Ściany szczytowe nośne

W Warszawie w osiedlu Za Żelazną Bramą wykonywano budynki wg systemu Stolica, o układzie poprzecznym (program uprawnienia budowlane na komputer). Ściany szczytowe nośne wykonano w konstrukcji monolitycznej o strukturze warstwowej. Monolityczna część ściany, z żelbetu o grubości 15 cm, była wylewana między wewnętrznym deskowaniem stalowym a prefabrykowaną okładziną zewnętrzną. Okładzina składała się z warstwy fakturowej żelbetowej o grubości 7 cm i ocieplenia styropianem o grubości 3 cm.

Ściany podłużne zewnętrzne wykonywano w dwu wersjach:

• z prefabrykatów trójwarstwowych,
• z bloczków z betonu komórkowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Analiza pozytywnych wyników osiągniętych przy realizacji budynków wg systemu Stolica była jednym z czynników inspirujących do podjęcia prac nad projektem systemu SBM-75. W systemie tym stropy, ściany konstrukcyjne i słupy są wykonywane z betonu monolitycznego. Elementy szybów dźwigowych, biegów i spoczników klatek schodowych oraz galerii można wykonywać z betonu monolitycznego lub montować z elementów prefabrykowanych. Ściany zewnętrzne podłużne i elewacje ścian szczytowych, dachy, kabiny łazienkowe, piony sanitarne i bloki wentylacyjne, zsypy śmieciowe i ścianki działowe można wykonywać z prefabrykatów stosowanych w innych systemach lub tradycyjnie (uprawnienia budowlane).

Europejska Organizacja Sterowania Jakością (European Organization for Quality Control - EOQC) podaje następującą definicję jakości wyrobu [33]: „jakość wyrobu jest spełnieniem przezeń wymagań odbiorcy. W wyrobach przemysłowych jakość jest kombinacją jakości projektu i jakości wykonania”.

Definicja ta nie obejmuje jakości wyrobu w czasie eksploatacji. W rzeczywistości jednak jakość wyrobu należy traktować łącznie jako jakość wykonania i jakość użytkowania.

Nabywając jakiś wyrób wyrażamy o nim subiektywną ocenę, w jaki sposób zaspokaja on nasze potrzeby i spełnia oczekiwane przez nas funkcje użytkowe (program egzamin ustny). Dokonując oceny wyrażamy więc opinię o poszczególnych cechach charakteryzujących ten wyrób.

Określenie jakości wyrobu

Jakość wyrobu lub obiektu można zatem określać jednym z następujących sposobów:

• ustalając zbiór cech reprezentowanych przez ten wyrób, które są niezbędne do spełnienia przez niego oczekiwanych funkcji, wynikających z przeznaczenia,
• ustalając stopień nasilenia wartości cech dotyczących funkcji użytkowych, np. funkcjonalności, estetyki, trwałości, niezawodności, które powinny zaspokajać potrzeby użytkowników zgodnie z przeznaczeniem wyrobu.

Określenie jakości wyrobu jest więc ustaleniem różnych cech charakteryzujących wyrób oraz parametrycznych - liczbowych lub prawdopodobnych - wartości tych cech (opinie o programie). Przy ocenie jakości można wprowadzać różne podziały. W zależności od zadania, jakie ma spełniać dany wyrób, można przyjąć podział na:

• cechy krytyczne, decydujące o zagrożeniu życia lub zdrowia użytkowników, o zagrożeniu uszkodzenia układów współdziałających w wyrobie lub o całkowitej utracie wartości użytkowej wyrobu z punktu widzenia jego eksploatacji,
• cechy ważne, mające istotne znaczenie z punktu widzenia przydatności wyrobu, przy czym ich znaczenie i stawiane im wymagania mogą być różne w zależności od konkretnego przeznaczenia wyrobu,
• cechy drugorzędne, stanowiące uzupełnienie informacji o przydatności wyrobu (segregator aktów prawnych).

Ze względu na sposób przeprowadzania oceny można dokonać podziału na:

• cechy mierzalne, dające się mierzyć, określać liczbowo przez podanie wartości nominalnych i dopuszczalnych granic tolerancji lub współczynników pewności dla wymagań określonych w stosunku do poszczególnych cech,
• cechy niemierzalne, których oceny dokonuje się np. na podstawie ustalonych i uzgodnionych wzajemnie między oceniającymi kryteriów kwantyfikowania tych cech (promocja 3 w 1).

Cechy krytyczne, ważne i drugorzędne, mogą wzajemnie zmieniać swoją ważność w zależności od przeznaczenia wyrobu i określonych warunków użytkowania. Szczególnie podział cech na ważne i drugorzędne może zmieniać się już w czasie samego użytkowania wyrobu, w zależności np. od aktualnej mody, przyzwyczajeń, ogólnego postępu, nowoczesności wprowadzanych na bieżąco na rynek wyrobów o podobnym lub identycznym przeznaczeniu itd.