Rozszerzanie dna otworu

W skałach średniej twardości jako pierwszy ładunek daje się 100 g materiału wybuchowego, drugi - 200 g, trzeci - 300 g itd.; w skałach bardziej twardych wielkości ładunków wzrastają szybciej, a mianowicie przy pierwszym strzelaniu daje się 1 do 3 nabojów, przy następnych strzelaniach ładunek podwaja się. Czasami, przy skałach bardzo twardych, wielkość ładunków, mających na celu tylko rozszerzenie dna otworu, dochodzi do 30 kg, ogólne zużycie materiału wybuchowego przy rozszerzaniu otworów przekracza może mieć kilkadziesiąt kg materiału wybuchowego. Rozszerzanie dna otworu strzelniczego za pomocą prochu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozszerzanie dna otworu za pomocą prochu stosuje się za zwyczaj w skałach o wyraźnej łupliwości lub szczelinowatości w celu rozszerzenia lub rozwarcia tych ostatnich. Przybitka z mączki wiertniczej lub miałkiego piasku stosowana jest ta również rzadko; w żadnym wypadku nie należy stosować na przybitkę materiałów palnych lub tlących się (np. zmiętego papieru). Zużycie prochu dla otworu w stosunku do ładunku ostatecznego wynosi średnio 1. Dla otworzenia łupliwości w skale dobrze łupliwej wystarcza zwykle jeden ładunek o wielkości około V20 ładunku ostatecznego. Środki ostrożności przy rozszerzaniu dna otworu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozszerzanie dna otworu przez kilkakrotne jego strzelanie wymaga specjalnych ostrożności (uprawnienia budowlane). Tego rodzaju wystrzeliwanie rozszerzonych otworów w porównaniu z normalnymi strzałami w otworach wiertniczych przedstawia zwiększone niebezpieczeństwo, którego źródłem przeważnie bywa okoliczność, że do tego samego otworu, a następnie do wyrobionej już poprzednimi strzałami komory, ładuje się po wystrzeleniu jednych ładunków, ładunki następne. Dlatego też zasadniczym warunkiem bezpieczeństwa jest przepis ustalający co najmniej 1 godzinę jako okres wyczekiwania między wystrzałem, a następnym załadowaniem tego samego otworu (program egzamin ustny).

Materiały wybuchowe

Możliwe mianowicie jest zawsze, że w otworze pozostaną resztki tlejące spalonego lontu, które mogą wywołać przedwczesny wybuch ładowanych do otworu świeżych naboi. Również od wybuchu skała doń przyległa, tak silnie się rozgrzewa, że może się zapalić od jej ciepła za wcześnie wprowadzony nabój, w każdym razie oznaczenie wzmoże się jego wrażliwość. W kamieniołomach, które posiadają do dyspozycji sprężone powietrze, należy takie otwory przed ponownym załadowaniem starannie przedmuchać (opinie o programie).

Gdy do strzelania użyto wyłącznie amonitu, można przystąpić do przedmuchiwania otworu już w 15 minut po strzale i ponownie ładować po 5 minutach co najmniej starannego. Chloranowych materiałów wybuchowych nie może stosować ani przy strzelaniach wstępnych, ani przy strzelaniu właściwym. Dla większego bezpieczeństwa i pewniejszego zapłonu, zaleca się przy tego rodzaju strzałach używać o ile możności zapalników elektrycznych.

Dalszym powodem przedwczesnego wypału drugiego ładunku może być ruch skały w otrzymanej przez wybuch komorze, skała może zbyt wcześnie włożony nabój tak silnie ścisnąć, że doprowadzi do wybuchu. Po każdym wstępnym strzelaniu oczyszczeniu dna otworu z rozdrobionej wybuchem skały, należy więc badać, czy w rozszerzonym dnie nie znajdują się rozluźnione odłamki skały, które grożą obsunięciem i usunąć je stamtąd. Przed ponownym ładowaniem należy rozszerzone komory przebadać najlepiej za pomocą giętkiego pręta drewnianego (segregator aktów prawnych).

Powtarzając powyższe w skrócie, możemy powiedzieć: przyczyną przedwczesnych wypałów przy strzelaniu w otworach dnie rozszerzonym, mogą być:

1. Pozostałe w otworze tlejące resztki spalonego lontu, nieodpowiedni materiał przybitki zawierający palne materiały, lub też resztki otulin niewypalonych nabojów.
2. Resztki pozostałe po czyszczeniu lub osuszaniu otworu, jak szmaty, końce bawełniane itp.
3. Zwiększona wrażliwość na wybuch ładunku, wywołana rozgrzaniem skały, wreszcie:
4. Ciśnienie wywołane przez zruszoną skałę na złożony ładunek (promocja 3 w 1).