Rodzaje suwnic i ich torów

W zależności od potrzeb i przeznaczenia, stosowane są różne rodzaje suwnic, poruszających się po odpowiednich torach.
Suwnice warsztatowe, zwane również pomostowymi, stosuje się zarówno wewnątrz budynków, jak i na otwartych placach (program uprawnienia budowlane na komputer).

W pierwszym przypadku poruszają się one po torze umieszczonym w górnej części budynku na ścianach lub na belkach podsuwnicowych, wspartych na słupach bądź też na filarach murowanych, ukształtowanych w formie pilastrów przyściennych. W drugim przypadku, gdy suwnice mają obsługiwać place składowe, budowane są odpowiednie estakady, składające się ze słupów i belek lub pomostów, na których układa się szyny jezdne suwnicy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Suwnice półbramowe instaluje się najczęściej wzdłuż magazynów, zwłaszcza portowych, gdzie przyległy plac manipulacyjny jest wąski.

Jedna szyna toru suwnicy jest ułożona na odpowiednim podtorzu na ziemi, druga na konstrukcji ściany magazynu, na wysokości pomostu suwnicy, co umożliwia swobodną manipulację między placem a magazynem (uprawnienia budowlane).
Suwnice bramowe, nazywane także portalowymi, znajdują zastosowanie na placach składowych, w portach oraz nad torami wyładowczymi.

Przesuwają się one po szynach jezdnych, ułożonych na podtorzu na ziemi. Rozpiętość suwnic bramowych na ogół nie przekracza 20 m.
W halach belki pod tory cięższych suwnic opiera się z reguły na słupach (program egzamin ustny). Ponieważ jednak na hale z suwnicami pomostowymi o dużym udźwigu zużywa się znacznie większe ilości materiałów, a praca takich suwnic wywiera niekorzystny wpływ na konstrukcję hal, w pewnych przypadkach suwnice te zastępuje się suwnicami portalowymi.
Suwnice mostowe, tzw. mostowce, są to suwnice bramowe o rozpiętości większej od 25 m, gdy brama suwnicy obejmuje co najmniej 3 tory kolejowe. Dźwigary suwnic mostowych mają często wsporniki bądź to stale - zwane wysięgnicami, bądź też ruchome - zwane wysięgnikami zwodzonymi (opinie o programie).

Oparcie wspornicy

Konstrukcję podbudowy torów wykonuje się podobnie jak w suwnicach bramowych. Suwnice wspornikowe, zwane wspornicami, są stosowane rzadko i raczej w wielkich zakładach odlewniczych i hutniczych. Ich zastosowanie ma na celu wykorzystanie przyściennych przestrzeni hal. Wysięg ich wynosi od 5 do 8 m, a udźwig od 1,0 do 7,5 T. Najczęściej spotykany układ składa się z jednej lub dwóch suwnic wspornikowych, umieszczonych przy ścianach podłużnych hali oraz z suwnicy pomostowej, która z nimi współpracuje.

Oparcie wspornicy na ścianie wymaga zastosowania trzech szyn. Suwnicą wspornikową z wysięgiem stałym, tzn. bez możliwości obrotu wysięgnika dookoła osi pionowej. Z przytoczonego przeglądu rodzajów suwnic wynika, że tory oparte na ścianach mogą mieć suwnice warsztatowe, półbramowe (rzadko) i wspornikowe. Tory suwnic na belkach, opartych na słupach lub filarach przyściennych, występują przy suwnicach warsztatowych i półbramowych (segregator aktów prawnych).

Natomiast podtorza naziemne w formie ław mają suwnice półbramowe, bramowe i mostowe. W budynkach instaluje się najczęściej suwnice warsztatowe. Jeśli z technologii ruchu wynika, że jedna suwnica nie wystarczy, to w hali można wykonać dwie suwnice w dwóch poziomach, jako tzw. piętrowy układ suwnic. Ustrój jezdny suwnicy warsztatowej stanowią dwie równoległe belki podsuwnicowe (oparte na ścianach lub na slupach) z przytwierdzonymi do nich szynami, służącymi za prowadnice dla kół jezdnych suwnicy. Odległość między osiami szyn odpowiada rozstawowi kół suwnicy i stanowi jej rozpiętość. Suwnice mogą być sterowane z kosza (kabiny) umieszczonego pod suwnicą i z ziemi za pomocą sterownic (promocja 3 w 1).

Sterowanie z ziemi stosuje się przy suwnicach lżejszych, o nośności do 15 T. Ważną sprawą jest zapewnienie łatwego i bezpiecznego dostępu do suwnicy. W tym celu wykonuje się wzdłuż toru suwnicy chodnik, na który prowadzi z ziemi drabina lub stałe schody umieszczone przy ścianie lub przy słupie.