Statyczne konsekwencje

Znane są również sposoby specjalne, związane z pewnymi określonymi sposobami wykonywania betonu czy armatury, na przykład przy betonie wirowanym do napinania armatury mogą służyć specjalne dźwignie z obciążnikami, pracujące automatycznie pod wpływem siły odśrodkowej wzbudzanej w czasie wirowania betonu; do napinania armatur spiralnych służą specjalne maszyny typu karuzelowego itp. Były również czynione próby stosowania cementu rozszerzalnego jako czynnika wywołującego naprężenie armatury (program uprawnienia budowlane na komputer).
Statyczne konsekwencje wstępnego sprężenia elementu zginanego.

O ile w żelbecie naprężenia rozciągające w strefie rozciąganej przejmuje całkowicie stal, której praca jest ściśle zależna od wartości i układu obciążeń, o tyle w betonie sprężonym wskutek wstępnego sprężenia wszelką pracę związaną z przenoszeniem obciążeń spełnia jedynie beton, w którym nie ma w ogóle strefy rozciąganej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Armatura przeznaczona jest zasadniczo tylko do wywierania i utrzymywania siły sprężającej, która praktycznie jest niezależna od obciążeń zewnętrznych i której wartość jest (prawie) stała; zmienne jest tylko, zależnie od obciążeń, położenie tej siły względem środka przekroju.

Rozpatrując zalety betonów sprężonych w stosunku do żelbetu, należy podkreślić przede wszystkim następujące okoliczności (uprawnienia budowlane).
Postęp w prawie każdej dziedzinie techniki zależny jest w bardzo dużej mierze od możliwości ulepszania materiałów stosowanych w danej dziedzinie. Zdawałoby się zatem, że zaznaczający się w ostatnich latach rozwój w zakresie produkcji stali wyborowych o wysokich granicach sprężystości (10 000 do 20 000 kG/cm2 i więcej) oraz w technice wyrabiania wyborowych betonów, wykazujących wytrzymałości na ściskanie 500-000 kG/cm2 i więcej, powinien wyraźnie odbijać się w żelbetownictwie (program egzamin ustny).

Siły wewnętrzne

Niestety tak nie jest. Z jednej strony bowiem, gdy się chce wyzyskać granicę sprężystości stali i dopuści się naprężenia kilkakrotnie wyższe od dotychczas stosowanych, to otrzyma się wydłużenie jednostkowe armatury kilka lub kilkanaście razy większe niż w wypadku, kiedy pracuje ono przy naprężeniu na przykład 1500 kG/cm2, ponieważ mimo ulepszenia jakości stali, moduł sprężystości E pozostaje ten sam. Przy tak dużych wydłużeniach uzbrojenia strefa rozciągania betonu uległaby poważnemu popękaniu i dany element stałby się praktycznie bezużyteczny (opinie o programie).

Z drugiej strony powiększenie naprężeń dopuszczalnych na ściskanie w betonie, na które by pozwalały osiągnięcia produkcyjne, zmniejsza grubość strefy ściskanej przekroju, a tym samym i ramię sił wewnętrznych, w konsekwencji pociąga to za sobą konieczność powiększenia przekroju stali. Oszczędność uzyskaną na betonie przewyższają w tym wypadku dodatkowe koszty stali.
Fakty te sprawiają, że postęp techniki produkcji materiałów składowych żelbetu nie daje oczekiwanych efektów. Odwrotnie jest przy betonie sprężonym. Tu nie wolno schodzić poniżej pewnej granicy jakości materiałów (z powodu strat w napięciu itp). Każdy natomiast postęp w jakości betonu i w jakości stali w pełni odbija się na jakości konstrukcji. Im bardziej podwyższać będziemy wytrzymałość betonu i im bardziej wysoko- wartościową stal dostarczą huty, tym korzyści z nich będą większe 1471 (segregator aktów prawnych).

Wadą żelbetu jest łatwość tworzenia się rys i pęknięć, których niekiedy nie da się uniknąć, gdyż powstanie ich wypływa z własności materiałów i podstawowych zasad ich zastosowania w żelbecie.
Nietrudno stwierdzić, że szczególnie w budownictwie morskim, trwałe występowanie otwartych pęknięć w elementach znajdujących się stale pod wodą lub w warunkach zmiennej wilgotności jest okolicznością niekorzystną, gdyż ułatwia kontakt wody z armaturą, naraża je na szybkie rdzewienie i w konsekwencji skraca trwałość budowli (promocja 3 w 1).