Ścianka ochronna

Ścianka ochronna powinna być oddzielona od wszelkich otaczających ją konstrukcji, mogących krępować jej niezależne ruchy. Ścianki ochronnej w żadnym przypadku nie należy włączać do konstrukcji nośnej budowli i opierać na niej jakichkolwiek konstrukcji przekazujących obciążenia (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ściany pomocnicze nie powinny w czasie budowy przez dłuższy czas pozostawać jako wolno stojące. Nie powinny one też być obciążone bez odpowiedniego podparcia. Podparcie wymagane jest szczególnie wówczas, gdy ściany pomocnicze użyte zostały jako deskowanie do betonu.

W celu uzyskania od razu lepszego docisku izolacji zaleca się w miarę betonowania konstrukcji w obrębie ścianki pomocniczej jednocześnie zasypywać od zewnątrz ściankę pomocniczą warstwami ziemi i należycie ją ubijać.
Ponieważ parcie ziemi na dowolnie nachyloną płaszczyznę nie zawsze jest skierowane prostopadle do tej płaszczyzny (np. na grzbiet sklepień przepustów, kolektorów itp.), wynika zatem konieczność zabezpieczenia izolacji warstwą ochronną przed działaniem sił ukośnych, których składowe styczne do powierzchni izolacji mogą tę izolację przesunąć lub przerwać. Taki sam skutek wywołuje też ciężar własny warstwy ochronnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Warstwa ochronna powinna być przystosowana do przejęcia sił składowych stycznych. Jest to tak samo istotna rola warstwy ochronnej jak zabezpieczenie izolacji przed uszkodzeniem mechanicznym ostrymi kamieniami, oskardami, łopatami itp.

Zakładając w tym przypadku, że w płaszczyźnie izolacji nie powstają żadne siły tarcia, oblicza się warstwę ochronną na sklepieniach jak cięgno obciążone składowymi stycznymi. Największa składowa pozioma wypadkowej sił w kluczu posłuży do obliczenia warstwy ochronnej na rozerwanie (uprawnienia budowlane).
W tych przypadkach najlepiej zastosować warstwę ochronną z betonu zbrojonego siatką stalową, przy czym zbrojenie równoległe do spadku grzbietu budowli powinno być przeliczone na siły rozrywające. Takie rozwiązanie ma tylko wówczas sens, jeśli budowla jest symetryczna i warstwa ochronna znajduje się w analogicznych warunkach po obu stronach budowli, stwarzając równowagę całej warstwy ochronnej (program egzamin ustny).

Siły ukośnie działające

Należy podkreślić, że przy wezgłowiach warstwa ochronna sklepienia nie może spoczywać bezpośrednio na ściance ochronnej pionowej (opinie o programie). W tym bowiem przypadku przy odkształceniach warstwa ochronna sklepienia zachowałaby się jak sklepienie i mogłaby przez wywołanie parcia poziomego na ściankę pionową spowodować jej oderwanie od izolacji oraz wychylenie z pionu itp. skutki.
Aby wykluczyć możliwość oddziaływania warstwy ochronnej sklepienia na ściankę pionową, należy między nimi pozostawić nie wypełnioną spoinę (szczelinę) o grubości co najmniej 2 cm (szczegół A) (segregator aktów prawnych).
W celu uniknięcia wyboczenia warstwy ochronnej (przy długich odcinkach) pod wpływem sił ściskających można ją odpowiednio zakotwić w najwyższym punkcie spadku lub w punktach pośrednich i wówczas będzie ona podlegać siłom rozciągającym.

Siły ukośnie działające na warstwę ochronną nie tylko powstają pod wpływem parcia ziemi, lecz i w innych przypadkach, które mogą mieć miejsce, gdy na warstwie ochronnej spoczywa nawierzchnia jezdni (na mostach, płytkich tunelach itp.). Przy ruszaniu pojazdów i hamowaniu ich siły poziome przekazywane są na nawierzchnię. Siły te mogą uszkodzić warstwę ochronną, która będzie miała tendencję do poślizgu po izolacji (promocja 3 w 1).

Również w tym przypadku najlepiej warstwę ochronną wykonać z betonu i odpowiednio uzbroić siatką lub wkładkami stalowymi oraz oddzielić szczeliną od ściany ochronnej pionowej. Do podstawowych rodzajów izolacji sztywnej zalicza się izolacje z tynków wodoszczelnych, najczęściej nakładanych sposobem natryskowym przy zastosowaniu torkretnicy (działka cementowego), oraz izolacje metalowe z grubszych blach. Do izolacji tego typu można też zaliczyć izolację z klinkieru.