Spójność w piasku

W rzeczywistości płaszczyznami tarcia nie są płaszczyzny pionowe ae i bf, a krzywe powierzchni ac i bd; ciężar gruntu pomiędzy tymi powierzchniami jest większy niż przyjęty poprzednio (program uprawnienia budowlane na komputer). Ponieważ jednak wzrosną wtedy również i siły tarcia, to niedokładność założenia nie przekroczy granic dopuszczalnych wobec małej dokładności założeń upraszczających rachunek. W opisanych warunkach zadania wyznaczenia obciążenia stropu tunelu w zależności od wysokości D masy gruntu znajdującego się nad tunelem Wyniki uzyskane z powyżej podanych wzorów Terzaghi potwierdził drogą badań eksperymentalnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dane z tych badań pozwoliły wnioskować, że obciążenie pionowe stropu tunelu zmienia się w określonych granicach, zależnie od wzniesienia nad tym stropem. Przy wzniesieniu nad stropem równym około 5B Terzaghi nie zauważył wpływu obniżenia się stropu na stan naprężeń w masie gruntowej.
Obie gałęzie krzywej naprężeń pionowych muszą być połączone dla zachowania ciągłości zjawiska krzywą przejściową, przechodzącą przez punkt d. Ten odcinek krzywej wskazuje na hipotetyczny przebieg wpływu mobilizacji naprężeń ścinających (uprawnienia budowlane).

Wyżej przedstawioną teorię o przesklepieniach w gruncie można zastosować do obudowy całego przekroju tunelu, nie ograniczając się tylko do rzekomego stropu. Rozpatrzmy tunel w gruncie piaszczystym.
Spójność w piasku nie przekracza tu wielkości stałej więzi między cząsteczkami, koniecznej dla wykonania sztolni (program egzamin ustny). Przyjmujemy ją więc w wielkości zbliżonej do 0.

Podczas wykonywania tunelu oraz w pierwszym okresie jego pracy następuje ruch gruntu w kierunku do wnętrza tunelu, będący częściowo wynikiem procesu budowy sztolni, częściowo zaś skutkiem ugięcia. się obudowy czasowej. Ten ruch gruntu prowadzi do redukcji obciążenia tunelu na skutek wyzwolenia sił tarcia w gruncie.
Poza stropem następuje ugięcie się ścian i w gruncie powstaje stan naprężeń zbliżony do stanu w sąsiedztwie ściany oporowej.

Pochyłe płaszczyzny

Kanały oraz inne urządzenia podziemne budowane w miastach wykonywa się najczęściej w wykopach otwartych (opinie o programie). Umiejętne projektowanie tych urządzeń może dać duże oszczędności.
Głównym obciążeniem kanałów jest ciężar gruntu leżącego ponad budowlą; od własności tego gruntu oraz od sposobu wykonania robót zależy w znacznym stopniu wielkość obciążeń, które budowla będzie musiała przenieść.

Ponieważ w miastach wykonuje się dużą liczbę kanałów, ważne jest przyjęcie ekonomicznej metody ich projektowania. Ze względu na dużą zmienność warunków gruntowych nie zawsze można projektować obudowę kanału dla każdego przypadku, wynikającego ze zmienności warunków gruntowych (segregator aktów prawnych).
Znaczna liczba kanałów miejskich jest wykonana z elementów prefabrykowanych i z rur kamionkowych, rur betonowych prefabrykowanych lub podobnych elementów kanałów o przekroju innym niż kołowym.

Prawie wszystkie wyżej wymienione rodzaje elementów prefabrykowanych mają znormalizowane wymiary konstrukcyjne, np. grubości ścianek i elementy złączy. Ponadto normy państwowe dla takich elementów przewidują również inne warunki, którym powinny one odpowiadać. Należy tu zaznaczyć, że przede wszystkim wytrzymałość tych elementów musi odpowiadać nie tylko warunkom ich pracy w wykopie po ułożeniu i zasypaniu, ale również i warunkom technologicznym ich produkcji i transportu.
Wytrzymałość rur na obciążenie zewnętrzne określa się zazwyczaj w postaci największej wielkości 2 sił pionowych, działających wzdłuż średnicy rury.

W taki sposób obciąża się rury przy polowym badaniu ich wytrzymałości. Momenty gnące w ściankach rury mają wtedy największą wartość. Normy określają dokładnie wielkości takich sił (promocja 3 w 1).
Znając wytrzymałość rury na zginanie, należy porównać tę wytrzymałość z obciążeniem rury po ułożeniu jej w wykopie i zasypaniu. Po obliczeniu tego obciążenia należy sprawdzić, czy w danym wypadku istnieją warunki przedstawione we wzorze