzymałości w okresie między 28 a 90 dniem twardnienia betonu szereg autorów postuluje uważać za miarodajną wytrzymałość określaną nie po 28 dniach - R28, a po 90 dniach - R90. Postulat taki można uważać za uzasadniony, wymaga jednak uprzedniego uwzględnienia warunków produkcji, transportu, składowania i montażu wykonywanych elementów (uprawnienia budowlane).

Należy jednak zwrócić uwagę, że w przypadku betonów o znacznej zawartości cementu i dużych wytrzymałościach obserwowano czasami wręcz odwrotnie spadek wytrzymałości w terminach późniejszych w stosunku doR28.
Wytrzymałość na rozciąganie kruszywowych betonów lekkich jest stosunkowo wysoka, tym wyższa, im bardziej chropowatą powierzchnię mają ziarna kruszywa. Z tego względu więc w przypadku równej wytrzymałości na ściskanie betonu keramzytowego i betonu z pumeksu hutniczego, wytrzymałość na rozciąganie betonu z pumeksu hutniczego jest większa.
Odkształcalność lekkich betonów kruszywowych pod obciążeniem doraźnym jest większa od odkształcalności betonu zwykłego tej samej wytrzymałości (program egzamin ustny). Spowodowane jest to głównie większą odkształcalnością kruszywa, porowatości - struktury betonu i dużą podatnością na zawilgocenie.

Reinsdorf określa stosunek współczynnika sprężystości Eb kruszywowych betonów lekkich i betonów zwykłych równy 0,5-0,7 dla niższych marek oraz G,45-0,6 dla wyższych.
Wg Short a przy tej samej wytrzymałości na ściskanie, Ei, betonu lekkiego waha się od 1/3 do 2/3 odpowiedniej wartości Eb betonu zwykłego.
Shidelen otrzymał dla kruszywowych betonów lekkich R^,,^,, = 200 i 300 kG/cm2 (przy zakresie naprężeń 0,3 R) współczynnik sprężystości równy od 0,53 do 0,82, wartości Eb dla betonów zwykłych tej samej wytrzymałości.
Na temat odkształcalności kruszywowych betonów lekkich pod obciążeniem długotrwałym mamy stosunkowo niewiele danych.
Pogląd ogólny na końcowe wartości odkształceń tu dają wyniki badań Shidclcra (opinie o programie).

Ciężar objętościowy betonu

Shidcler przypisuje dużą rolę w zjawisku pełzania ilości zaczynu cementowego w betonie, niemniej jednak - jak widać z przedstawionych wykresów - istotny wpływ wywiera tu również rodzaj kruszywa.
Z kruszywa wapieniowego wykonywane są betony zwarte o wytrzymałości do 110 kG/cm2 oraz betony jamiste o wytrzymałości do 90 kG/cm2. Wytrzymałość betonu zależy oprócz ilości i jakości spoiwa również i od rodzaju użytego wapienia co nie pozostaje bez wpływu na ciężar objętościowy (segregator aktów prawnych).

Stosując kruszywo o ciężarze objętościowym skały 1300-1500 kG/m3 otrzymujemy betony zwarte o ciężarze objętościowym 1600-1700 kG/m3, półzwarte Y = 1200-1500 i jamiste - y = 1100-1300 kG/m8.
Z kruszywa o ciężarze objętościowym skały 1500-1800 kG/m3 wykonywane są w zasadzie już tylko betony jamiste i półzwarte o y = 1200-1500 i 1500-1800 kG/m3. Ze skały o ciężarze objętościowym 1800-2600 wykonywane są w zakresie betonów lekkich wyłącznie betony jamiste o y = 1500-1800 kG/m3.

Według Reinsdorfa ciężar objętościowy betonu marki 25 wj’konanego z tufu wapiennego wynosi 1400-4-1500 kG/m3, betonu marki 50 - 1550-M650 kG/m3 betonów marek 80-120 - 1700-1850 kG/m3 (promocja 3 w 1).
Ze względu na wysokie ciężary objętościowe i związane z tym mniej korzystne własności ciepłoprzewodnościowe w praktyce zastosowanie znajdują raczej betony jamiste. Według Reinsdorfa stosunek wytrzymałości na rozrywanie Rn do wytrzymałości na ściskanie R dla betonów jamistych z kruszywa wapieniowego wynosi 1 : 3 : 4.